Ιπποκράτης Κω: Επανεμφάνιση στην Α2 γυναικών με φιλοδοξίες! (pics)

Ο Ιπποκράτης Κω επιστρέφει στην Α2 γυναικών και αυτήν τη φορά θέλει να εδραιωθεί. Ο δωδεκανήσιος σύλλογος έχει γράψει τη δική του Ιστορία στο μπάσκετ γυναικών, φτάνοντας μέχρι και στην Α1 στο παρελθόν. Φέτος έγινε μια νέα αρχή και η ομάδα κατέκτησε αήττητη το τοπικό πρωτάθλημα, κερδίζοντας μετά την άνοδο στα μπαράζ!

Το αφιέρωμα δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 5 Ιουνίου

Ο επικεφαλής του τμήματος Δημήτρης Δρόσος μίλησε στο «ΦΩΣ».

Ο Ιπποκράτης επιστρέφει στην Α2 γυναικών. Πότε ήταν η τελευταία φορά που έπαιξε εκεί;

Έπαιξε με wild card τη σεζόν 2021-22. Παλιότερα είχε παρουσία σε Α1 και Α2.

Πόσο καιρό είστε στην ομάδα;

Επέστρεψα πριν από δύο χρόνια. Ήμουν στο παρελθόν πρόεδρος και προπονητής σε όλα τα τμήματα.

Έχετε βρεθεί και σε άλλους συλλόγους;

Υπήρξα ο νεαρότερος προπονητής στην Ιστορία της Β’ Εθνικής, ως πρώτος προπονητής στον Αίαντα Ευόσμου. Ως προπονητής, εργάστηκα επίσης στον Σπόρτιγκ, στον Άρη Θεσσαλονίκης, στον Μ. Αλέξανδρο, στον Πρωτέα Κορδελιού, στην ΑΕ Πυλαίας, στο Αριστοτέλειο Κολλέγιο, στον Ιπποκράτη και στον Ηρακλή 2000.

Η ομάδα θα παίξει στην Α2; Νομίζω μια χρονιά είχε δηλώσει αδυναμία συμμετοχής.

Η ομάδα θα κατέβει κανονικά στην Α2 και θα κάνει μεγάλη προσπάθεια να σωθεί και να μείνει στην κατηγορία. Ναι, στο παρελθόν λόγω οικονομικών δυσκολιών δεν δήλωσε συμμετοχή στην Α1.

Υπάρχει σύνδεση με το ανδρικό;

Η διοίκηση είναι ενιαία σε όλο τον σύλλογο και στηρίζουμε με την ίδια αγάπη το ανδρικό, το γυναικείο και τα τμήματα υποδομής. Το ανδρικό στέφθηκε πρωταθλητής Δωδεκανήσου και διεκδικεί την άνοδό του στη Γ’ Εθνική. Στο παρελθόν είχε φτάσει μέχρι την Α2.

Ποιοι οι στόχοι από δω και πέρα;

Ο μόνος στόχος μας είναι να συνεχίσουμε να στηρίζουμε όλους τους αθλητές και τις αθλήτριές μας με όλη μας την αγάπη.

Κανενόπουλος: Σκληρή δουλειά, αφοσίωση και εμπιστοσύνη

Τον Ιπποκράτη στην Α2 θα οδηγήσει ο Πρόδρομος Κανενόπουλος, μέλος του προπονητικού επιτελείου μαζί με τους Χρήστο Μπακόπουλο και Φραντζέσκο Χρήστου.

Συγχαρητήρια. Ποια τα μυστικά της επιτυχίας;

Σας ευχαριστώ πολύ. Δεν υπάρχουν μαγικά, μόνο σκληρή δουλειά, αφοσίωση και εμπιστοσύνη. Τα κορίτσια δούλεψαν σκληρά όλη τη χρονιά, πίστεψαν στο πλάνο, στήριξαν η μία την άλλη και δεν σταμάτησαν να προσπαθούν. Επίσης, είχαμε εξαιρετική στήριξη από το τεχνικό επιτελείο και τη διοίκηση. Η επιτυχία αυτή είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας.

Πότε πιστέψατε ότι μπορείτε να ανέβετε;

Η πίστη υπήρχε από την αρχή, αλλά ρεαλιστικά αρχίσαμε να το πιστεύουμε ακόμα περισσότερο όταν είδαμε την ομάδα να ανταποκρίνεται σε δύσκολα παιχνίδια και να δείχνει χαρακτήρα. Ήταν καθοριστικά κάποια ντέρμπι που μας έδειξαν πως μπορούμε να σταθούμε ψηλά και να κυνηγήσουμε τον στόχο μας με σοβαρές πιθανότητες. Στο καθοριστικότερο παιχνίδι της χρονιάς με τον Πλατανιά Χανίων τα κορίτσια παίξανε καταπληκτική άμυνα, πήραν μια πολύ μεγάλη νίκη και ουσιαστικά την άνοδο, τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια.

