Ο Δικαιουλάκος για Ομπράντοβιτς, Γιάο Μινγκ, Μπαρτζώκα και... Χαρδαλιά!

Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος, μίλησε στη NOVA για την πορεία του σε Ρωσία και Τουρκία, για τη συνεργασία του με τον Ομπράντοβιτς αλλά και για το τι χρειάζεται το ελληνικό μπάσκετ για να επιστρέψει στην ελίτ.

Αναλυτικά:

Για την ζωή μετά την έξαρση του κορονοϊού: "Έχει αλλάξει η ζωή σε όλους μας, όπως έχει αλλάξει και η εκπομπή σας. Προσωπικά ήμουν σε καραντίνα από τις 12 Μαρτίου γιατί μόλις γυρίσαμε από ένα ματς στη Γαλλία, μας τσίμπησαν κατευθείαν και μας ήλεγχαν κάθε μέρα, για 14 μέρες. Το πρωτάθλημα συνεχιζόταν αλλά χωρίς εμάς. Μετά από λίγο καιρό ξεκίνησε η επίσημη καραντίνα στη Ρωσία και μετά υπήρξε ένα μεγάλο διάστημα που δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε στην Ελλάδα και μόλις επιστρέψαμε είχαμε και εδώ 14 μέρες καραντίνα. Έτσι έπρεπε να γίνει. Όλοι πρέπει να δεχτούμε αυτό που γίνεται έως ότου ξεπεραστεί και να βρούμε ξανά τους ρυθμούς μας.

Για το πως Ρωσία και Τουρκία έχουν αντιμετωπίσει την πανδημία: Και στη Ρωσία και στην Τουρκία έχω φίλους και καλή πληροφόρηση. Δυστυχώς σε αυτές τις δύο χώρες ο ιός δεν έχει φτάσει ακόμα στην κορύφωση. Επειδή πρόκειται για μεγάλες χώρες το μεγαλύτερο μερίδιο της χώρας δεν μπορεί να καλυφθεί με στατιστικά νούμερα. Στα βάθη των χωρών υπάρχουν πολλά μέρη στα οποία δεν ξέρουν οι άνθρωποι από τι πεθαίνουν. Αυτά δεν τα αναγράφουν σαν θύματα του κορωνοϊού. Δεν θα καλυφθεί λοιπόν τόσο εύκολα σε αυτές τις χώρες το θέμα του ιού. Εδώ στην Γερμανία, στην Ισπανία, στην Ιταλία ακόμα δεν έχουν βρει το πως θα περιορίσουν το πρόβλημα, που υπάρχει τρομερή οργάνωση.

Για την επιθυμία του Μπερτομέου να συνεχιστεί η Ευρωλίγκα: Αναμένεται με βάση τη λογική και δεύτερο κύμα του ιού και κανείς δεν ξέρει αν το εγχείρημα του Μπερτομέου έχει βάσει. Νομίζω ότι είναι πιο πολύ θεωρία παρά εγχείρημα. Είναι σαν μαθηματική εξίσωση που δεν έχει λύση. Δεν γίνεται σε 14 μέρες να μας πεις "ελάτε να παίξετε". Είναι ακατόρθωτο.

Για το πως λειτουργούν οι αθλητές σε αυτή την περίοδο: Επειδή μιλάω και με αθλητές και με πρώην αθλητές αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να κάνουμε τίποτα. Μόνο κοιλιακούς και πουσάπς. Δεν γίνεται όμως να κάνεις προπόνηση μπάσκετ στον διάδρομο. Μόνο στο γήπεδο γίνεται. Θα υπάρξουν σίγουρα τραυματισμοί εάν οι αγώνες ξεκινήσουν όπως θέλουν να ξεκινήσουν. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να τελειώσει πάση θυσία η σεζόν για να καλυφθούν άλλα προβλήματα. Είναι μεγάλο πρόβλημα αυτό αλλά φοβάμαι πως θα κληθούμε να λύσουμε εξισώσεις που δεν έχουν λύση. Πολύ φοβάμαι ότι θα υπάρξουν προβλήματα και τραυματισμοί και με ποια αεροπορικά μέσα θα εμπιστευτεί ο Αμερικάνος ή ο Έλληνας να ταξιδέψουν στη Ρωσία. Είναι πολλά τα ερωτήματα.

