Γιάννης Παπαγεωργίου: «Πολύ καλός προπονητής ο Μπαρτζώκας, σύμβολο των πρωταθλημάτων ο Ιωαννίδης»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Τον κύριο που θα διαβάσετε δεν τον έχω ξαναβγάλει ποτέ. Είναι ο Γιάννης Παπαγεωργίου, γυμναστής του Ιωαννίδη όλα τα χρόνια στον Ολυμπιακό και στην ΑΕΚ και ο μακροβιότερος γυμναστής της Εθνικής μπάσκετ από το 2000 ως το 2021. Μου είπε τρομερές ιστορίες.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 23/5/2023

Να ξεκινήσουμε από τον τωρινό χαμένο τελικό του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ. Έχετε ζήσει πάρα πολλά, έχετε γυμνάσει μεγάλους παίκτες Έλληνες και ξένους, έχετε ζήσει θριάμβους και καταστροφές.

Πράγματι. Έζησα τον Ολυμπιακό του Γιάννη Ιωαννίδη που έπαιρνε τα πρωταθλήματα και κρατούσε τον κόσμο του Ολυμπιακού ζωντανό στα πέτρινα χρόνια του ποδοσφαίρου. Έχω ζήσει 3 τελικούς Ευρωλίγκας, τους 2 με τον Ολυμπιακό που νικήσαμε δύο φορές στους ημιτελικούς τον Παναθηναϊκό και τον άλλον με την ΑΕΚ πάλι του Ιωαννίδη. Έχω ζήσει μετάλλια με την Εθνική, χρυσό μετάλλιο, ασημένιο, χάλκινο, σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια. Γράψε το εξής: Ο θρίαμβος είναι πολύ κοντά με την καταστροφή στο μπάσκετ.

Θύμισε Τελ Αβίβ;

Ναι θύμισε, στην εξέλιξη του αγώνα στο τέλος. Το πώς ήταν μπροστά στο σκορ ο Ολυμπιακός, το πώς δεν έβαλε άλλο καλάθι, το πώς δέχτηκε τη «μαχαιριά» στο τέλος και δεν μπόρεσε να ανταποδώσει στα τελευταία δευτερόλεπτα με άστοχο σουτ. Ξαναζήσαμε εκείνες τις στιγμές. Στη ζωή μερικές φορές οι οδύνες κάνουν κύκλους. Ήταν η καλύτερη χρονιά του Ολυμπιακού, αλλά δεν πήρε αυτό που άξιζε. Έχει μια μεγάλη ομάδα. Με τη βοήθεια των Αγγελόπουλων πιστεύω ότι θα γίνει καλύτερη η ομάδα τη νέα χρονιά.

Έψαχνα κάποια στοιχεία περισσότερα για εσάς και βρήκα ένα ματς στο οποίο είχατε πλακωθεί με τον Φάνη Χριστοδούλου για χάρη του Ιωαννίδη.

Δεν είχα πλακωθεί με τον Φάνη, δεν γινόταν να πλακωθώ μαζί του, εγώ ήμουν το 1/3 του Φάνη σε μέγεθος! Υπάρχουν και φωτογραφίες, είχα βάλει τα χέρια μου, το ένα στην κοιλιά του και το άλλο στον λαιμό του για να τον σταματήσω, καθώς προσπαθούσε να ορμήξει στον Ιωαννίδη! Ευτυχώς με σεβάστηκε γιατί με γνώριζε από τον Πανιώνιο. Οπαδοί του Παναθηναϊκού είχαν κάνει ντου στον πάγκο μας στον Ιωαννίδη, είχα πάρει μια καρέκλα εγώ και μία καρέκλα ο Βιδάλης για να τους σταματήσουμε! Υπάρχουν οι φωτογραφίες, τις είχε βάλει το «ΦΩΣ» στην πρώτη σελίδα.

Θέλω να μου πείτε ιστορίες ξεχωριστές. Μου είπατε ότι διαβάζετε «ΦΩΣ», άρα ξέρετε τι θέλω.