Μπορεί να σταθεί ο Ιπποκράτης στην Α2;

Τα ταξίδια είναι αρκετά. Η Α2 έχει απαιτήσεις, ειδικά με τα ταξίδια και το επίπεδο των ομάδων, αλλά ο Ιπποκράτης έχει ισχυρή διοίκηση που είναι πάντα δίπλα στην ομάδα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Από κει και πέρα, το αγωνιστικό κομμάτι είναι αυτό που κρίνει τα πάντα. Αν κρατήσουμε τη χημεία, ενισχυθούμε σωστά και συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά, μπορούμε να σταθούμε και να είμαστε ανταγωνιστικοί στην κατηγορία.

Θα συνεχίσετε στην ομάδα;

Από τη στιγμή που υπάρχει πολύ καλή σχέση, αμοιβαία εκτίμηση και κοινή πορεία ως τώρα, συμφωνήσαμε με τη διοίκηση και συνεχίζουμε.

Βελούδου: Απέραντη ευγνωμοσύνη

Από τις πρωταγωνίστριες της ανόδου η Γεωργία Βελούδου, με σημαντική διαδρομή στον χώρο του μπάσκετ.

Μπράβο για την άνοδο! Το πετύχατε αήττητες. Σωστά;

Πολύ σωστά! Ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά τόσο για την ομάδα όσο και για εμένα προσωπικά, ωστόσο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και αυτό είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα. Νομίζω δικαίως φτάσαμε στην άνοδο, με βάση τη συνολική μας εικόνα και προσπάθεια τόσο στο τοπικό πρωτάθλημα Δωδεκανήσου όσο και στα μπαράζ ανόδου, μια διαδικασία αρκετά πιεστική συναισθηματικά και επίπονη σωματικά. Τέλος καλό, όλα καλά!

Πες μας για το φετινό ταξίδι. Ήταν εύκολο ή είχε δυσκολίες;

Όπως σας είπα και πριν, ήταν ένα ταξίδι αρκετά δύσβατο και γεμάτο δυσκολίες. Όμως, αν ήταν εύκολο, δεν θα είχε νόημα και αυτό προσωπικά το γνωρίζω καλά. Ο στόχος της ομάδας από την αρχή της χρονιάς ήταν να πρωταγωνιστήσει. Παρ’ όλα αυτά, εγώ δεν ξεκίνησα με την ομάδα, καθώς, ζώντας στη Ρόδο, ήμουν μέλος στη νεοσύστατη ΑΕ Καλλιθέα. Τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελα και για αυτό πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα ανακοίνωσα στον προπονητή και τις συμπαίκτριές μου ότι δεν θα συνεχίσω. Κάπου εκεί ξεκίνησε και επίσημα το αμοιβαίο ενδιαφέρον και η επικοινωνία με τους ανθρώπους του Ιπποκράτη. Τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα και σύντομα έγινα κομμάτι του Οργανισμού του Ιπποκράτη, τόσο ως αθλήτρια όσο και ως προπονήτρια σε τμήματα ακαδημιών. Για αρχή βέβαια δεν μπορούσα να συμμετέχω ενεργά στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας, αφού η μεταγραφή μου είχε γίνει στην ΑΕ Καλλιθέα. Κατάφερα να αγωνιστώ στο πρώτο μου παιχνίδι 22/12/2024, κάτι που είναι λογικό να κοστίζει ψυχολογικά τόσο σε μένα όσο και στην ομάδα. Όπως καταλαβαίνετε, δεν υπήρχε η δυνατότητα μετακίνησης στην Κω, με δεδομένο ότι η ζωή μου και η επαγγελματική μου ιδιότητα τα τελευταία χρόνια έχουν χτιστεί και καλλιεργηθεί στη Ρόδο. Συνεπώς, πηγαινοερχόμουν κάθε Σαββατοκύριακο, ώστε να μπορώ να κάνω κάποιες προπονήσεις με την ομάδα και να γνωρίζω καλύτερα τους ανθρώπους εκεί. Ο σεβασμός και η υποστήριξη που έλαβα από τους ανθρώπους ήταν πολύ ξεχωριστά και αποτέλεσαν για μένα ισχυρό κίνητρο για να αντεπεξέλθω σε οποιαδήποτε αντιξοότητα υπήρχε στην πορεία. Με όσα σας έχω αναφέρει μέχρι τώρα, αντιλαμβάνεστε ότι ήταν δύσκολο για μένα να δεθώ με την ομάδα, χωρίς να υπάρχει η καθημερινή τριβή που βοηθά στη σύνδεση και την ομαδική συσπείρωση. Το ίδιο συνέβαινε και με άλλα κορίτσια που έρχονταν από διαφορετικά μέρη, όπως η Μαρία Χρυσάκη, η Τάνια Ψαρού και η Ίρις Αζναουρίδη. Αυτό το δεδομένο από μόνο του δυσχέραινε τις προσπάθειες τόσο των προπονητών μας όσο και των υπόλοιπων κοριτσιών που διέμεναν στην Κω και ορισμένες φορές αναγκάζονταν να κάνουν προπόνηση 4 και 5 άτομα. Με λίγα λόγια, ο σχεδιασμός υπήρξε δύσκολος εξαρχής και αυτό κάνει την επιτυχία μας ακόμη πιο σημαντική και σπουδαία. Για αυτό φυσικά αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον πρόεδρο Κώστα Χόνδρο και τον άνθρωπο όλων μας, τον Δημήτρη Δρόσο, καθώς και όλους όσοι συναποτελούν το διοικητικό συμβούλιο της ομάδας, αφού η οργάνωση και η υγεία που εμπνέει όλος ο οργανισμός είναι έργο δικό τους και αποτέλεσμα από το μεράκι και την αγάπη τους για τον αθλητισμό και το γυναικείο μπάσκετ. Τους ευχαριστώ από καρδιάς και δεν ξεχνώ όσα έκαναν για μένα.

