Η κατρακύλα του μπάσκετ: Ιδού τα κωμικοτραγικά «γερά θεμέλια»

Ανήκω σε μια γενιά που μεγάλωσε με το μπάσκετ ψηλά. Μπασκετικός δεν ήμουν ποτέ, όμως μεγάλωσα με τον Άρη που μας έκλεινε τις Πέμπτες μέσα και δεν περνούσε αυτοκίνητο στους δρόμους στο Νέο Φάληρο, όλη η οικογένεια έβλεπε Γκάλη και Γιαννάκη. Περίμενα ώρες έξω από τα εκδοτήρια στο ΣΕΦ να πάρω εισιτήριο για τους αγώνες της Εθνικής το 1987 και οι υπάλληλοι μπουγέλωναν με νερά τον κόσμο για να μην λιποθυμήσουν στις ουρές από τη ζέστη.

Μετά υπήρξε συμπάθεια και στον ΠΑΟΚ με Κόρφα, Πρέλιεβιτς, Τζόουνς, Φασούλα, τα ντέρμπι με τον Άρη ήταν θέαμα που δεν χανόταν με τίποτα.

Μετά ο Παύλος Γιαννακόπουλος έκανε μεγάλες επενδύσεις και έφερε μεγάλους παίκτες, ο Ολυμπιακός με τον Γιάνναρο Ιωαννίδη έπαιρνε τα πρωταθλήματα και κράτησε τον κόσμο του Ολυμπιακού ζωντανό στα δύσκολα χρόνια του ποδοσφαίρου, υπήρξε εποχή που το μπάσκετ είχε ξεπεράσει σε δημοφιλία το ποδόσφαιρο και είχε γίνει το Νο1 σπορ στην Ελλάδα.

Φτιάχτηκε μια «μασονία» όμως στην οποία συμμετείχαν και δημοσιογράφοι. Ένα σύστημα που το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο το πρόσωπο. Μία αραχνιασμένη κατάσταση βολεμένων σε όλα τα πόστα. Ό,τι γίνεται σύστημα που δεν ανανεώνεται είναι καταδικασμένο να παρακμάσει.

Το μπάσκετ έχει γερές βάσεις επαναλαμβάνει ο πρόεδρος της ΕΟΚ ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και μου θυμίζει τον εκπρόσωπο του Σαντάμ Χουσεϊν όταν οι Αμερικανοί ήταν έξω από τη Βαγδάτη που δήλωνε «νικάμε».

Έχει σοβαρό πρόβλημα το μπάσκετ με τη διαιτησία λένε όλοι -ακόμα και οι ίδιοι- αλλά δεν αλλάζουν τίποτα στην ΚΕΔ και στην ΕΟΚ. Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κυβερνήσεις αλλάζουνε, υπουργοί αθλητισμού αλλάζουν, το αυτοδιοίκητο στο ποδόσφαιρο το τρύπησαν, αλλά στο μπάσκετ παραμένουν ως έχουν.

Θα γράψω λοιπόν τις γερές βάσεις που έχει το μπάσκετ. Πριν απ' όλα να σημειώσω ότι τα social media έχουν και τα καλά τους. Παίρνεις το feedback, βλέπεις δηλαδή ποια θέματα ενδιαφέρουν τον κόσμο. Την περισσότερη ανταπόκριση βλέπω όταν γράφω για μπάσκετ τα κακώς κείμενα. Ο κόσμος του Ολυμπιακού καίγεται για το μπάσκετ πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε οι δημοσιογράφοι.

Ποιες ομάδες μας μεγάλωσαν στο μπάσκετ από το '80 και μετά που πήρε τη μεγάλη ανάπτυξη; Ο Άρης. Φυτοζωεί ο Άρης, πέρασε σκάνδαλα με τους ιδιοκτήτες του, είναι μόνιμα τα τελευταία χρόνια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Οικονομικό το πρόβλημα από πριν, πόσο μάλλον τώρα που φεύγουν οι χορηγοί και πέφτει τρομερά η εμπορικότητα του προϊόντος χωρίς τον ανταγωνισμό Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού.

Ποια άλλη ομάδα πήρε τίτλους μετά το '80 που πήρε την ανάπτυξη το μπάσκετ; Ο ΠΑΟΚ. Παρ' ότι έχει βρει η οικογένεια του ΠΑΟΚ τον Σαββίδη να χώνει λεφτά με τη σέσουλα στο ποδόσφαιρο και στις επιχειρήσεις στη Βόρειο Ελλάδα, σε πολλών ειδών μπίζνες και στα media, το μπάσκετ δεν το πιάνει να το κάνει δυνατή ομάδα. Μόνο όταν τον πρήζουνε πολύ και τον παρακαλάνε και κοντεύει να βαρέσει διάλυση το τμήμα, ρίχνει ψιχουλάκια να τους κρατάει στη ζωή. 500 χιλιάρικα λένε ότι θα είναι όλο το μπάτζετ τους φέτος, όσα μου είχε πει ο Τσάπας του Ιωνικού ότι χρειάζεται μια ομάδα για να σωθεί.