Για το αγωνιστικό επίπεδο των ομάδων: Είναι δεδομένο ότι οι ομάδες δεν θα είναι δεμένες και με ρυθμό. Μάξιμουμ θα είναι στο 70% και πολλές ομάδες σκέφτονται και τα επόμενα συμβόλαια όπως και οι παίκτες. Γιατί το σκέφτονται ειδικά εάν συμβεί κάποιος τραυματισμός. Υπάρχουν πολλά πράγματα, ακόμα και τα πιο αισιόδοξα, κάπου θα σκοντάψουμε. Με την εμπειρία τους οι προπονητές θα τη βρουν την άκρη μέσα στο γήπεδο, θα ξεκουράζουν τις πεντάδες, λίγο πολύ θα βρεθεί εκεί η άκρη. Το θέμα είναι το πόσο θα ανταποκριθούν οι παίκτες γιατί θα υπάρχουν μεγάλες αποστάσεις παικτών και ομάδων. Αυτή τη στιγμή τη Ρεάλ και να τους βάλεις στο γήπεδο μετά από 4 μήνες δεν θα έχει μεγάλη διαφορά. Στο πως θα ανταποκριθεί όμως το σώμα των παικτών και το τι τραυματισμοί θα υπάρξουν εκεί είναι το θέμα. Ειδικά, όταν έρθει κόντρα με κόντρα και όταν μπει μέσα ο εγωισμός και η ανάγκη της νίκης τότε όλα αυτά τα ξεχνάς. Παίζεις λες και παίζεις τελικό Ευρώπης κάθε φορά.

Για το επάγγελμα της προπονητικής είπε: Στο τέλος αυτά που σου μένουν είναι οι φίλοι και όχι τόσο τα πρωταθλήματα και οι τίτλοι. Εάν θα μπορούσα να δώσω μία συμβουλή όμως είναι ότι τα πάντα ξεκινούν από την αγάπη, το πάθος και το σεβασμό που έχεις για τη δουλειά σου. Πρώτα πρέπει να μπει το μεράκι και μετά όλα τα υπόλοιπα. Αυτή είναι η μεγαλύτερη παρακαταθήκη και η μεγαλύτερη κληρονομιά για εμένα.

Για το πως του φέρθηκαν οι Ρώσοι και οι Τούρκοι, αλλά και η συμπεριφορά των Κινέζων: Ρωσία και Τουρκία που έχουν φερθεί λες και ήμουν δικός τους άνθρωπος. Πάντα με έκαναν να νιώσω λες και ήμουν δικός τους άνθρωπος. Όταν ένας προπονητής έχει επιτυχίες τον αγαπούν και πιο πολύ. Σίγουρα και η Πολωνία και η Λετονία με σημάδεψαν σαν χώρες. Ίσως απ' την Κίνα δεν έχω τόσο ευχάριστες αναμνήσεις.

Η Κίνα δεν είναι μία χώρα στον ίδιο πλανήτη όσον αφορά το μπάσκετ και όχι μόνο. Δεν θέλουν να αλλάξουν και γενικά σαν λαός δεν θέλει να αλλάξει. Γι' αυτό και όσοι πηγαίνουν εκεί ξέρουν από πριν ότι δεν θα τους αλλάξουν οπότε απλά προσπαθούν να προσαρμοστούν στο 100%. Οι Κινέζοι ποτέ δεν μπόρεσαν να ακούσουν εμένα στο πως θέλω κάποια πράγματα. Όταν φέρνεις έναν προπονητή τον παίρνεις για να σου πει τι θα κάνεις, όχι για να τους πεις εσύ τι θα κάνει. Οι Κινέζοι κάνουν 6 ώρες προπόνηση τη μέρα, κάθε μέρα οπότε από ένα σημείο και μετά δεν υπήρχε συνεννόηση.

