Σαββίνα Καράλη: «Nιώθω εδώ ότι είμαστε λίγο πιο στενόμυαλοι σε σχέση με το εξωτερικό» (pics)

H Σαββίνα Καράλη, η οποία φορώντας τη φανέλα της Ηλιούπολης ήταν φέτος εκ των κορυφαίων σκόρερ και πασέρ στην Α2, είναι ένα παράδειγμα αθλήτριας που δεν το έβαλε κάτω παρά τα εμπόδια που συνάντησε. Η 21χρονη ταλαντούχα γκαρντ ξετύλιξε στο «ΦΩΣ» το κουβάρι της διαδρομής της.

«Αρχικά ασχολούμουν με την ενόργανη γυμναστική στον Πανιώνιο ως Νεοσμυρνιώτισσα που είμαι. Μια μέρα εντελώς τυχαία μια φίλη με κάλεσε να δω έναν αγώνα μπάσκετ και κόλλησα το μικρόβιο. Ξεκίνησε να μου αρέσει το μπάσκετ, άρχισα προπονήσεις και βλέποντας ότι ήμουν καλή, το ερωτεύτηκα. Με εμπιστεύτηκαν και στον Πανιώνιο από μικρή, ανεβάζοντάς με κατηγορίες ηλικιακά. Από τότε το είδα πιο ζεστά.

Τώρα ως προς τα μπασκετικά, θα ήθελα να θίξω θέματα που συζητιούνται και με απασχολούν προσωπικά ως προς το μπάσκετ στην Ελλάδα και ειδικότερα στο γυναικείο. Στην Ελλάδα νιώθω ότι είμαστε λίγο πιο στενόμυαλοι σε σχέση με το εξωτερικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως, παρόλο που έχουμε αρκετές νεαρές παίκτριες που μπορούν να σταθούν και να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε ομάδες Α1, οι σύλλογοι προτιμούν αθλήτριες μεγαλύτερης ηλικίας ή ξένες. Θεωρώ ότι ευθύνεται η νοοτροπία που έχουμε ως Έλληνες. Ευτυχώς βλέπω πως πλέον έχει γίνει ένα βήμα προς την αλλαγή αυτού, λαμβάνοντας ως παράδειγμα την ομάδα της Ηλιούπολης.

Επίσης, πρέπει να γίνει μεγαλύτερη προβολή του γυναικείου μπάσκετ. Θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο να μη δείχνουν κρατικά κανάλια την Εθνική Γυναικών μας που παίζει για πρόκριση σε Ευρωμπάσκετ και να δείχνει μια απλή αγωνιστική Α2 ανδρών. Με την καινούργια Ομοσπονδία βλέπω ότι έχει γίνει ήδη προσπάθεια και περιμένω μεγάλες αλλαγές που θα έχουν διάρκεια.

Τέλος, το κομμάτι που δεν έχουμε αποδεχτεί πλήρως είναι πως μπορούν να σταθούν πιο βραχύσωμοι παίκτες στο γήπεδο. Το μπάσκετ αλλάζει συνεχώς και πρέπει να προσαρμόζεται η νοοτροπία μας πάνω στις καινούργιες απαιτήσεις του. Προσωπικά πάντως, όσον αφορά στο δικό μου ύψος (σ. 1.66 μ.), όταν έμπαινα στο γήπεδο, πραγματικά ένιωθα η πιο ψηλή παίκτρια. Συνειδητοποιούσα ότι είμαι κοντή όταν με έβλεπα στο βίντεο. Στο ματς δεν το καταλάβαινα. Σίγουρα κατά καιρούς, ειδικά όταν ήμουν μικρότερη, είχα δεχτεί σχόλια του τύπου «είσαι πολύ καλή, αλλά το μπάσκετ είναι για ψηλούς και δεν ξέρουμε πόσο θα προχωρήσεις». Όταν είσαι ένα παιδί και ακούς τέτοια, προφανώς και στενοχωριέσαι, αλλά πάντα ήμουν χαρακτήρας με έντονο εσωτερικευμένο κίνητρο που τέτοιου είδος σχόλια με παρακινούσαν να δουλεύω πιο σκληρά για να αναπληρώσω την «έλλειψη ύψους», όπως ισχυριζόντουσαν, με τα αθλητικά μου προσόντα. Σίγουρα, πάντως, δεν θα άλλαζα καμία δύσκολη στιγμή, κανένα κακό σχόλιο, διότι διαμόρφωσαντον χαρακτήρα που έχω σήμερα».

