Επειγόντως ποιοτικοί ξένοι και όχι ρολίστες...

Με την υπενθύμιση ότι ο ρόλος του σχολιαστή είναι πολύ πιο εύκολος από τον ρόλο του προπονητή θα κάνω μια σύντομη ανάλυση του σημερινού αγώνα και μετά μια ανασκόπηση της φετινής χρονιάς και κυρίως θα πρέπει να δούμε τι οδήγησε στη σημερινή εξέλιξη.

Είχα γράψει τη Πέμπτη ότι ο Ολυμπιακός για να κερδίσει μέσα στο ΟΑΚΑ ήθελε συγκέντρωση , ηρεμία και θάρρος. Τα είχε μόνο για 20΄ και αυτά δεν φτάνουν για να κερδίσεις μέσα στην έδρα του μεγάλου σου αντιπάλου.

Έγραψα επίσης ότι έπρεπε να έχει καλό περιφερειακό σουτ και λίγα λάθη. Ο Ολυμπιακός στο τρίποντο είχε 7/23 τρίποντα και 15 λάθη που δεν είναι και λίγα.

Τέλος είχα γράψει Μιλουντίνοφ και Πρίντεζη και μια διαιτησία με ίδια κριτήρια. Ο Ολυμπιακός είχε μόνο τον Πρίντεζη στην αρχή του αγώνα, μετά άλλαξε τρόπο επιθέσεων ενώ τον Μιλουντίνοφ με όλο τον σεβασμό στους διαιτητές και πάντα χωρίς να ασχολούμαι με το κομμάτι της διαιτησίας αλλά ευτυχώς που τελειώσανε τα παιχνίδια γιατί αντί στους Σπερς νομίζω ότι θα τον στέλναμε σε κανένα φρενοκομείο. Σε 3΄ 17΄΄ έκανε 5 φάουλ. Δηλαδή σε κάθε 40" συμμετοχής έκανε φάουλ……..

Έτσι τι απέμεινε στον Ολυμπιακό; Το ξεκίνημα του Πρίντεζη, ο εξαιρετικός έλεγχος του ρυθμού στο πρώτο ημίχρονο και οι 31 πόντοι παθητικό του πρώτου ημιχρόνου που εν πολλοίς όμως οφείλεται βέβαια στον έλεγχο του ρυθμού στα τουλάχιστον 4 χαμένα λέι απ του Παναθηναϊκού αλλά και τις πολλές χαμένες βολές του Παναθηναϊκού.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός μπήκε πολύ διστακτικός , ίσως παγωμένος και επηρεασμένος από τη διακοπή, η άμυνα του έγινε ιδιαίτερα χαλαρή ενώ για άλλη μια φορά ήταν πολύ προβλέψιμος στην επίθεση με κακά οργανωμένες επιθέσεις , χωρίς κίνηση της μπάλας. Ταυτόχρονα ο Ολυμπιακός και λόγω των κακών του επιθέσεων έχασε τον έλεγχο του ρυθμού και είχε πολύ κακό αμυντικό transition δίνοντας την ευκαιρία στον Παναθηναϊκό να βάλει πολλούς πόντους στο ανοιχτό γήπεδο.

Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός έλεγξε απόλυτα το παιχνίδι και έφτασε στη νίκη που του έδωσε και το πρωτάθλημα.

Εδώ όπως πάντα θέλω να δώσω κάποια καθοριστικά νούμερα. Ξένοι Παναθηναικού σύνολο 56 πόντοι. Ξένοι Ολυμπιακού σύνολο 36 πόντοι...

Εκεί νομίζω ότι υπερίσχυε φέτος ο Παναθηναϊκός του Ολυμπιακού, ότι πήρε δηλαδή πολύ περισσότερα πράγματα από τους ξένους του γιατί αλλιώς επαναλαμβάνω ότι ο Παναθηναϊκός σαν ομάδα σε μεγάλα διαστήματα έπαιζε περισσότερο με το ένστικτο των παικτών και λιγότερο σαν ομάδα.

Κάπως έτσι τέλειωσε η φετινή χρονιά με τον Παναθηναϊκό να πανηγυρίζει τον τίτλο και τον Ολυμπιακό να έχει μια κακή χρονιά χωρίς τίτλο και φέτος και χωρίς καμιά σπουδαία διάκριση στην Ευρωλίγκα. Έχω την αίσθηση όμως ότι και οι δύο ομάδες μας απομακρύνθηκαν φέτος από το επίπεδο των τοπ ομάδων της Ευρώπης.

Πλέον ο Ολυμπιακός μπαίνει στην ετοιμασία της επόμενης μέρας. Νομίζω ότι η φετινή χρονιά του έχει δείξει με τον σαφέστερο τρόπο τι πρέπει να κάνει. Ο Ολυμπιακός από το 2012 μέχρι φέτος έκανε μεγάλες επιτυχίες στηριζόμενος στον Ελληνικό του κορμό με επικεφαλείς τον μεγάλο Βασίλη Σπανούλη και τον Γιώργο Πρίντεζη. Μέσα σε αυτά τα χρόνια ο Ολυμπιακός έχασε τον Κώστα Σλούκα που εν δυνάμει θα ήταν ο ηγέτης της επόμενης χρονιάς ενώ και τα υπόλοιπα Ελληνόπουλα θα έλεγα ότι δεν είχαν την εξέλιξη που θα μπορούσαν να έχουν ίσως και τον ρόλο που θα έπρεπε να έχουν. Από εκεί και πέρα ο Ολυμπιακός στηρίχθηκε σε ξένους περιφερειακούς , περισσότερο ρολίστες παρά πρωταγωνιστές και σε ψηλούς που ήταν απόλυτα συμβατοί στο παιχνίδι του Σπανούλη ( Χάινς, Χάντερ, Ντάνστον ) και κάνανε εξαιρετικές χρονιές τις οποίες όμως εξαργυρώσανε παίρνοντας μεγαλύτερα συμβόλαια σε άλλες ομάδες.

Όλα αυτά κατά τη γνώμη μου είχαν σαν αποτέλεσμα την σταδιακή μείωση της επιθετικής ποιότητας της ομάδας , μείωση στην οποία συνετέλεσε ακόμα και η αποχώρηση τουλάχιστον 3 περσινών περιφερειακών , του Χάκετ, του Λοτζέσκι και του Γκρίν.

Καταλήγοντας οι άνθρωποι του Ολυμπιακού με ηρεμία θα πρέπει να δουν την επόμενη μέρα. Αυτοί ξέρουν καλύτερα από όλους μας. Στο δικό μου μυαλό δυο πράγματα πρέπει να γίνουν. Ποιοτικοί ξένοι και επαναπροσδιορισμός επιθετικών ρόλων. Η αποτυχία πολλές φορές είναι πιο χρήσιμη από μια επιτυχία στο να δεις τι χρειάζεσαι……

Αυτά για φέτος , ευχαριστώ όλους όσους με διαβάζατε και πάνω από όλους ευχαριστώ τον Στέφανο που μου έδωσε τη δυνατότητα να γράψω για το μέσο που διάβαζα , στην έντυπη του έκδοση βέβαια , από μικρό παιδί. Πιστεύω να ανταποκρίθηκα όσο το δυνατόν καλύτερα.

Τελειώνοντας θέλω να σας ευχηθώ καλό καλοκαίρι και να πω να ευχαριστιόμαστε τον αθλητισμό και τη ζωή μας με πάθος, με συναίσθημα και λιγότερο φανατισμό. Τότε ο αθλητισμός και η κοινωνία μας γενικότερα θα είναι καλύτερη…