Χάινς: «O Σπανούλης είναι ηγέτης με σιδερένια θέληση»

Ο Κάιλ Χάινς είναι ένας από τους σημαντικότερους ξένους παίκτες που έχουν περάσει (2011-2013) από την ομάδα του Ολυμπιακού. Όταν ήρθε το καλοκαίρι του 2011 στο μεγάλο λιμάνι, οι περισσότεροι απορούσαν αν ένας παίκτης με 1.98 ύψος θα μπορούσε να ανταποκριθεί στη θέση του σέντερ, ενώ αρκετοί ήταν συγκρατημένοι για το κατά πόσο θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο υψηλό επίπεδο, αλλά και στις απαιτήσεις των "ερυθρολεύκων". Τελικά, όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά είχε και κομβικό ρόλο στην επαναφορά των Πειραιωτών στην κορυφή τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη, μετά από 15 "ξερά" χρόνια. Το βασικό "5άρι" εκείνης της ομάδας-παρέας που έγραψε ιστορία, κατακτώντας την EuroLeague επί δύο συναπτά έτη, παίζοντας σπουδαίο μπάσκετ, σημειώνοντας συναρπαστικές ανατροπές.

Ένας σκληροτράχηλος αμυντικός, με αστείρευτη θέληση, ενέργεια και αυταπάρνηση και στις δύο πλευρές του παρκέ, νικώντας ακόμη και τα... θηρία που συναντούσε μπροστά του κάτω από τα καλάθια. Ένας «Δαυίδ» που τρόμαζε τους εκάστοτε «Γολιάθ», όπως και η ομάδα του Ολυμπιακού της σεζόν 2011-2012. Ένας παίκτης που έβαζε πάντα το "εμείς" πάνω το "εγώ", αλλά και ένας ψηλός που έκανε σπουδαίο ντουέτο με τον Βασίλη Σπανούλη στην επίθεση, χάρη στις υπέροχες συνεργασίες τους στα πικ-εν-ρολ, αποκτώντας μεταξύ τους μία ξεχωριστή επικοινωνία. Όταν έγινε κάτοικος ΣΕΦ, υποσχέθηκε πως θα γίνει η «ασπίδα» του «Μπίλι» και το έκανε πράξη με ιδανικό τρόπο.

Ένας εξαιρετικός χαρακτήρας, ένας Αμερικανός με ευρωπαϊκή νοοτροπία, ο οποίος δημιούργησε στενές φιλίες με τους συμπαίκτες του στον Ολυμπιακό. Τόσο ο Βασίλης Σπανούλης, όσο και ο Γιώργος Πρίντεζης, εύχονται να μην είχε φύγει ποτέ από το μεγάλο λιμάνι, γιατί ξένους με την ποιότητα, τις δυνατότητες, τη συνέπεια, τον χαρακτήρα και το μυαλό του Κάιλ Χάινς, δεν συναντάς εύκολα. Έχει και εκείνος όμως εξαιρετική άποψη για τους δύο αρχηγούς των "ερυθρολεύκων" και όταν τον ρωτήσαμε να μας μιλήσει για τα ρεκόρ και την καριέρα του Βασίλη Σπανούλη. το έκανε με χαρά. Άλλωστε, πρόκειται για τον παίκτη που του έμαθε να αντιλαμβάνεται καλύτερα το μπάσκετ, όπως χαρακτηριστικά μας τόνισε.

