Πορτοκάλογλου: «Προσπαθούμε να δώσουμε στα παιδιά αυτό που δεν είχαμε εμείς»

Ο προπονητής της Ελπίδας Σαπών Ροδόπης, Κώστας Πορτοκάλογλου, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή του EOK WebRadio «Κάθε πόλη μία μπασκέτα» με τον Αργύρη Παγαρτάνη. Αναλυτικά είπε:

Για το όραμα του Ελπίς Σαπών: «Θέλω να αναφέρω ότι από το 2008 αξιοποιούμε τις εγκαταστάσεις μας. Με τα χρόνια προέκυψαν ολοένα και περισσότερα ερασιτεχνικά τουρνουά. Επιστρέψαμε το 2023 στον τόπο μας από τις σπουδές μας και μας δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχουμε ως παρέα σε ένα ερασιτεχνικό τουρνουά μπάσκετ. Πήγαμε αρκετά καλά για το επίπεδο μας, εκεί αρχίσαμε να ονειρευόμαστε και εκεί συζητήσαμε να κατεβάσουμε και μία ομάδα στην ΕΚΑΣΑΜΑΘ. Εκεί συναντήσαμε τις πρώτες δυσκολίες και αντιδράσεις. Το καλοκαίρι του 2024 δεν βρήκαμε τα κατάλληλα άτομα για τη διοίκηση. Έπειτα προέκυψε ο προπονητής μας, ο κ. Βάτος ο οποίος έχει εμπειρία και μας βοήθησε σε πολύ μικρό διάστημα να καταφέρουμε όσα θέλαμε και προσπαθούσαμε για δύο χρόνια. Μόνο όσοι ασχολούνται με τα σωματεία ξέρουν τί χρειάζεται, εμείς δεν ξέραμε τίποτα τότε. Ο σύλλογος είναι ζωντανός οργανισμός».

Για τις εγκαταστάσεις της ομάδας: «Είχαμε την κυρία Τεκτονίδου στο πλάι μας και μας βοήθησε πάρα πολύ ώστε να έχουμε τις απαραίτητες υποδομές. Θέλαμε στεφάνια, ταμπλό, πίνακες σκορ και θα χρειαστούμε κι άλλα για να βελτιώσουμε το γήπεδο μας».

Για το αντίκτυπο στον κόσμο: «Η αλήθεια είναι ότι στο πρώτο ματς που παίξαμε με τον Αστέρα Καβάλας, το γήπεδο ήταν κατάμεστο. Έλεγα ότι ζούσα για τον πρώτο εντός έδρας αγώνα που θα φορούσα τη φανέλα του τόπου μου κι έτσι έγινε. Οι ακαδημίες μας έχουν 40 άτομα και προσπαθούμε να βελτιώσουμε τις εμπειρίες των παιδιών. Απαιτείται συνέπεια και υπομονή γιατί είναι το μέλλον. Το πλάνο μας είναι να μεγεθύνουμε και να είναι βιώσιμη η προσπάθεια μας. Είναι ένα μεγάλο “ταξίδι” και είμαστε ακόμη στην αρχή».

Για τον στόχο της ομάδας: «Ο αθλητισμός ενώνει και δεν κάνει διακρίσεις. Στην περιοχή μας έχουμε δύο Δήμους. Και οι δύο περιοχές είναι αγροτικές και έχουμε “απλώσει” τα χέρια μας για να ακουστούμε και ότι υπάρχει η δυνατότητα του μπάσκετ. Προσπαθούμε να δώσουμε στα παιδιά αυτό που δεν είχαμε εμείς. Στα 12 μας έπρεπε να μας έπρεπε οι γονείς μας να μας πάνε μέχρι την Αλεξανδρούπολη ή την Κομοτηνή για να παίξουμε μπάσκετ. Είναι δύσκολα τα πράγματα στον νομό μας, από οικονομικής άποψης εννοώντας. Δεν είναι μόνο ο βιοπορισμός, η περιφέρεια ερημώνει σιγά σιγά. Είναι μονόδρομος η στήριξη της επαρχιακής Ελλάδας».