Για το πως λειτουργεί ο Γιάο Μινγκ στην Κίνα: Ο Γιάο Μινγκ προσπαθεί αλλά δεν αλλάζουν εύκολα οι Κινέζοι. Για μένα όλα αυτά είναι εμπειρίες. Μαθαίνεις και από τα άσχημα φυσικά, το τι δεν πρέπει να κάνεις. Με τον Ζέλικο έχουμε πολύ καλή σχέση. Όσοι τον ζήσουν μιλάμε για έναν πολύ ευγενικό και φιλοσοφημένο άνθρωπο. Κάποια στιγμή από την πρώτη μέρα του ζήτησα αν μπορώ να δω την προπόνησή του και στη μέση της προπόνησης ερχόταν και συζητούσε μαζί μου για το τι κάνει και πως το κάνει και μετά ερχόταν και στα δικά μου παιχνίδια. Είχαμε εκπληκτική συνεργασία, έχω να πω μόνο τα καλύτερα. Είναι πάντα μαθητής. Και αυτό είναι σπουδαίο. Πώς αλλιώς παραμένει κάποιος κορυφαίος; Τα σκαλοπάτια της επιτυχίας είναι κύκλος, δεν είναι προς τα πάνω.

Για το επίπεδο του ΝΒΑ: Σε αρκετούς από εμάς δεν μας τρελαίνει το ΝΒΑ. Μας αρέσει μόνο από τα πλέι οφ και μετά. Υπάρχουν ομάδες προπονητών. Φυσικά παρακολουθούμε, αντιγράφουμε, παίρνουμε ιδέες, προσαρμόζουμε σχέδια. Εξάλλου είναι το επάγγελμα του κλέφτη αυτό του προπονητή. Κάπως έτσι βελτιωνόμαστε.

Για την ελληνική προπονητική σχολή: Πλέον δεν προσφέρουν οι ομάδες στους παίκτες αυτά που προσέφεραν παλιά. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια καλή σχολή προπονητών στην Ελλάδα αλλά σε επαγγελματικό επίπεδο. Στις νέες ηλικίες οι προπονητές έχουν μείνει λίγο πείσει, ή δεν τους τα προσφέρει η ομάδα τα εφόδια για να δουλέψουν με τους νέους ή δεν τα προσφέρει η κοινωνία. Εμείς ξεκινήσαμε να δουλεύουμε σε παιδικά, εφηβικά, ακαδημίες. Τώρα δεν είναι έτσι.

Για το επίπεδο των παικτών: Οι ελλείψεις των παικτών δουλεύονται το καλοκαίρι. Δεν υπάρχουν ομάδες που να δουλεύουν μεταβατική περίοδο και οι παίκτες αναγκάζονται να δουλεύουν μόνοι τους και αυτό δημιουργεί ατομισμό. Όταν θα μπεις στο γήπεδο δεν θα έχεις στο μυαλό σου τον προπονητή, θα έχεις στο μυαλό σου τον προπονητή. Ο ατομισμός στην Ελλάδα είναι κάτι το πρωτοφανές και αυτό το βλέπουμε σε όλες τις ομάδες παιδικών, εφηβικών κλπ. Αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος ο οποίος εύκολα κόβεται όμως. Οι συνθήκες δεν επιτρέπουν στον παίκτη να δουλέψει όπως πρέπει. Το 90 και το 2000 κάναμε προπόνηση με διατάσεις και figurate και τώρα πρέπει να καλύψουμε ένα εκατομμύριο πράγματα.

Πως θα βελτιωθεί ο παίκτης; πως θα βελτιωθεί ο σουτέρ; θα έρθει πριν την προπόνηση τουλάχιστον μία ώρα να σουτάρει ή να κάνει ασκήσεις. Τα πάντα είναι στο μπάσκετ ένας εναντίον ενός και όποιος το μπορεί παίρνει τα λεφτά. Σαν Ελλάδα δεν παρέχουμε ώρες στα κλειστά για τις ατομικές τους προπονήσεις. Αυτή τη στιγμή ούτε οι ομάδες ούτε η κοινωνία δεν παρέχουν όλες αυτές τις δυνατότητες για να εξελιχθούν. Παλιότερα δεν είχαμε τόσο ανάγκη τις ατομικές προπονήσεις.