Ποια η πιο όμορφη ανάμνησή της ως τώρα; «Είμαι πολύ τυχερή, γιατί το μπάσκετ μού έχει δημιουργήσει πολύ όμορφες αναμνήσεις, μου έχει δώσει τη δυνατότητα να κάνω φιλίες και να επισκεφτώ χώρες. Σίγουρα ανάμεσα σε αυτές είναι τα έτη 2016-2017. Το καλοκαίρι του 2016 επιλέχθηκα στη 12άδα Εθνικής Παγκορασίδων. Την αγωνιστική περίοδο 2016-17 αγωνιζόμουν για τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο κερδίσαμε το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κορασίδων αήττητες. Την ίδια χρονιά με το 1ο Λύκειο Βούλας, στο οποίο ήμουν μαθήτρια, πήραμε Πανελλήνιο σχολικό πρωτάθλημα και προκριθήκαμε στο Παγκόσμιο, όπου κατακτήσαμε τη 2η θέση. Όντας το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα τόσο υποτιμημένο, ειδικά τότε, δεν πίστευε κανείς σε εμάς και συγκεκριμένα είχε ειπωθεί ότι θα διασυρθούμε και θα γυρίσουμε πίσω. Παίξαμε στον τελικό με τη Σερβία, η οποία αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από την Εθνική Νεανίδων τους, κορυφαία δύναμη στην Ευρώπη. Ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή που μας προσέφερε απερίγραπτη χαρά, ήταν μια μεγάλη γιορτή για τον Δήμο μας, αλλά μας εξασφάλισε και την είσοδο στο Πανεπιστήμιο με τη μοριοδότηση που λάβαμε».

Η πιο άσχημή της; «Έχω αποκτήσει τόσες όμορφες που και οι άσχημες είναι σαν ένας τρόπος να δώσεις μεγαλύτερη αξία στις όμορφες. Εφόσον με ρωτάτε αυτό, θα πω πως οι άσχημες είναι κυρίως δύο. Η χειρότερη με διαφορά, που με έκανε να αναθεωρήσω πάρα πολλά πράγματα, ήταν όταν «κόπηκα» από την ομάδα 3Χ3 την παραμονή αναχώρησης για προετοιμασία, ενώ υποτίθεται ότι είχα επιλεχθεί στην 4άδα. Είχα ετοιμάσει τα πάντα, διαβατήρια και σχετικά, είχα χάσει μισό καλοκαίρι για να κάνω προπονήσεις για να είμαι έτοιμη να εκπροσωπήσω τη χώρα μου. Μου έμεινε ένα μεγάλο παράπονο και καλύτερα να μην επεκταθώ περαιτέρω. Η άλλη, κάπως άσχημη, ήταν το 2017 στην προετοιμασία της Εθνικής Κορασίδων, που περίμενα πώς και πώς για να κλείσει με τον πιο ωραίο τρόπο μια γεμάτη, πετυχημένη χρονιά (1η θέση Πανελλήνιο σχολικό, 2η θέση Παγκόσμιο, 1η θέση και αήττητη με τις κορασίδες του Παναθηναϊκού). Όλη η κούραση μου βγήκε εκεί… Έπαθα περιοστίτιδα που κινδύνευε να γίνει κάταγμα κόπωσης, κατάσταση ιδιαιτέρως επικίνδυνη, γιατί χρειάζεται χειρουργείο».

Για τη φετινή χρονιά με την Ηλιούπολη, η Καράλη ανέφερε: «Ήταν μια επιτυχημένη χρονιά, παρά τις πολλές δυσκολίες που συναντήσαμε, με το πρόβλημα υγείας του κόουτς Γερεουδάκη και την αποχώρηση μεσούσης της σεζόν της Πρίφτη για τις ΗΠΑ. Οι άνθρωποι της ομάδας, οι Φέξης και Στανέλλος, στήριξαν την ομάδα με κάθε τρόπο ώστε να σταθεί στα πόδια της. Καταφέραμε και περάσαμε στα μπαράζ και βγήκαμε πρώτοι. Για εμένα ήταν η πρώτη χρονιά μετά τον covid που είχα πρωταγωνιστικό ρόλο. Έκανα μια πολύ καλή σεζόν και είχα ανθρώπους που πίστεψαν σε εμένα. Μου αρέσει στην Ηλιούπολη και ταίριαξα με τα άτομα που απαρτίζουν τον σύλλογο. Έχω μεγάλες φιλοδοξίες, αλλά θα γίνουν όλα βήμα-βήμα. Αυτές οι φιλοδοξίες συμβαδίζουν, βέβαια, και με την ακαδημαϊκή μου σταδιοδρομία. Στην παρούσα φάση φοιτώ στα ΤΕΦΑΑ Αθήνας και είμαι στο 3ο έτος».

Πρότυπό της; «Πρότυπό μου θα χαρακτήριζα τον Άλεν Άιβερσον. Έχω τρέλα από μικρή μαζί του! Τον θαυμάζω γιατί πέραν των παιχτικών του ικανοτήτων, άσκησε μεγάλη επιρροή με τον χαρακτήρα του. Άφησε πίσω του legacy. Έφερε στο μπάσκετ το χιπ χοπ, την αλλαγή ντυσίματος, τα τατουάζ. Έφερε αλλαγή και ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του».

Αγαπημένοι της παίκτες; «Δεν έχω ακριβώς αγαπημένους παίκτες. Έχω παίκτες που θαυμάζω και μελετάω συγκεκριμένες κινήσεις τους. Συγκεκριμένα, τη δημιουργία και την ισορροπία που έφερνε ο Διαμαντίδης, τις κινήσεις της Σταμολάμπρου και το IQ της Λύμουρα στη δημιουργία. Από παλαιότερες αθλήτριες μου άρεσε πολύ να βλέπω την Κωστάκη και τη Μάλτση, που έφεραν άλλο αέρα και κύρος στο ελληνικό γυναικείο μπάσκετ, καθώς αγωνίστηκαν στο WNBA. Από ξένες αθλήτριες μου αρέσει πολύ η Γαλλίδα Επούπα».