Τόσο γερές βάσεις έχει το μπάσκετ που ολόκληρη η Θεσσαλονίκη έχει γίνει πιο ανύπαρκτη από ποτέ.

Μην ξεχνάμε τον Ηρακλή που είχε φτιάξει καταπληκτική ομάδα στο μπάσκετ, βλέπαμε σπουδαίους παίκτες για χρόνια στο Ιβανώφειο. Όχι μόνο τον Σλοβένο Ζντοβτς για χρόνια, αλλά και κάτι Αμερικανούς που τρίβαμε τα μάτια μας. Ο Ντέιβιντ Ίνγκραμ είχε για χρόνια μέσο όρο 33 ποντους (!), έβαζε σαραντάρες, επίσης στον Ηρακλή είχαν παίξει και οι σπουδαίοι Μπέρι και Τάρπλεϊ. Ο Μπέρι έκανε τρομερά ματς και τον έφερε στην τρίτη θέση. Με Τάρπλεϊ πήγε τελικό Κυπελλου.

Η χιονοστιβάδα παίρνει φόρα και θα επιταχυνθεί φέτος που θα είναι η πρώτη χρονιά χωρίς Ολυμπιακό στο μπάσκετ.

Άλλη ιστορική ομάδα που μεγαλώσαμε μαζί της να πρωταγωνιστεί στο μπάσκετ από τη δεκαετία του '80, ο Πανιώνιος. Με Φάνη Χριστοδούλου, με Γιάνκοβιτς, με πολύ καλούς Αμερικανούς κατά καιρούς, με ισχυρή έδρα, είχε φτάσει στο σημείο να διεκδικεί τίτλους. Με εξαιρετικούς προπονητές, ένας εκ των οποίων ο μεγάλος Ντούσαν Ίβκοβιτς.

Διαλυμένος και ο Πανιώνιος πλέον, ψυχορραγεί. Φτάσανε στο σημείο να τσακώνονται μεταξύ τους τώρα για το αν θα πάει η ομάδα να έχει έδρα στη Δράμα. Πραγματικό... δράμα.

Ο Πανιώνιος στη Δράμα, ο Φάρος Κερατσινίου είχε μεταφερθεί στη Λάρισα, ο Χολαργός πήγε στη Ρόδο κι έγινε Κολοσσός, ο Ερμής Αγιάς έγινε Λάρισα, Σαράφης στα Τρίκαλα, Σαράφης ό,τι να 'ναι. Πενία τέχνες κατεργάζεται.

Ο Ίκαρος ήταν Νέας Σμύρνης, μετά έγινε Ίκαρος Καλλιθέας μέσα από συγχώνευση, μετά έγινε Ίκαρος Έσπερος Καλλιθέας μέσα από συγχώνευση, μετά τσακώθηκαν και έγινε πάλι Ίκαρος Καλλιθέας, αλλά είχε έδρα τη... Γλυφάδα, μετά πήγε στη... Χαλκίδα κι έγινε Ίκαρος Χαλκίδας, έφαγε και κυνήγι από το σύστημα της διαιτησίας, και τα βροντηξε, διαλύθηκε. Μιλάμε για Α1.

Η πίτα συνεχώς μικραίνει, αλλά το παρεάκι να είναι καλά και οι άλλοι να πάνε να... Τα ίδια πρόσωπα να κονομάνε, οι ίδιοι βολεμένοι να βολεύουν τους φίλους τους (κάποιος θα μπορούσε να τους πει και συνεργάτες), και όλοι μαζί να κάνουν προσευχές κάτω από ένα πόστερ του Αντετοκούμπο μπας και τους σώσει με την Εθνική και αρχίσουν τα παραμύθια περί μπάσκετ που πάει καλά.

Ένας παίκτης ο Αντετοκούμπο που τον αισθάνομαι πολύ Έλληνα, αλλά δεν τον θεωρώ προϊόν του ελληνικού μπάσκετ. Δεν είχε κάνει τίποτα το εντυπωσιακό όσο ήταν πιτσιρικάς στο ελληνικό μπάσκετ. Το θαύμα έγινε στις ΗΠΑ. Δεκάδες χιλιάδες τα παιδιά που έχουν παίξει ως την ηλικία του Αντετοκούμπο στις μικρές κατηγορίες της χώρας μας όλα αυτά τα χρόνια, κανείς δεν έκανε αυτό που κάνει εκείνος στο ΝΒΑ. Άρα δεν είναι η υποδομή του ελληνικού μπάσκετ που τον έφτιαξε. Γιατί δεν έγιναν όλοι οι άλλοι αυτό που έγινε εκείνος.

Κρέμονται από τον Αντετοκούμπο για τον οποίο ο Βασιλακόπουλος έβγαζε πύρινους λόγους εναντίον και μίλαγε για αρκούδες που τους σέρνουν με χαλκάδες...