Για το ελληνικό μπάσκετ: Σαν ελληνικό μπάσκετ δεν έχουμε ακολουθήσει τις προσταγές του υπόλοιπου κόσμου που έχει κάνει το άθλημα πιο αθλητικό, πιο γρήγορο και έχει δώσει ψυχολογία στους παίκτες. Οι Έλληνες παίκτες δεν έχουν τώρα ψυχολογία. Υστερούμε τραγικά σε αρκετούς τομείς. Εμείς έχουμε μια άλλη σχολή και αν μείνουμε σε αυτή έχουμε τελειώσει. Αν δεν κοιτάξουμε και τα γύρω μας τότε θα χαθούμε. Πρέπει να προσαρμοστούμε σε άλλες τακτικές, φυσικά να κρατήσουμε αυτά στα οποία είμαστε καλοί και μόνο έτσι θα πάμε μπροστά. Οι παλιές επιτυχίες πολλές φορές γίνονται βαρίδια για τις νέες επιτυχίες. Έχουμε μείνει κάπως κολλημένοι στα παλιά. Η σημερινή εφημερίδα είναι το αυριανό περιτύλιγμα του ιχθυοπώλη.

Για το στυλ μπάσκετ του σήμερα: Το ένας εναντίον ενός είναι η νούμερο ένα προτεραιότητα. Εάν το φτιάξεις αυτό τότε υπάρχει βελτίωση. Βέβαια αυτά είναι θεωρητικά. Και το λέμε εμείς, που είμαστε αμυντικοί προπονητές. Απ' τη μία πλευρά υπάρχει η άμυνα. Μην ξεχνάς ότι όλοι εμείς ήμασταν βοηθοί. Σαν ασίσταντ το πρώτο που έκανες ήταν το σκαόυντινγκ και το πήγαμε σε αρκετά υψηλό επίπεδο αλλά όλοι μας καταλάβαμε ότι η άμυνα έγινε τόσο σκληρή που έπρεπε να βελτιώσεις την επίθεση.

Όλες οι πρωταθλήτριες ομάδες από οποιαδήποτε χώρα κατά βάση είχαν την καλύτερη άμυνα και όχι την καλύτερη επίθεση. Μάλιστα, στον Ολυμπιακό, είχαμε ένα σλόγκαν. Θα φέρναμε πολύ καλούς επιθετικούς και θα τους βάζαμε να παίζουν άμυνα. Οι προπονητές όμως επένδυσαν πολύ στο να μάθουν νέα πράγματα στο να σκεφτούν, στο να δημιουργήσουν κάτι νέο και οι προπονητές όπως ο Σφαιρόπουλος, ο Μπαρτζώκας, ο Πεδουλάκης, ο Κατσικάρης δημιουργούν και εμείς κλέβουμε και αυτό έχει να κάνει με τις ώρες απασχόλησης.

Πρέπει να μην είμαστε στενόμυαλοι. Ο Πεδουλάκης στο Περιστέρι δεν ήταν αμυντικός προπονητής, στον Παναθηναϊκό σκόραρε πάρα πολύ, το Περιστέρι του Ντίνκινς και του Φορντ η επίθεση ήταν η αρχή. Τότε το μπάσκετ παιζόταν αλλιώς. Τότε το Περιστέρι όπως και ο Πανιώνιος έπαιζαν μπάσκετ άλλης εποχής. Όταν ο Παναθηναϊκός είχε πάει στο Φάιναλ Φορ στην Μπολόνια, πήρε τον Τζόνσον αλλά δεν τον άφησε η Δάφνη.

Για τον Χαρδαλιά, είπε: Θα κρίνω τον Κο Χαρδαλιά για τα δύο χρόνια που ήμουν εγώ στον Αθηναϊκό. Εμένα με πήρε έναν άπειρο προπονητή τότε και είχε ένα πολύ μεγάλο προσόν. Άκουγε. Κάτι που δεν το κάνουν πολλοί. Θέλει να ξεκινάνε όλοι από αυτόν αλλά και να τελειώνουν σε αυτόν. Είναι συγκεντρωτικός αλλά ξέρει να δίνει αρμοδιότητες.Ελέγχει τα πάντα. Σίγουρα είναι και τεχνοκράτης γενικότερα και όχι μόνο σαν παράγοντας. Το καλύτερο που έκανε μαζί μου ήταν το ότι άκουγε και ο,τι του ζητούσε το έκανε στο καλύτερο απ' ότι ζητούσα. Αυτά τα δύο χρόνια ο Αθηναϊκός είχε καλύτερη οργάνωση από πολλές ανδρικές ομάδες. Είχε τη δυναμική το κάνει.Έδινε σημασία στα πάντα. Είχε πλάνο, πειθαρχία και συγκρότηση.

