Καραμβάλης: «Στην Αθλητική Λέσχη Μυτιλήνης ζούμε ήδη το όραμα μας»

Ο προπονητής της Α.Λ. Μυτιλήνης, Γιώργος Καραμβάλης, «φιλοξενήθηκε» στην εκπομπή «Άμεσο Ριπλέι» του EOK WebRadio με τον Γιάννη Σταυρουλάκη και τον Δημήτρη Μελίσση. Αναλυτικά είπε:

Για τη δημιουργία ομάδας μπάσκετ για παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού: «Το ξεκίνησε ο Παναθηναϊκός και το είδαμε από εκεί. Ο φίλος μου ο Τάσος ο γυμναστής, που έχει το ΚΔΑΠ στην Μυτιλήνη, με φώναξε στο γραφείο του και μου έδειξε το βίντεο του Παναθηναϊκού και δέχτηκα αμέσως. Πάντα το είχαμε στο μυαλό μας σαν σύλλογος. Θεωρούμε ότι όποιος έχει την δυνατότητα να φέρει πιο κοντά στα σπορ τα παιδιά, πρέπει να το κάνει. γιατί είναι διέξοδος. Είχαμε βοήθεια από τον κύριο Ραχωβίτσα ο οποίος έτυχε να είναι και στην Μυτιλήνη στη συνάντηση που κάναμε με τους φορείς. Δεν έχουμε αρχίσει ακόμα, είμαστε στη φάση των εγγραφών».

Για την ιστορία της Αθλητικής Λέσχης Μυτιλήνης: «Το βασικό ήταν ότι το 2013 υπήρχε ένα κενό. Όλοι ασχολήθηκαν από το ανδρικό και πήγαιναν ανάποδα προς τα παιδιά. Αποφασίσαμε να ασχοληθούμε αποκλειστικά με τις ακαδημίες, να ρίξουμε το βάρος εκεί. Μαζευτήκαμε δύο άνθρωποι οι οποίοι το αγαπάμε αυτό. Το βασικότερο που είχαμε ήταν ο βασικός χώρος. Βρήκαμε μία αποθήκη, τη διαμορφώσαμε σε γήπεδο και ξεκινήσαμε. Το γηπεδικό πρόβλημα υπάρχει σε όλη την Ελλάδα, πόσο μάλλον σε εμάς. Σιγά-σιγά τα παιδιά ανταποκρίθηκαν και αυξήθηκαν. Τα 200 παιδιά που έχουμε τώρα είναι απίστευτο νούμερο. Φέτος έχουμε ηλικίες από 4 έως 6 ετών με γυμνάστρια η οποία είναι και νηπιαγωγός, μέχρι το εφηβικό. Η ανδρική ομάδα στελεχώνεται από παιδιά του εφηβικού. Τα κορίτσια στην Μυτιλήνη προτιμούν τα άλλα αθλήματα, δεν είναι πολλά».

Για τον στόχο της Α.Λ. Μυτιλήνης: «Οι στόχοι είναι δύο. Πρώτος είναι η διά βίου άθληση. Ακόμα και τα παιδιά που δε θα παίξουν μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο, να φέρουν τα δικά τους παιδιά στον χώρο, είτε γίνουν φίλαθλοι, παράγοντες, χορηγοί. Δεύτερον, τα τελευταία χρόνια έχουμε αναδείξει παιδιά. Έχουμε μικρή ιστορία χρονικά σαν σύλλογος. Έχει αξία να κάνεις κάτι από κάτω προς τα πάνω. Μακάρι να κρατούσαμε τα παιδιά μας εδώ και να κάναμε μόνο δύο προσθήκες. Αν γινόταν αυτό, θα μπορούσε να σταθεί η ομάδα στη National League 1»

Για το όραμα του συλλόγου: «Το όραμα μας το ζούμε ήδη. Έχουμε μαζέψει τόσα παιδιά, μας αγαπάει ο κόσμος, αναδεικνύονται παιδιά και έρχονται άλλοι από μικρότερες ηλικίες. Αυτό είναι όλο. Κάθε χρόνο κάτι βάζουμε. Φέτος ετοιμάζουμε και κάτι άλλο πρωτοποριακό, αλλά δε μπορώ να το πω. Θα είναι κάτι πολύ σημαντικό».

Για τη στήριξη από την τοπική κοινωνία: «Στο μέτρο που μπορεί να βοηθήσει η τοπική κοινωνία, βοηθάει. Το μεγάλο μας “όπλο” είναι οι γονείς. Υπάρχουν και γονείς που λύνουν προβλήματα αμέσως και είναι δίπλα στην ομάδα. Θα κάνουν πράγματα πριν τα πούμε εμείς».

Για τις εγκαταστάσεις της Μυτιλήνης: «Όσο τα παιδιά αυξάνονται, οι ευθύνες μεγαλώνουν, όπως και οι υποχρεώσεις. Ο δήμος τα τελευταία δύο χρόνια έχει φτιάξει άλλα τρία κλειστά γήπεδα και πλέον στη Μυτιλήνη έχουμε τέσσερα κλειστά γήπεδα. Και από την ΕΟΚ έχουμε βοήθεια τα τελευταία χρόνια, όσον αφορά τα θέματα διαιτητών με την κάλυψη εξόδων. Παλαιότερα δε γινόντουσαν αγώνες γι’ αυτούς τους λόγους. Τώρα που έχουν λυθεί αυτά τα θέματα, γίνονται όλοι οι αγώνες και τα παιδιά παίζουν».

Για το μπάσκετ στη Μυτιλήνη: «Κανονικά, με βάση τον πληθυσμό του νησιού, θα έπρεπε να έχουμε ομάδα σε εθνικές κατηγορίες. Όλη η ιστορία έχει να κάνει με δύο παράγοντες. Πρώτον, τα παιδιά είναι καλοί μαθητές και περνούν στις σχολές τους και τους χάνουμε. Δεύτερον, η απόσταση δεν εξυπηρετεί τις μετακινήσεις. Είχα δουλέψει σε ομάδες όταν ήταν στην τότε Γ’ Εθνική, τα έξοδα είναι πολλά και είναι πολύ δύσκολο να κρατηθείς. Σε αυτήν την κατεύθυνση ίσως μπορούσε να βοηθήσει παραπάνω η ΕΟΚ. Τα ταλέντα μας παίζουν αλλού. Λίγα παιδιά πριν τα 26 χρόνια τους γυρίζουν πίσω, άρα αυτομάτως πρέπει να στηριχτείς στις μεταγραφές και δε γίνεται αυτό».