Άρης: Σαν το Αλεξάνδρειο δεν έχει...

Ο Άρης, στο χείλος του γκρεμού, έπαιζε για τη… ζωή του σε ένα τοπικό ντέρμπι. Το κέρδισε το παιχνίδι γιατί πολύ απλά έπαιζε στο πιο μπασκετικό γήπεδο της Ελλάδας. Το Παλέ κέρδισε χθες τον αγώνα. Το Παλέ και οι 4.500 οπαδοί του Άρη που το γέμισαν ήταν η κινητήρια δύναμη της ομάδας των «κίτρινων», που έφτασαν στην τέταρτη νίκη τους, αλλά έχουν ακόμα δρόμο μακρύ να διαβούν.

Το κεντρικό μήνυμα, πέρα από το τελικό αποτέλεσμα, είναι πως δεν γίνεται μια τέτοια ομάδα, με τέτοιο γήπεδο, με τέτοιο κόσμο, να λείψει από τη Basket League. Είναι προφανές ότι ο Άρης έφερε τον εαυτό του σε αυτήν τη θέση και μόνο αυτός μπορεί να βγει από αυτήν την κατάσταση, απλώς δεν μπορεί να νοηθεί από κανέναν πώς θα είναι του χρόνου ένα πρωτάθλημα μπάσκετ χωρίς τον Άρη, με δεδομένη και την απουσία του Ολυμπιακού.

Είναι αδιανόητο να επιβιώσει ένα πρωτάθλημα χωρίς Άρη και Ολυμπιακό και αυτό είναι κάτι που πρώτοι απ’ όλους θα πρέπει να το αντιληφθούν οι άνθρωποι των «κίτρινων» και να συνεχίσουν με ακόμα μεγαλύτερη πυγμή την προσπάθεια για να διατηρήσουν το τμήμα «ζωντανό».

Η καθημερινότητα του Άρη είναι ένας μαραθώνιος με ταχύτητες σπριντ. Δύσκολα μπορεί κανείς να αντέξει όλα όσα συμβαίνουν, όλες τις αντιξοότητες που προκύπτουν κάθε μέρα λόγω των οικονομικών προβλημάτων, όμως αυτό που κρατάει «ζωντανό» το τμήμα των 21 τίτλων, του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Ιωαννίδη, δεν είναι άλλο από τον κόσμο του.

Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς άλλο παράδειγμα στήριξης ομάδας με τόσο μαζική παρουσία, όταν αυτός ο κόσμος έχει μάθει σε τίτλους και τώρα πηγαίνει στο γήπεδο για να στηρίξει μια προσπάθεια για… παραμονή στην κατηγορία. Κι όμως, αυτό που για άλλους μπορεί να είναι… τρέλα, για τον Αρειανό φίλαθλο ή οπαδό είναι το αυτονόητο.

Είναι βέβαιο πως και στα επόμενα παιχνίδια του Άρη στο Παλέ το γήπεδο θα είναι κατάμεστο και θα έχει αυτήν την ατμόσφαιρα που είχε χθες κόντρα στον Ηρακλή. Είναι βέβαιο πως εφόσον αυτό γίνει πράξη, ο Άρης θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα για τη σωτηρία του, η οποία - δίχως υπερβολή - μπορεί να αποτελέσει και σωτηρία για το ίδιο το πρωτάθλημα, αν αναλογιστεί κανείς μια λίγκα δίχως Άρη και Ολυμπιακό.

Οι «κίτρινοι» οφείλουν στην ιστορία τους να συνεχίσουν τον αγώνα τους για την παραμονή και η λίγκα οφείλει να σεβαστεί αυτήν την προσπάθεια, διότι σε ουκ ολίγες περιπτώσεις έχει δείξει ασέβεια. «Δεν θα παίζεις μόνος σου ποτέ» φώναζαν οι οπαδοί του Άρη στο φινάλε του σαββατιάτικου αγώνα και λίγη ώρα μετά ο προπονητής της ομάδας Σάββας Καμπερίδης εκθείαζε τον τρόπο με τον οποίο συμπαραστάθηκαν στους παίκτες ακόμα κι όταν το σκορ ήταν 5-18 σε έναν αγώνα «ζωής ή θανάτου».

Αυτό είναι κάτι που σπάνια μπορεί να συναντήσει κανείς στον ομαδικό αθλητισμό, ειδικότερα στην Ελλάδα, και αυτό είναι που κάνει τον Άρη ένα πολύ ιδιαίτερο σωματείο.