Μια μέρα κάνουμε προπόνηση στο ΣΕΦ, μπαίνει μία μαύρη γάτα και περνάει μπροστά μας. Τη βλέπει ο ξανθός και μου λέει «Γιάννη, τη γάτα». Αρχίζω να την κυνηγάω και ανεβαίνει αυτή στις εξέδρες. Την καταδιώκω, τρέξαμε το μισό στάδιο στα καθίσματα.

Ποιοι τρέξατε;

Εγώ και η γάτα.

Συγγνώμη που γελάω, συνεχίστε.

Έπειτα από μεγάλη προσπάθεια τη βρίσκω πίσω από ένα κάθισμα φοβισμένη, ζαρωμένη.

Πριν περάσουμε και σε άλλες τέτοιες ιστορίες, πώς σας πήρε ο Ιωαννίδης στον Ολυμπιακό;

Με βρήκε εκεί. Ήμουν ο μόνος που κράτησε από το προηγούμενο προπονητικό σταφ. Εγώ ήμουν στον Ολυμπιακό και με Κυρίτση, είχαν αρχίσει διαπραγματεύσεις για να πάρουν τον Φώσκολο. Εκεί όμως ανέλαβε ο Κόκκαλης και έκανε την επανάσταση φέρνοντας τον Ιωαννίδη. Το μπάσκετ χρωστάει πάρα πολλά στον Κόκκαλη. Αυτός ανέβασε τα συμβόλαια, αυτός επένδυσε για να φτιάξει μεγάλο τον Ολυμπιακό, αυτός έκανε τους άλλους να ακολουθήσουν ανεβάζοντας τα μπάτζετ.

Ειδικά τους Γιαννακόπουλους.

Ε, βέβαια. Εγώ ήμουν από τους κορυφαίους προπονητές στον στίβο με ειδίκευση στα άλματα, ήμουν παράλληλα και στο μπάσκετ. Όταν ήρθε ο Κόκκαλης με τον Ιωαννίδη άλλαξαν τα δεδομένα, άφησα τον στίβο και αφοσιώθηκα στο μπάσκετ. Η εκγύμναση στον Ολυμπιακό έγινε πολύ απαιτητική. Μεγάλωσαν οι υποχρεώσεις και οι φιλοδοξίες. Ο Κόκκαλης με τον Ιωαννίδη έφεραν τα πρωταθλήματα για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια στην πρωτεύουσα, έχασε τα σκήπτρα η Θεσσαλονίκη. Ήταν μια επανάσταση στο μπάσκετ. Και αναγκάστηκε να ρίξει πολλά χρήματα ο Γιαννακόπουλος, γιατί δεν μπορούσε να πάρει έναν τίτλο από την αυτοκρατορία του Ολυμπιακού. Ούτε είχε ξαναγίνει ποτέ πριν ούτε και έγινε ποτέ μετά, να πάρει ο Ολυμπιακός στο μπάσκετ τόσα συνεχόμενα πρωταθλήματα όσα πήρε με Ιωαννίδη. Με ελληνικό κορμό, όπως και τώρα, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Είναι κρίμα, διότι αυτή η ομάδα έπρεπε να πάρει την κούπα. Τo τρίτο δεκάλεπτο με τη Μονακό εντυπωσίασε όλο τον χώρο του μπάσκετ στην Ευρώπη. Έδειξαν δυνάμεις, ταχύτητα, αντοχή. Με τη Ρεάλ όταν φτάσει στο ματς στο τέλος και είσαι στο καλάθι, έχεις μεγάλο αντίπαλο με πολύ έμπειρους παίκτες...

Θέλω κι άλλες ιστορίες από Ιωαννίδη.