Οι μικρές Εθνικές στο μπάσκετ δεν φέρνουν πια μετάλλια παρ' ότι κάνουν τις διοργανώσεις στην Ελλάδα, τόσο γερά είναι τα θεμέλια του μπάσκετ που δεν βγαίνουν πια παικταράδες. Και όλα αυτά πριν την οικονομική κατάρρευση που θα έρθει με την απουσία του Ολυμπιακού. Δεν βλέπουμε πια κανένα ταλέντο να μπορεί να γίνει Γκάλης, Γιαννάκης, Φασούλας, Φάνης, Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Σπανούλης, ούτε καν Κορωναίος και Μίσσας, ούτε καν Σλουκας που έγινε 30 χρονών, στις μικρές ηλικίες η κατάσταση είναι απογοητευτική και ας το κρύβουνε.

Τα γερά θεμέλια του μπάσκετ έκαναν κάθε πικραμένο να γελάει με αυτά που έγιναν μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού και τους κομπάρσους στον ΕΣΑΚΕ να κάνουν συνεδριάσεις επί συνεδριάσεων χωρίς να αλλάζουν τίποτα- για την ΕΟΚ δεν το συζητάω, τι να αλλάξει, τον εαυτό της;

Η παρωδία με το Λαύριο, το κατεβαίνω-δεν κατεβαίνω του Παναθηναϊκού, το κώλυμα-ξεκώλυμα του διαιτητή Αναστόπουλου, θύμιζαν τον αλησμόνητο πρόεδρο του Εδεσσαϊκού «εμείς είπαμε να παίξουμε, αλλά οι άλλοι είπαν να μην, εμείς ξανασκεφτήκαμε και είπαμε να μην, αλλά εκείνοι είπαν να» και γέλαγε το πανελλήνιο με τα χάλια του μπάσκετ.

Οι άνθρωποι κατά την κρίση μου ή είναι στον κόσμο της αλαζονείας νυχτωμένοι, ή συνειδητά παραποιούν την πραγματικότητα. Όταν η πιο υγιής ομάδα είναι ο Προμηθέας που δεν τον ήξερε ούτε η μάνα του και δεν είχε καμία αναφορά στον φίλαθλο κόσμο της Ελλάδας, ούτε καν στον φίλαθλο κόσμο της Πάτρας, αυτό τα λέει όλα.

Έψαξαν με αγωνία ομάδα για να συμμετέχει στην Α1 και την όριζαν Ομάδα Α. Τώρα θα έγραφα μια λέξη που μου έρχεται στο μυαλό η οποία αρχίζει από Α αλλά είναι κακή λέξη. Α... πρωτάθλημα, με Α... παράγοντες και Α... λεφτά.

Εδώ ο ΕΣΑΚΕ έβγαλε αγγελία αναζητώντας χορηγό, αφού τους παράτησαν σοβαροί χορηγοί, ακόμα δεν έχετε δει τίποτα. Στα τηλεοπτικά πέφτει μαχαίρι και εκεί ακόμα δεν έχουν δει τίποτα. Ας κάνουν πάλι πλέι οφ Παναθηναϊκός-Προμηθέας με τις ιστορικές ομάδες να απουσιάζουν ή να φυτοζωούν, τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ, τον Άρη, τον Πανιώνιο, τον Ηρακλή, την ΑΕΚ (έρχεται και η σειρά της, παγερή η αδιαφορία του κόσμου της).

Εκκρεμούν ακόμα δικαστικές αποφάσεις των καλύτερων διαιτητών που παίζουν στην Ευρωλίγκα αλλά δεν παίζουν στο πρωτάθλημα. Εκκρεμούν και αποφάσεις πολιτικές αλλά και δικαστικές σε άλλα επίπεδα. Θα συρθούν στο τραπέζι για να αλλάξουν, είτε γρήγορα αναγκασμένοι από τις εξελίξεις, είτε πιο αργά λόγω οικονομικής καχεξίας.

Το μπάσκετ πρέπει να καθαρίσει από τα προβλήματα που είναι οι κεφαλές του κατά την προσωπική μου κρίση. Πρέπει να εκσυγχρονιστεί, να βάλει εγγυητικούς θεσμούς, να φύγει η διαιτησία από την ΕΟΚ και να πάει στη Λίγκα, να γίνει επιτροπή αξιολόγησης των διαιτητών που θα ψηφίζονται τα μέλη της από ισχυρή πλειοψηφία ομάδων, να έρχονται και ξένοι διαιτητές στα μεγάλα ματς, αυτά που βλέπουμε σε άλλες λίγκες.

Να σταματήσει να είναι το παιχνιδάκι του ενός ο οποίος προκαλεί συνέχεια από τα social media. Στο τέλος θα μείνει μόνος του, αυτό δεν τον πειράζει γιατί του τονώνει την αυτοπεποίθηση και προβάλλεται ως ισχυρός, πρέπει όλοι οι άλλοι που υποτίθεται ότι αγαπούν το μπάσκετ να βάλουν κανόνες, γιατί θα μείνουν στην ιστορία ως οι καταστροφείς του.