-Ποια είναι η άποψη σου για τον παίκτη, αλλά και για τον άνθρωπο Βασίλη Σπανούλη;

«O Bασίλης καταρχάς είναι ένας καταπληκτικός άνθρωπος και φυσικά ένας σπουδαίος μπασκετμπολίστας, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει μία εκπληκτική καριέρα. Είναι ένας παίκτης-θρύλος για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μπορώ να πω πως η ποιότητα του σαν χαρακτήρας είναι εξίσου μεγάλη όσο είναι και το ταλέντου σαν παίκτης. Ένας τρομερός ηγέτης, ένας αρχηγός που ξέρει να εμπνέει τους συμπαίκτες του, αλλά και να παίρνει την ομάδα στις πλάτες του, οδηγώντας την στην κορυφή. Έχει σιδερένια θέληση και για εμένα ήταν ένας παίκτης-πρότυπο. Πέρασα δύο υπέροχα χρόνια μαζί του στον Ολυμπιακό και δίπλα του μπόρεσα όχι μόνο να εξελιχθώ και να βελτιωθώ σαν παίκτης, αλλά και σαν άνθρωπος».

-Πως ήταν η συνεργασία του με τον Βασίλη Σπανούλη, ειδικά στις συνεργασίες ψηλού-κοντού;

«H συνεργασία μου μαζί του ήταν απολαυστική, υπέροχη. Κάναμε ένα καλό ντουέτο στο πικ-εν-ρολ, δουλέψαμε αρκετά πάνω σε αυτή τη συνεργασία και νομίζαμε τα πήγαμε εξαιρετικά σε αυτό το κομμάτι. "Δέσαμε" μεταξύ μας σαν δίδυμο γκαρντ με σέντερ και είχαμε μία εξαιρετική επικοινωνία τόσο εντός, όσο και εκτός παρκέ. Είχα πει όταν ήρθα στον Ολυμπιακό πως θα γίνω η ασπίδα του και πιστεύω τα κατάφερα. Είναι ένας σπουδαίος σκόρερ, αλλά και ένας ικανότατος δημιουργός. Ήξερε πάντα πως θα με βρει στο σωστό σημείο, τη σωστή στιγμή. Είχαμε μία πολύ ωραία επικοινωνία με τον Βασίλη.

Γίναμε φίλοι στον Ολυμπιακό και περάσαμε πολλές ώρες μαζί συζητώντας για το μπάσκετ. Μπορώ να σου πω πως το μπασκετικό μου IQ, ο τρόπος που πλέον διαβάζω αρκετά καλά το παιχνίδι, έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό από τις συμβουλές που μου έδωσε, από τον τρόπο σκέψης του. Με επηρέασε με θετικό τρόπο. Μου έμαθε να αντιλαμβάνομαι καλύτερα το παιχνίδι. Έμαθα αρκετά πράγματα για εκείνον, έμαθα το πως να προσαρμόζομαι γρήγορα σε κάθε κατάσταση και έχω κρατήσει αρκετές από τις συμβουλές του. Ήταν χαρά μου που τον είχα συμπαίκτη και ακόμη μεγαλύτερη η χαρά μου που μαζί του κατακτήσαμε δύο πρωταθλήματα Ευρώπης, αλλά και ένα στην Ελλάδα».

-Ο Σπανούλης είχε πάντα το ένστικτο του σκόρερ, αλλά μέσα στα χρόνια εξελίχθηκε σε έναν πρωτοκλασάτο πασέρ. Πλέον, είναι πρώτος στις ασίστ τόσο στην EuroLeague, όσο και στην Ελλάδα. Ποια είναι η άποψη σου για το δημιουργικό του ταλέντο;

«Νομίζω πως η στατιστική του τα λέει όλα! Είναι ο πρώτος σε ασίστ στην ιστορία της EuroLeague και πλέον έγινε και ο πρώτος στις ασίστ στο ελληνικό πρωτάθλημα και αυτό αποδεικνύει το δημιουργικό του ταλέντο. Με τον "Μπίλι" συμβαίνει το εξής. Είναι ένας εκπληκτικός σκόρερ, ένας παίκτης που χαρακτηρίζεται για τα μεγάλα και καθοριστικά σουτ που βάζει όταν η μπάλα "καίει", δίνοντας με αυτόν τον τρόπο νίκες, προκρίσεις, αλλά και τίτλους στην ομάδα του, και αυτές οι ικανότητες του είναι που τον χαρακτηρίζουν περισσότερο ή αν θες είναι αυτές που γοητεύουν περισσότερο τους φιλάθλους.

