Υπεροχή Εξαρχείων: Οι «αναρχικοί» του μπάσκετ!

Στο …γαλατικό χωριό των Εξαρχείων η ομάδα μπάσκετ της περιοχής, η Υπεροχή έχει κατορθώσει να μαζέψει κοντά της τη νεολαία και χρόνο με το χρόνο παρουσιάζει σημαντικά βήματα προόδου. Στο άκουσμα της λέξης «στόχος» οι άνθρωποι της ομάδας μπορεί να βγάζουν …σπυράκια, αλλά με την Υπεροχή να μετράει δυο σερί ανόδους (και φέτος να παίζει στη Β΄ ΕΣΚΑ) διαπιστώνει κάποιος ότι γίνεται δουλειά και μάλιστα καλή!

Το «ΦΩΣ» μπήκε στο …άβατο των Εξαρχείων και μίλησε με τον προπονητή της Υπεροχής, Δημήτρη Μαζαράκη, απόφοιτο ΤΕΦΑΑ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Μόλις 30 ετών αλλά με προπονητική εμπειρία αφού ένας τραυματισμός νωρίς του έκοψε την καριέρα ως παίκτη. Στην Υπεροχή είναι εδώ και 3 χρόνια. «Καταρχήν η ομάδα είναι ο γνωστός Αστέρας που ενώθηκε με κοντινές ομάδες όπως ο Τριφυλλιακός, ο Λαρισαϊκός και ο Γκυζιακός. Μετράμε δυο σερί ανόδους, ενώ πέρσι πήραμε και τον τίτλο του υπερπρωταθλητή στη Γ΄ ΕΣΚΑ. Ο μέσος όρος ηλικίας της ομάδας είναι 26-27 ετών. Έχουμε κάποιους έμπειρους όπως οι Γιάννης Πλουτέτσκι, Λευτέρης Στασινόπουλος, Μάνος Αρβανίτης και Χρήστος Δαρμογιάννης, ο οποίος όμως τραυματίστηκε και δεν θα μπορέσει να παίξει, και όλοι οι υπόλοιποι είναι πιτσιρικάδες. Τα περισσότερα παιδιά είναι της περιοχής, πράγμα σημαντικό για το δέσιμο με την ομάδα. Ψυχή του τμήματος είναι ο Ανδρέας Μικέλης, ο οποίος τρέχει κάθε μέρα για να είναι όλα εντάξει. Μιλάμε όμως για μια συλλογικότητα. Θα έλεγα ότι κάνουμε ερασιτεχνικό επαγγελματισμό. Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ομάδα είναι η αυτοοργάνωση και η αλληλεγγύη. Τα μόνα έσοδα είναι απ΄ τις ακαδημίες και τα λεφτά πάνε στους προπονητές, στα έξοδα των αγώνων, τους γιατρούς, τις δηλώσεις συμμετοχών και τα δελτία. Οι παίκτες δεν πληρώνονται. Το κάνουν με τη ψυχή τους, γι΄ αυτό και έφερα στην ομάδα παίκτες φίλους μου που ενώθηκαν με τα παιδιά απ΄ το εφηβικό που πάει καλά. Το κλίμα είναι παρεϊστικο, όλοι μαζί πάμε για μπύρες και φαγητό. Μας αρέσει ό,τι υπάρχει. Δεν το βρίσκεις κάπου αλλού. Ο κόσμος φυσικά είναι ένα με την ομάδα. Φίλοι με τα παιδιά της ομάδας, μας ακολουθούν όπου κι αν παίζουμε. Και δεν έχουν κάνει το παραμικρό επεισόδιο όσο είμαι εγώ στην ομάδα. Αντιθέτως η ατμόσφαιρα που δημιουργούν είναι εκπληκτική. Ο καθένας όπως μπορεί βοηθάει την ομάδα, όταν χτυπάει κάποιος αθλητής, τρέχουν στους γιατρούς για να γίνει καλά. Στόχους δεν βάζουμε, τα αποτελέσματα έρχονται μόνα τους. Με αυτό το μότο πορευόμαστε και φέτος στη Β΄ ΕΣΚΑ. Αντιμετωπίζουμε ομάδες, αρκετές καθαρά επαγγελματικές, αλλά μέχρι στιγμής δείχνουμε ότι δεν έχουμε να ζηλέψουμε κάτι!».

«Η νίκη για την Υπεροχή δεν είναι αυτοσκοπός»

Το «ΦΩΣ» μίλησε και με έναν απ΄ τους έμπειρους της ομάδας, τον Λευτέρη Στασινόπουλο, ο οποίος τυγχάνει και κουμπάρος με τον Νίκο Παππά! «Εγώ είμαι Κυψελιώτης, αλλά πήγαινα σχολείο στα Εξάρχεια. Η Υπεροχή είναι μια ξεχωριστή περίπτωση ομάδας. Είμαι 35, έχω παίξει σε αρκετές ομάδες, αλλά αυτό που συναντάς εδώ, δεν το βλέπεις αλλού. Η ομάδα έχει μια …αναρχική κουλτούρα. Στις μικρές ομάδες της Υπεροχής παίζουν αρκετά ξένα παιδιά, παιδιά μεταναστών. Η δημοφιλία της ομάδας μεγαλώνει τα τελευταία χρόνια και το γήπεδο γεμίζει σε κάθε ματς. Κι όχι μόνο από Εξαρχειώτες. Έρχονται κι από άλλες περιοχές, καθώς μαθαίνουν για τη φάση, τους αρέσει και θέλουν να τη ζήσουν από κοντά. Κάθε παιχνίδι είναι γιορτή, μάλιστα ο κόσμος πανηγυρίζει περισσότερο όταν χάνουμε παρά όταν κερδίζουμε! Αστυνομία δεν έρχεται στο κλειστό του Στρέφη, αλλά όλα κυλούν ήρεμα με τις αντίπαλες ομάδες. Η νίκη άλλωστε για την Υπεροχή δεν είναι αυτοσκοπός. Ποτέ δεν ακούμε ότι πρέπει να κερδίσουμε αυτό το ματς. Η λέξη στόχος είναι άγνωστη. Γουστάρουμε αυτό που κάνουμε, κι ό,τι έρθει! Γι΄ αυτό και κανείς από εμάς δεν πληρώνεται και φυσικά γκρίνια για καθυστέρηση στις πληρωμές δεν υπάρχει! Όσοι ήρθαν εδώ, ήρθαν συνειδητοποιημένοι! Εγώ είχα σταματήσει το μπάσκετ, τελευταία μου ομάδα ήταν η Νήαρ Ηστ αλλά όταν είδα πως πήρα 20 κιλά, αποφάσισα να το ξαναρχίσω! Δεν μπορούσα ούτε να παίξω μονάκι με τον Παππά, κολλητό μου φίλο απ΄ όταν ήταν στην Κυψέλη και στην πορεία γίναμε και κουμπάροι, καθώς βάφτισε το παιδί μου. Τον έχω κάνει τώρα και φανατικό οπαδό της Υπεροχής, έρχεται μάλιστα και μας βλέπει όποτε μπορεί!».