Χριστοδούλου: «Ήθελα να βοηθήσω τον Πανιώνιο, δεν υπήρχε ομαδικότητα στην Εθνική»

Συνέντευξη στον ΚΩΣΤΑ ΤΣΟΥΜΠΡΗ

Ο Φάνης Χριστοδούλου, παίκτης-σύμβολο του Πανιωνίου, πήρε τη μεγάλη απόφαση αυτό το καλοκαίρι να επιστρέψει στο… σπίτι του και να συνδράμει στη νέα προσπάθεια που ξεκίνησε με μπροστάρηδες τους Θεόδωρο Μικρόπουλο και Παναγιώτη Ηλιάδη, αλλά και όλους τους αγνούς φίλους και παράγοντες του Ιστορικού.

Κατά την παρουσίαση της νέας ομάδας του Πανιωνίου, με προπονητή τον βετεράνο αλλά με όρεξη μικρού παιδιού, Περικλή Ταυρόπουλο, το «ΦΩΣ» βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει με τον θρυλικό Φάνη που θα έχει πλέον τον ρόλο του γενικού αρχηγού στους «κυανέρυθρους».

Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να επιστρέψεις στον σύλλογο;

Είδα δύο σοβαρούς ανθρώπους να έρχονται στην Πάρο για εμένα, κάτι που δεν είχαν κάνει άλλοι. Διαπίστωσα αμέσως τις αγαθές προθέσεις τους για τον σύλλογο. Δεν ήθελε έτσι και πολύ να πω το «ναι», ήθελα και εγώ να μπω ξανά στον χώρο και να βοηθήσω τον Πανιώνιο, γιατί τα τελευταία χρόνια πέρασαν πολλοί και διάφοροι που διέλυσαν την ομάδα ουσιαστικά. Βλέποντας λοιπόν το όραμα που έχουν, με έπεισαν να επιστρέψω στον Πανιώνιο.

Ποιοι οι στόχοι από δω και πέρα;

Πρώτος στόχος είναι φυσικά να ανέβουμε στην Α2. Και βλέποντας και κάνοντας. Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη που λένε. Πιστεύω να έχει συνέχεια αυτή η προσπάθεια και κάθε χρόνο να ανεβαίνουμε ένα σκαλοπάτι. Θέλουμε επίσης να τελειώσει και το γήπεδο στην Αρτάκης το γρηγορότερο, ώστε όταν με το καλό επιστρέψουμε στην Α1, να έχουμε έτοιμη τη φυσική μας έδρα.

Τελικά η προπονητική δεν σε κέρδισε.

Έχω πει ότι είναι δύσκολη η προπονητική. Και ειδικά αυτό που έκανα εγώ μπασκετικά, δεν μπορούσα να το περάσω στους παίκτες. Σίγουρα βλέπω, έκανα σε κάποια παιδάκια. Αλλά είναι δύσκολο. Οπότε τώρα θα με βλέπετε ως παράγοντα και όπως μπορώ να βοηθήσω. Αν χρειαστεί, θα δίνω και κάποιες συμβουλές στους παίκτες.

Μελλοντικά και πρόεδρος;

Όχι, όχι, δεν με ενδιαφέρουν τα προεδριλίκια.

Την Εθνική πώς την είδες;

Χάλια. Άλλαξε τον τρόπο παιχνιδιού της. Η Εθνική έπαιζε πάντα με βάση την άμυνά της. Και μετά ήταν η επίθεση. Εδώ είδαμε ένα στυλ τύπου ΝΒΑ, το οποίο δυστυχώς απέτυχε παταγωδώς. Θεωρώ ότι θα το δούμε αυτό και θα λυθεί στην πορεία, γιατί γενικότερα το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι πολύ διαφορετικό από το αμερικάνικο.

Με τον Γιάννη, όμως, μπορείς να παίξεις τέτοιο παιχνίδι;

Πρέπει ο Γιάννης να ακολουθεί το παιχνίδι της Εθνικής και όχι το αντίστροφο που είδαμε. Και με καλή άμυνα, άλλωστε, εάν παίξεις, μπορείς να τρέξεις στο ανοιχτό γήπεδο.

Πόσο ευθύνεται ο Ιτούδης;

Ευθύνες δεν ξέρω ποιος έχει και ποιος δεν έχει. Εγώ ξέρω ότι αυτό που είδα από την τηλεόραση δεν μου άρεσε. Από το πρώτο παιχνίδι. Δεν υπήρχε ομαδικότητα. Περάσαμε τα παιχνίδια με φωτοβολίδες. Σε μερικά ήταν ο Ντόρσεϊ, σε άλλα ο Αγραβάνης και ο Γιάννης. Και στο τέλος ήταν ο Λαρεντζάκης που με την Τσεχία άλλαξε το παιχνίδι και στο τελευταίο ματς με τη Γερμανία ήταν ο μόνος παίκτης της Εθνικής με ψυχή. Κατά τα άλλα, τίποτα σε ομαδικό επίπεδο.

Μήπως, χωρίς τον Γιάννη, ήμασταν ικανοί να φτάσουμε ψηλότερα;

Δεν μπορούμε να μιλάμε με υποθέσεις. Αυτή τώρα είναι η κατάσταση. Ο Γιάννης είναι ο σούπερσταρ της ομάδας. Το θέμα είναι ότι δεν πρέπει να παίζουμε πάνω του, αλλά με όλη την ομάδα. Και να μην ξεχνάμε αυτό που είπα και πριν. Και στο ευρωπαϊκό και στο ελληνικό μπάσκετ πάντα πρώτα ήταν η άμυνα και μετά η επίθεση.

Άξια το πήρε η Ισπανία;

Άξια. Και ήταν μια καινούργια ομάδα. Απέδειξε πόσο καλή δουλειά κάνουν στην Ισπανία. Και όχι μόνο στο ανδρικό επίπεδο αλλά και στις μικρές ηλικίες. Ήταν πρωταγωνιστές παντού. Άρα το συνολικό τους σύστημα είναι επιτυχημένο, κάτι που δεν μπορούμε να πούμε και για το δικό μας μπάσκετ…