Τα καλοκαίρια πηγαίναμε σε ένα ορεινό μέρος στην Ιταλία για προετοιμασία. Εκεί γινόταν η βασική δουλειά. Ήταν τόση η ένταση και τόση η κούραση, γιατί κάναμε προπόνηση εξαντλητική πρωί και απόγευμα, που έπειτα από κάθε προπόνηση οι παίκτες πήγαιναν για φαγητό και ύπνο. Άκου λοιπόν τι έγινε. Τη δεύτερη χρονιά που πήγαμε εκεί, μείναμε στο ίδιο ξενοδοχείο. Τους δίνει για πρώτη φορά μία μέρα ρεπό, ενώ το πρώτο καλοκαίρι δεν τους είχε δώσει καθόλου! Βγαίνουν οι παίκτες στα μπαλκόνια να χαλαρώσουν, τα οποία μπαλκόνια ήταν από την πίσω πλευρά. Βλέπουν το περιβάλλον. Και λέει ο Σταμάτης: «Φέτος ήρθαμε σε άλλο μέρος». Δεν είχαν πάρει οι παίκτες ανάσα και δεν ήξεραν ότι είναι ίδιο το ξενοδοχείο.

Άλλο;

Σε εκείνο το ξενοδοχείο είχε αίθουσα κινηματογράφου. Είχαμε βιντεοκασέτες μαζί που μας τις είχε δώσει ο Γιάννης Σάρρας. Οι παίκτες πήγαιναν στα δωμάτιά τους, αλλά το προπονητικό τιμ μετά το φαγητό το βράδυ πηγαίναμε να δούμε ταινία στην αίθουσα. Ο μόνος που κατάφερνε να δει την ταινία ήταν ο Ιωαννίδης. Εμάς τους υπόλοιπους στο τιμ μάς έπαιρνε ο ύπνος. Τόσο κουρασμένοι ήμασταν.

Στα φάιναλ φορ φόρτωνε ο Ιωαννίδης την ομάδα με άγχος;

Δεν υπάρχει παίκτης και προπονητής που να μην έχει άγχος σε φάιναλ φορ. Εμάς μάς έκανε κακό που παίξαμε και στους 2 ημιτελικούς με τον Παναθηναϊκό. Δύο κολοσσοί τότε με μίσος, αδειάζεις, εκτονώνεσαι νικώντας τον μεγάλο σου αντίπαλο. Έχεις αγωνιστικά εκτονωθεί. Αυτό έγινε και στο Τελ Αβίβ και στη Σαραγόσα.

Ο Τάρπλεϊ ενώ στον ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό ήταν καταπληκτικός, στον τελικό με την Μπανταλόνα ήταν κακός. Τι συνέβη στο Τελ Αβίβ;

Αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε πολλούς παίκτες. Και ο Πάσπαλιε δεν ήταν καλός. Ο μεγαλύτερος ξένος για εμένα που έχει περάσει ποτέ από τον Ολυμπιακό! Μαζί με Τάρπλεϊ, Έντι Τζόνσον, Μπέρι. Αλλά βάζω τον Πάσπαλιε πρώτο.

Δεν τσακώθηκε ο Τάρπλεϊ και έφυγε από το ξενοδοχείο;

Εγώ δεν μπορώ να σταθώ σε τέτοιες φήμες.

Θέλω κι άλλες ιστορίες.

Έχουμε φύγει από τον Ολυμπιακό, είμαι στην Εθνική. Ένα καλοκαίρι με παίρνει τηλέφωνο ο Τάρπλεϊ. «Σε παρακαλώ, θέλω να με βοηθήσεις στη φυσική κατάσταση γιατί θέλω να βρω ομάδα». Και πράγματι του έκανα 20-25 μέρες προπόνηση στο γκολφ, έμενε σε ένα ξενοδοχείο Γ' Κατηγορίας σε ένα δρομάκι στη Γλυφάδα... Το οποίο δεν ήταν του επιπέδου του Τάρπλεϊ, αυτός στις δόξες του ερχόταν με κουστούμια στα ξενοδοχεία! Μιλάμε για τον καλύτερο παίκτη του ΝΒΑ που είχε έρθει ποτέ στην Ελλάδα! Ήταν άρχοντας. Να σου πω σκηνικό;

Τέτοια θέλω.