Έχεις μια μεγάλη διαδρομή στον χώρο. Θύμισέ μας την πορεία σου.

Η αλήθεια είναι ότι πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε που πρωτοξεκίνησα να ασχολούμαι με το μπάσκετ. Θυμάμαι ήταν καλοκαίρι στη Σύρο, την πατρίδα μου, όταν μια ξαδέρφη μου, μου ζήτησε να πάω μαζί της να τη δω σε μια προπόνηση μπάσκετ. Προπονητής τότε ήταν ο Ανδρέας Μαύρος, ο οποίος με παρότρυνε να κάνω προπόνηση μαζί τους, σε ένα πολύ φιλικό και ψυχαγωγικό κλίμα. Από τότε ξεκίνησε το όμορφο αυτό ταξίδι στον χώρο της καλαθοσφαίρισης. Αγωνίστηκα στα τμήματα παγκορασίδων, κορασίδων και γυναικών του ΑΟ Ερμούπολης, υπό την επίβλεψη του αγαπημένου μου Ανδρέα, έχοντας πολλές ομαδικές επιτυχίες και ατομικές διακρίσεις. Το καλοκαίρι του 2009, στην ηλικία των 16 ετών, μετακόμισα στην Αθήνα μαζί με τη γιαγιά μου, ώστε να αγωνιστώ στο νεοσύστατο τμήμα νεανίδων του Αθηναϊκού. Ο κόουτς Ανδρέας ήξερε τον κ. Δικαιουλάκο, μίλησαν για εμένα και έτσι με την απαιτούμενη καθοδήγηση και φυσικά την αγάπη της οικογένειάς μου έκανα την υπέρβαση και ακολούθησα το όνειρό μου. Στον Αθηναϊκό έζησα τρία πολύ γεμάτα χρόνια, με μαγικές στιγμές, γνώρισα προπονητές και αθλήτριες υψηλού βεληνεκούς, και ευρύτερα συναναστράφηκα με ανθρώπους του μπάσκετ που δεν είχα ιδέα ότι υπήρχαν. Απέκτησα μοναδικές παραστάσεις από το πιο υψηλό επίπεδο και είχα την τύχη να είμαι μέλος του ιστορικού αυτού συλλόγου την εποχή του Triple Crown και της κατάκτησης του Κυπέλλου Ευρώπης. Στη συνέχεια αγωνίστηκα σε ομάδες όπως ο ΑΟ Ζωγράφου, ο ΑΟ Πεύκης, ο ΓΣ Αγίας Παρασκευής, ο Πήγασος Κρεμαστής, ο ΚΑΟ Μελισσίων, ο ΠΑΣ Ανταγόρας και ο ΓΣ Διαγόρας. Τα τελευταία χρόνια κατοικώ στο νησί της Ρόδου από επιλογή, αφού η πρώτιστη επιθυμία μου είναι η ποιότητα καθημερινότητας και ο συνδυασμός αυτής με το μπάσκετ, ακόμα και αν αυτό γίνεται σε χαμηλότερο επίπεδο από αυτό που θα μπορούσα και θα ήθελα να αγωνιστώ. Η προπονητική είναι κάτι που έχει προστεθεί στη ζωή μου και αποτελεί ένα σπουδαίο κομμάτι εφαρμογής της επιστήμης μου (ψυχολογία), της παιδαγωγικής και των εμπειριών που έχω αποκομίσει από όλη αυτήν τη γεμάτη μπασκετική μου διαδρομή. Δεν ξεχνάω ποτέ από πού ξεκίνησα και πόσο σημαντικοί ήταν όλοι οι άνθρωποι (προπονητές, συναθλήτριες, διοικητικοί παράγοντες) που συνάντησα στον δρόμο μου. Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς και τους ευγνωμονώ, γιατί πέρα από αθλήτρια με γαλούχησαν-ωρίμασαν ως άνθρωπο.

