Λιλιάννα Καρακασίδου: «Ανταμοιβή και δικαίωση των κόπων μου» (pics)

Η Λιλιάννα Καρακασίδου ήταν από τις πρωταγωνίστριες της Εθνικής νέων γυναικών που κατέκτησε αήττητη την πρώτη θέση στο European Challenger της Αρμενίας. Η 19χρονη πόιντ γκαρντ ήταν η πρώτη σκόρερ της Εθνικής με 20,5 πόντους ανά παιχνίδι, ενώ είχε ακόμη 3,3 ριμπάουντ, 3,3 ασίστ και 2,3 κλεψίματα μ.ό. Η ανάδειξή της σε MVP του τουρνουά ήταν φυσική κατάληξη!

Η ταλαντούχα αθλήτρια, που από τη νέα σεζόν θα αγωνίζεται στην Ελευθερία Μοσχάτου, μίλησε στο «ΦΩΣ» για την επιτυχία της Εθνικής, την πορεία της έως τώρα και τους στόχους της.

Συγχαρητήρια για την πρώτη θέση στο European Challenger της Αρμενίας. Περιμένατε αυτήν την επιτυχία;
Πρωταρχικός μας στόχος ήταν να εμφανιστούμε ανταγωνιστικές σε όλα τα παιχνίδια και να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερες στιγμές που να παίζουμε ωραίο μπάσκετ. Από κει και πέρα ξέραμε ότι αν τον καταφέρναμε, η κατάκτηση της πρώτης θέσης θα ήταν πολύ κοντά.

Ποια τα μυστικά για την πολύ καλή εικόνα που έβγαλε η ομάδα στο παρκέ; Πόσο καθοριστική ήταν η συμβολή του τεχνικού επιτελείου;
Η ομαδική δουλειά και η προθυμία για αυτοθυσία και για διεκδίκηση κάθε μπάλας μέσα στο γήπεδο ήταν τα στοιχεία που μας ακολούθησαν σε κάθε αγώνα σε συνδυασμό με τη θέληση όλων των παικτριών που έμπαιναν στο παρκέ να κάνουν τη δική τους υπέρβαση. Χωρίς να υποτιμήσουμε κανέναν αντίπαλο, μπαίναμε στον αγώνα αποφασισμένες να τον κερδίσουμε. Πιστεύω αυτό που ξεχώρισε το συγκεκριμένο επιτελείο ήταν η ικανότητά του να μας αποβάλλει κάθε μορφής άγχος. Οι κόουτς μάς έδειχναν μεγάλη εμπιστοσύνη και σε περιόδους όπου η εικόνα μας δεν ήταν η ανάλογη έβρισκαν τον τρόπο να μας ανεβάσουν την ψυχολογία και να εκμεταλλευτούν τα λάθη των αντιπάλων.

Νιώσατε λίγο αδικημένες που φέτος λόγω κορονοϊού δεν έχουμε κανονικά Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα; H Εθνική νέων γυναικών ήταν ευκαιρία να πάρει την άνοδο στην Α’ Κατηγορία.
Νιώσαμε πολύ αδικημένες. Τα προηγούμενα χρόνια στις Εθνικές νεανίδων και κορασίδων είχαμε κατακτήσει τη δεύτερη και την τρίτη θέση αντίστοιχα, οπότε υπήρχαν πολλές πιθανότητες να επαναληφθεί η ιστορία και να ανέβουμε ξανά στο βάθρο.

Πώς ήταν το κλίμα στην ομάδα; Γνωριζόσασταν οι περισσότερες από τα προηγούμενα χρόνια;
Οι περισσότερες γνωριζόμασταν και είχαμε συνεργαστεί και στις μικρότερες Εθνικές. Έτσι, υπήρχε μεγάλη οικειότητα μεταξύ μας και αποφεύχθηκε η αμηχανία της πρώτης γνωριμίας, διευκολύνοντας τη συνεργασία μας στον αγωνιστικό χώρο και δημιουργώντας ένα πολύ ευχάριστο κλίμα έξω από αυτόν.

Οι κολλητές σου ποιες είναι;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια παίκτρια. Με όλες είχα πολύ καλή σχέση και ήμασταν μια μεγάλη παρέα εντός και εκτός παρκέ.

Η Λιλιάννα (αριστερά) με τις Μπουντούρη και Δερμιτζάκη

Εσύ αναδείχθηκες MVP. Το είδες ως δικαίωση των κόπων σου;
Η ανάδειξη ενός παίκτη ως MVP είναι μεγάλη τιμή και πόσω μάλλον σε μια διοργάνωση που παίζει με το εθνόσημο στο στήθος. Σίγουρα αποτελεί μια ανταμοιβή και το βλέπω ως δικαίωση των κόπων μου. Το συναίσθημα τη στιγμή της βράβευσης είναι τόσο έντονο που σου δίνει μεγάλη ώθηση για να συνεχίσεις. Βέβαια είναι αλήθεια ότι το βραβείο αυτό παίρνει πολύ μεγαλύτερη αξία μαζί με το χρυσό μετάλλιο, επειδή είναι πολύ σημαντικό να έχεις συμβάλει και εσύ στην επιτυχία της ομάδας σου.