Το "εκτελεστικό" του ένστικτο, λοιπόν, έχει κάπως μεγαλύτερη λάμψη από το δημιουργικό του ταλέντο και συνήθως ο κόσμος ξεχνά το πόσο σπουδαίος είναι και στον οργανωτικό τομέα. Νομίζω πως ο Βασίλης πάντα ήταν και ένας εξαιρετικός πασέρ. Θεωρώ πως έχει το ιδανικό μείγμα, έχει όλο το πακέτο. Ένας εκπληκτικός γκαρντ με τεράστιο ταλέντο τόσο στο σκορ όσο και στη δημιουργία.

Είναι πανέξυπνος, διαβάζει εντυπωσιακά γρήγορα το παιχνίδι, ξέρει να χτυπά στις αδυναμίες του αντιπάλου και όπως είπα ξέρει να πασάρει εκεί που πρέπει, όταν πρέπει. Με τον Βασίλη πάντα ήμουν σε ετοιμότητα πως θα δώσει την πάσα, ακόμη και αν υπήρχαν λίγα εκατοστά για να τα καταφέρει. Είτε με τις σκαστές του πάσες, είτε στον αέρα, ακόμη και αν κοίταγε αλλού, έπρεπε πάντα να είσαι σε ετοιμότητα για να αξιοποιήσεις τις πάσες του».

-Ποια είναι η μεγαλύτερη μπασκετική σου ανάμνηση από τα χρόνια σου στον Ολυμπιακό (2011-2013) παίζοντας δίπλα στον Βασίλη Σπανούλη;

«Περάσαμε αρκετές όμορφες στιγμές στον Ολυμπιακό, αλλά αν έπρεπε να ξεχωρίσω μία όμορφη στιγμή σαν ανάμνηση που έχω μαζί του, τότε θα σου έλεγα το 2012, την κατάκτηση του πρώτου μας πρωταθλήματος Ευρώπης στην Κωνσταντινούπολη. Ξέρεις καλά πως εκείνη την σεζόν είχαμε αρκετά σκαμπανεβάσματα, ειδικά στο ξεκίνημα της σεζόν. Λίγοι πίστευαν σε εμάς, αλλά δουλέψαμε σκληρά, παλέψαμε με την καρδιά μας, βελτιωθήκαμε, βρήκαμε ρυθμό, "δέσαμε" σαν ομάδα και από την άνοιξη και μετά... εκτοξευτήκαμε, κατακτώντας το τρόπαιο με εκείνον τον συναρπαστικό τρόπο με αποκορύφωμα το νικητήριο καλάθι του Πρίντεζη.

Κρατώ σαν ανάμνηση και τον ηγετικό του χαρακτήρα, την αρχηγική του συμπεριφορά σε όλη εκείνη την σεζόν, γιατί στο ξεκίνημα κυρίως εκείνος μας κρατούσε όρθιους και μας ενέπνεε, όντας παράδειγμα για όλους μας. Θυμάμαι όμως και απλές και όμορφες στιγμές, εκτός παρκέ. Θυμάμαι που σε εκείνη την χρονιά, την πρώτη μου στην Ελλάδα, με προσκαλούσε σπίτι του. Ήταν εκεί η γυναίκα του, η μητέρα του, να μαγειρεύουν μουσακά που μου άρεσε πάρα πολύ και να τρώμε μαζί. Να μιλάμε για το μπάσκετ και να βλέπουμε αγώνες ΝΒΑ.

Εκείνες οι συζητήσεις μας που αρχίσαμε να μαθαίνουμε ο ένας καλύτερον τον άλλον, με αποτέλεσμα να γίνουμε εξαιρετικοί συμπαίκτες, αλλά και καλοί φίλοι. Του εύχομαι να συνεχίσει έτσι, να είναι υγιής και να έχει επιτυχίες στην συνέχεια της καριέρας του».