Καλύτερη στιγμή της καριέρας σου; Και η πιο άσχημη;

Καλύτερη στιγμή ήταν μακράν η κατάκτηση του Κυπέλλου Ευρώπης με τον Αθηναϊκό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτήν την ημέρα, όπως επίσης και το ταξίδι στο Όρενμπουργκ, τον πρώτο αγώνα εκεί, και τις στιγμές που εξελίχθηκαν πριν και μετά τη νίκη, η οποία ουσιαστικά μας χάρισε προβάδισμα κατάκτησης του Κυπέλλου. Πρωτόγνωρες στιγμές για την Ελλάδα και το γυναικείο μπάσκετ. Όσο για άσχημη στιγμή, αυθόρμητα δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια πολύ έντονη. Δόξα τω Θεώ, δεν έχω κάποιον σοβαρό τραυματισμό έως τώρα στην καριέρα μου, ούτε κάποια πολύ σοβαρή και έντονη αποτυχία. Αυτό που θα μπορούσα να αναφέρω ως δύσκολη στιγμή ήταν ο πρώτος αγώνας μου με τον ΓΣ Διαγόρα μετά την απώλεια της μητέρας μου και το πρωτάθλημα που πήραμε εκείνη τη χρονιά. Ήμουν έντονα φορτισμένη και συγκινημένη. Γενικά η απώλεια της μητέρας μου με έχει στιγματίσει, ωστόσο εκείνη ήταν και παραμένει το κίνητρό μου σε κάθε μου προσπάθεια, υπάρχει στη ζωή μου με πολλούς τρόπους και ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το μπάσκετ είναι πάντα εκεί με τον τρόπο της. Την ημέρα της ανόδου μας φέτος, 10/4/2025, ένα λευκό περιστέρι πέταξε μέσα στο γήπεδο και είμαι σίγουρη ότι ήταν εκείνη!

Θα συνεχίσεις και του χρόνου;

Ωραία ερώτηση. Νιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη για όσα έζησα και ζω με τον Οργανισμό του Ιπποκράτη. Ομολογώ ότι αισθάνομαι απόλυτη ασφάλεια, εμπιστοσύνη και σεβασμό, με δεδομένα το έργο και την αγάπη που εκδηλώνονται με κάθε τρόπο μέσα και γύρω από την ομάδα. Η Α2 είναι ένα κίνητρο για μένα να επανέλθω σε πιο επαγγελματικούς ρυθμούς προπόνησης και αγωνιστικότητας. Είμαι 32 χρόνων και δεν ξέρω πόσες ευκαιρίες θα έχω ακόμα να αγωνιστώ σε πιο υψηλό επίπεδο. Όλα είναι υπό συζήτηση, καθώς το επάγγελμά μου ως ψυχολόγου αποτελεί προτεραιότητα στην καθημερινότητά μου και για να συνεχίσω στην ομάδα πρέπει να μετακομίσω. Το επόμενο διάστημα, που θα ξεκαθαρίσει το τοπίο με την εργασία μου, θα μπορώ να μιλήσω με μεγαλύτερη σιγουριά. Προς το παρόν, ευχαριστώ για το ταξίδι της φετινής χρονιάς και εύχομαι η ομάδα να επανέλθει σύντομα στα μεγάλα σαλόνια της Α1. Το ταξίδι συνεχίζεται!

Σβύνου: Είμαστε μια παρέα, μια οικογένεια

Από τις «σημαίες» της ομάδας η 39χρονη Ειρήνη Σβύνου, που θα είναι με τον Ιπποκράτη και στην Α2!