Κερδίζουμε στον Ολυμπιακό ένα ματς με τη Ρεάλ και δίνει ο Κόκκαλης πριμ 2 εκατομμύρια δραχμές σε κάθε παίκτη! Και δίνει ο Τάρπλεϊ το 1 εκατομμύριο στον παίκτη που έβαλε το τελευταίο καλάθι! «Πάρ' το» του είπε, «το αξίζεις, χάρη σε εσένα κερδίσαμε».

Ποιον παίκτη;

Δεν θέλω να πω. Σου λέω το σκηνικό για να καταλάβεις πόσο άρχοντας ήταν ο Τάρπλεϊ.

Εσάς σάς πλήρωσε που του κάνατε την έξτρα προπόνηση για να τον βοηθήσετε να ξαναβρεί τον εαυτό του;

Όχι, ούτε σκέφτηκα ποτέ να του πάρω χρήματα!

Γιατί;

Διότι εμείς με αυτούς τους παίκτες φτάσαμε ψηλά, το θεώρησα υποχρέωσή μου. Και τιμή μου να τον βοηθήσω. Την επόμενη χρονιά με ξαναπαίρνει τηλέφωνο να του κάνω προετοιμασία πάλι. Αλλά είχα υποχρεώσεις με την Εθνική. Του λέω «φίλε, δυστυχώς είμαι σε προετοιμασία με την Εθνική, όταν τελειώσω θα σε πάρω τηλέφωνο να βρεθούμε». Πράγματι, όταν τελείωσα τον πήρα και μου είπε: «Δεν περίμενα ότι θα μου τηλεφωνούσες, όλοι με έχουν φτύσει». Ήρθε και έμενε στην Αργυρούπολη όπου τον φιλοξενούσαν δύο φοιτητές.

Έλληνες φοιτητές;

Ναι, Έλληνες φοιτητές. Πού είχε καταντήσει ο μεγαλύτερος ξένος από το ΝΒΑ που είχε έρθει ποτέ στην Ελλάδα.

Ο Πάσπαλιε τι είχε πάθει με τις βολές;

Αυτά είναι πράγματα που βγαίνουν σε κάποιους παίκτες, λειτουργεί κάτι στραβό στην κίνηση και στον εγκέφαλο, κολλάνε και δεν μπορούν να το ξεπεράσουν.

Άλλη ιστορία με «ξανθό»;

Όταν ήμασταν στην ΑΕΚ, πάμε να παίξουμε στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό. Ο Ιωαννίδης είχε ένα μπλοκάκι στο οποίο σημείωνε και το άφηνε στη θέση του κάτω χαμηλά στο πλάι, στο πόδι της καρέκλας.

Για γούρι ή το χρειαζόταν;

Και για τα δύο. (γελάει). Έρχεται μπουσουλώντας ο Τάκης Τσουκαλάς και του αρπάζει το μπλοκάκι! Μόλις το πήραμε είδηση έγινε πανικός.

Το ζήταγε επιτακτικά πίσω ο «ξανθός»;

Βέβαια! Θα μας χαλούσε την κατάσταση ο Τάκης; Αλλά το έδωσε πίσω. Τον βρήκαμε και το έδωσε πίσω.

Θα μπορούσε να μη το δώσει.

Ναι εντάξει. Άκουσε όμως να σου πω κάτι: Ο Ιωαννίδης αγαπήθηκε από τον κόσμο του Ολυμπιακού όσο κανένας άλλος. Ο Τσουκαλάς τού έκανε πλάκα, ήταν αντίπαλος πλέον, αλλά τον είχε αγαπήσει τόσο πολύ και αυτός που δεν ξέχναγε. Και το παρέδωσε πίσω. Αγόρι μου, ο Ιωαννίδης στον Ολυμπιακό ήταν θρύλος. Κάθε βδομάδα μάζευαν ένα τσουβάλι με γράμματα και του τα στέλνανε. Έκανε τον κόσμο του Ολυμπιακού να ασχοληθεί με το μπάσκετ, έναν τεράστιο κόσμο που οι περισσότεροι δεν ήξεραν μπάσκετ. Έκανε υπερήφανο τον κόσμο του Ολυμπιακού σε πολύ δύσκολες εποχές για το ποδόσφαιρο. Ήταν το σύμβολο των πρωταθλημάτων.