Για τις ελληνικές ομάδες στην Ευρωλίγκα, είπε: Υπάρχουν πολλές ομάδες να κοντράρει κάποιος στην Ευρωλίγκα. 100% οι άνθρωποι που διοικούν τις ομάδες τους ξέρουν καλύτερα απ' τον καθένα όμως μου δίνουν μία εντύπωση μπερδεμένης ομάδας. Ένα πλάνο δεν ξεκινά και το εισπράττεις αύριο. Χρειάζεται υπομονή, κυρίως στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Τα μπάτζετ που ακούγονται δεν είναι άσχημα, μπορείς να βγάζεις διαμάντια, αλλά χρειάζεται λίγο καιρό και υπομονή για να υπάρξει ένα υγιές σύνολο.

Οι ομάδες μας έχουν μία αφόρητη πίεση και αυτό δεν υπάρχει σε άλλες ομάδες. Είμαστε μέρος της ίδιας κοινωνίας. Αυτό όμως δεν βοηθά καθόλου. Αυτή τη στιγμή το μπάσκετ είναι ταχύτητα και αυτοπεποίθηση. Από αυτά ξεκινάς. Οι ελληνικές ομάδες την έχουν βγάλει, την αυτοπεποίθηση όμως δεν τη βγάζουν. Υπάρχει μεγάλη πίεση και δεν βοηθά. Θα πρέπει να αποφασίσουν οι παράγοντες το πότε το θέλουν, το πως το θέλουν, το γιατί το θέλουν, το πως θα το κάνουν. Κλειστά αυτιά και προχωράμε. Μόνο έτσι θα γίνει διαφορά. Όταν είχες έναν Ίβκοβιτς και έναν Ομπράντοβιτς δεν υπήρχε ποτέ αμφισβήτηση. Δεν άξιζε ούτε στον Μπαρτζώκα ούτε στον Σφαιρόπουλο ούτε στον Πεδουλάκη αυτή η αμφισβήτηση και όταν έφευγαν έδειχναν το έργο τους.

Όταν κάποιος Έλληνας προπονητής ή παίκτης που έχει ζήσει το ελληνικό πρωτάθλημα και φεύγει μετά τα άλλα είναι αστεία. Όταν κάποιος παίκτης παίξει εδώ, μπορεί μετά να παίξει παντού λόγω της πίεσης. Ο Ολυμπιακός το έκανε κάποια στιγμή με ένα καλό παιδομάζωμα, με Σλούκα, Παπανικολάου, Μάντζαρη, επένδυσε, ρίσκαρε αλλά ακόμα και εκείνη τη σεζόν οι παίκτες του δεν έκαναν πολλά μέχρι να έρθει ο Λο και ο Ντόρσεϊ.

Ο Παναθηναϊκός έκανε το ίδιο μετά με Χαραλαμπόπουλο, Λούτζη, Παπαγιάννη, αλλά λίγο το χάλασε. Έπρεπε να επιμείνει περισσότερο. Το ότι ο Γιώργος Βόβορας είναι καλός προπονητής είναι αναμφισβήτητο. Ο Γιώργος θα τα καταφέρει. Στην πρώτη ήττα οι φίλαθλοι θα τα καταφέρουν; Γιατί πριν μιλούσαμε για την πίεση. Ο Γιώργος έχει περάσει από όλα τα επίπεδα. Θα τα καταφέρει. Έχει μάθει σκαλοπάτι σκαλοπάτι. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού θα μπορέσουν; Εδώ οι φίλοι του Ολυμπιακού είχαν θέμα με τον Σφαιρόπουλο και τον Μπαρτζώκα. Είναι πολλά τα θέματα που πέφτουν στο τραπέζι".