Πριν από λίγο καιρό πήρες μεταγραφή στη φιλόδοξη Ελευθερία Μοσχάτου. Γιατί την επέλεξες;
Καθοριστικός παράγοντας στην επιλογή μου να αγωνιστώ στην Ελευθερία ήταν η μεγάλη εμπιστοσύνη που έλαβα τόσο από το προπονητικό τιμ όσο και από τους παράγοντες της ομάδας. Επίσης, υπήρξε απόλυτη σύμπνοια μεταξύ των δικών μου και των δικών τους «θέλω» για την επερχόμενη σεζόν.

Πες μας για τη διαδρομή σου στον χώρο. Από πού ξεκίνησες και σε ποιες ομάδες έχεις παίξεις;
Το ταξίδι μου στον χώρο του μπάσκετ ξεκίνησε σε μια ομάδα της περιοχής μου, στον Φάρο Κερατσινίου, όπου και παρέμεινα για οκτώ χρόνια, έως τα 18 μου, και είχα τις πρώτες μου εμπειρίες σε Α2 και Α1 γυναικών. Στη συνέχεια αγωνίστηκα στον Παναθηναϊκό για έναν χρόνο. Τελευταίος μου σταθμός πριν από τη μεταγραφή μου στην Ελευθερία ήταν η Δάφνη Αγίου Δημητρίου.

Ποια η ομορφότερη στιγμή της καριέρας σου έως τώρα και ποια η χειρότερη;
Οι δύο καλύτερες στιγμές της καριέρας μου ήταν η ανάδειξή μου σε πρώτη σκόρερ στην Α2 γυναικών το 2018-19 με τον Φάρο Κερατσινίου και η φετινή μου ανάδειξη σε MVP του European Challenger στην Αρμενία με την Εθνική νέων γυναικών. Η χειρότερη στιγμή μου ήταν η ήττα στον τελικό του Πανελληνίου κορασίδων το 2017 (σ.σ. ως παίκτρια του Φάρου από τον Παναθηναϊκό).

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σε έχουν βοηθήσει λίγο περισσότερο και θα ήθελες να τους μνημονεύσεις;
Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που με έχουν πιστέψει και μου έχουν σταθεί όλα αυτά τα χρόνια. Παρ’ όλα αυτά δεν θα ήθελα να αναφέρω ονόματα, γιατί πιστεύω ότι εκείνοι γνωρίζουν ποιοι είναι και πόσο ευγνώμων είμαι για τη στήριξή τους και δεν θέλω να ξεχάσω κάποιον και να τον αδικήσω.

Οι γονείς σου έπαιζαν μπάσκετ; Τι σε παρακίνησε για να ασχοληθείς με το άθλημα;

Όχι. Όταν ήμουν μικρή, πήγαινα και έβλεπα τα ξαδέρφια μου που έπαιζαν μπάσκετ. Άρχισα να ερωτεύομαι και εγώ το άθλημα και ξεκίνησα να παίζω, είτε μόνη μου είτε μαζί τους, μέχρι που πήγα στον Φάρο Κερατσινίου.

Αγαπημένη σου παίκτρια;
Οι δύο παίκτριες την πορεία των οποίων θαυμάζω είναι η Δήμητρα Καλέντζου και η Αναστασία Κωστάκη. Τα ονόματα μιλάνε από μόνα τους, οπότε δεν χρειάζεται να αναφέρω πολλά, εκτός του ότι πέρα από καταπληκτικές παίκτριες είναι και εξαιρετικοί άνθρωποι.

Σπουδάζεις κάτι;
Σπουδάζω Οδοντιατρική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Πώς, αλήθεια, δεν πήγες και εσύ στις ΗΠΑ για μπάσκετ και σπουδές;

Είχα προτάσεις από αρκετά πανεπιστήμια της Αμερικής, αλλά βασικός μου στόχος ήταν να περάσω στην Οδοντιατρική στην Αθήνα και εφόσον το κατάφερα δεν ήθελα να θυσιάσω τόσο χρόνο διαβάσματος. Γι’ αυτό προτίμησα να συνεχίσω την μπασκετική καριέρα μου στην Ελλάδα.

Τέλος, ποια είναι τα όνειρά σου;
Το όνειρό μου είναι να καταφέρω να συνεχίσω να συνδυάζω τις σπουδές μου και την αθλητική μου καριέρα και να φτάσω στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο, χωρίς να χρειαστεί να παραγκωνίσω κάποιο από τα δύο.

Με την αδερφή της, Έλενα σε διακοπές στα Χανιά