Μπαρτζώκας;

Πολύ καλός προπονητής. Έφτιαξε την καλύτερη ομάδα φέτος στην Ευρώπη. Δεν πήρε αυτό που άξιζε. Πρέπει όμως να του δώσουμε τα εύσημα.

Κι άλλες ιστορίες θέλω.

Ο Μπέρι...

Ήταν τσιγκούνης;

Α, τα ξέρεις... Άκου μια ιστορία που δεν την ξέρεις. Στην προπόνηση δεν άφηνε το πορτοφόλι του στα αποδυτήρια. Το έφερνε στον αγωνιστικό χώρο, έπαιρνε ένα τέιπ, έδενε γύρω-γύρω το πορτοφόλι και το άφηνε στον πάγκο! Τρέχοντας πάνω κάτω στον αγωνιστικό χώρο έριχνε και ματιές στο πορτοφόλι του!

Κι άλλα τέτοια πείτε μου.

Κάθε φορά που πηγαίναμε στη Θεσσαλονίκη να παίξουμε με τον Άρη, ειδικά όταν φεύγαμε, περίμεναν αγριεμένοι οπαδοί του Άρη στο αεροδρόμιο να κοντράρουν τον «ξανθό». Δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι άφησε τον Άρη και πήγε στον Ολυμπιακό. Και ήταν αρκετοί και θηριώδεις. Όμως αυτός δεν κώλωνε, τους κόντραρε άνετα, με επιχειρήματα. Ήταν ένα πράγμα που είχε γίνει αρκετές φορές. Μας έκανε εντύπωση.

Ο Μπογατσιώτης μου είπε κι άλλες ιστορίες, μία από αυτές ήταν για τους ξηρούς καρπούς από συγκεκριμένο μαγαζί και το ξενύχτι πριν από κάθε ματς.

Τα διάβασα. Στο καθιερωμένο ξενύχτι πριν από κάθε ματς στο μπαρ του ξενοδοχείου που ο Ιωαννίδης μάς κράταγε ξύπνιους, έπρεπε να καθόμαστε στον ίδιο χώρο και στις ίδιες καρέκλες! Εγώ στην αρχή δεν τα ήξερα αυτά κι έρχεται την πρώτη φορά το γκαρσόνι να με ρωτήσει τι θα πάρω. Δεν έπινα αλκοόλ και ρώτησα «έχετε χυμό»; Για κακή μου τύχη είχε μόνο μανταρινάδα. Και ήπια μανταρινάδα. Αυτό ήταν! Όλο το χρόνο μετά ήμουν υποχρεωμένος να πίνω μανταρινάδα για να μη χαλάσει το γούρι! Μη γελάς, αλήθεια είναι.

Δεν έχω άλλο χώρο στην εφημερίδα, πείτε μου μία τελευταία ιστορία.

Όταν φύγαμε την πρώτη φορά από τον Ολυμπιακό, ο Ιωαννίδης έμεινε έξω, εγώ πήγα στη Δάφνη που είχε καλή ομάδα τότε. Έπαιζε στη Δάφνη νεαρός ο Παπαλουκάς. Λέω στον «ξανθό» «έλα να δεις έναν παίκτη». Παρ' ότι ο Ιωαννίδης δεν πήγαινε σε άλλα γήπεδα να δει αγώνες, ήρθε. Τον είδε και εντυπωσιάστηκε. Όταν ξαναγυρίσαμε στον Ολυμπιακό τούς είπε «πάρτε αυτόν τον παίκτη». Του απάντησαν «είναι μικρός, θέλουμε έτοιμους». Τον πήρε ο Πανιώνιος. Έπαιξε 2 χρονιές εκεί και τον αγόρασε ο Ολυμπιακός 400 εκατομμύρια!