Στα μπαράζ τι μέτρησε για να τα καταφέρετε;

Tα μπαράζ είναι μια ψυχοφθόρα διαδικασία για όλες τις ομάδες που συμμετέχουν. Είχα την ευκαιρία να συμμετέχω σε αγώνες μπαράζ αρκετές φορές και γνωρίζω πόσο σημαντικό είναι να είσαι συγκεντρωμένος στον στόχο σου, να το θες πραγματικά και να παλέψεις γι’ αυτό με πάθος. Μια κακή εμφάνιση μπορεί να στοιχίσει την προσπάθεια μιας ολόκληρης χρονιάς. Από την αρχή της χρονιάς στόχος της ομάδας ήταν η άνοδος. Έχουμε μια καλή νέα διοίκηση που μας παρείχε ό,τι χρειαζόμασταν από την αρχή, ένα δυνατό προπονητικό τιμ, η ομάδα ενισχύθηκε με αθλήτριες και είχαμε ένα εξαιρετικό σύνολο. Το κλίμα στην ομάδα είναι καλό. Είμαστε μια παρέα, μια οικογένεια. Όλα αυτά σε συνδυασμό με το ότι ήμασταν διαβασμένες, σωστά προετοιμασμένες, δεν υποτιμήσαμε κανέναν αντίπαλο και δείξαμε τη σοβαρότητα που έπρεπε, θεωρώ βοήθησαν στην επίτευξη του στόχου. Να σημειωθεί βέβαια ότι το κλειδί σε όλα τα παιχνίδια σίγουρα είναι η άμυνά μας. Όποτε η ομάδα παίζει καλή άμυνα αλλάζει όλη η ψυχολογία και παίρνουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Πού αφιερώνετε την άνοδο;

Θα ήθελα να την αφιερώσω στους ανθρώπους που μαζί παλέψαμε μέχρι τέλους γι’ αυτό το αποτέλεσμα, αφιερώσαμε χρόνο και κόπο, τις συναθλήτριές μου, τους προπονητές μου και τη διοίκηση, αλλά και στους ανθρώπους εκείνους που αθόρυβα αλλά πάντα ουσιαστικά είναι δίπλα μας σε κάθε βήμα, με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας.

Ο κόσμος συμπαραστεκόταν στην ομάδα;

Όπως έχω ήδη πει, ο Ιπποκράτης είναι ο κόσμος του. Είναι όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που, είτε η ομάδα είναι σε τοπικό επίπεδο είτε αγωνίζεται σε εθνική κατηγορία, είναι δίπλα μας. Ο κόσμος στο νησί αγαπάει και στηρίζει τον αθλητισμό με όλους τους δυνατούς τρόπους. Ο σύλλογος πέρασε μια δύσκολη περίοδο, αλλά ο κόσμος και οι «δικοί» του άνθρωποι τον κράτησαν ζωντανό. Γιατί, πάνω από όλα, αγαπάνε την ομάδα και αναγνωρίζουν την Ιστορία και τις επιτυχίες της. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε ζήσει απίστευτες στιγμές στο κλειστό γυμναστήριο όταν η ομάδα αγωνιζόταν σε εθνικές κατηγορίες. Η κερκίδα ήταν πάντα γεμάτη και η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν εκπληκτική. Ο κόσμος πάντα θα είναι ο έκτος παίκτης μας και θα μας δίνει δύναμη να γινόμαστε καλύτεροι.

Οι προσωπικοί σου στόχοι;

Ο στόχος μου είναι να μπορώ να γίνομαι καλύτερη, με σκληρή δουλειά και προπόνηση, ώστε να είμαι δίπλα στην ομάδα όπου και όταν χρειάζεται και να είμαστε όσο το δυνατόν ανταγωνιστικοί γίνεται. Ο κάθε αθλητής γνωρίζει τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία του και πού πρέπει να επικεντρωθεί και να δουλέψει. Οπότε δουλειά, δουλειά, δουλειά!

*** Το φετινό ρόστερ του Ιπποκράτη συγκροτούσαν οι: Ειρήνη Σβύνου, Γεωργία Βελούδου, Αιμιλία Πατμίου, Βάσω Αθανασοπούλου, Μαρία Νικηταρά, Μαρία Χρυσάκη, Κατερίνα Γιαλλούση, Κωνσταντίνα Κιαπόκα, Κατερίνα Νικηταρά, Τάνια Ψαρού, Βασιλική Ασιατίδου, Σπυριδούλα Αζναουρίδη, Άντζελα Γκοτζάι, Ειρήνη Κουρδουμπά, Πελαγία Τρέμμα, Μελίνα Κιλιμάτου, Μαργαρίτα Αλέξι, Γεωργία Καρβούνη, Φωτεινή Παπουτσή.