Ο Κάιλ Χάινς στο «ΦΩΣ» για τον Ολυμπιακό του back-to-back: «Βασίλη, θα πεθάνω στο πλευρό σου!»

Ο Κάιλ Χάινς είναι ένας από τους κορυφαίους ξένους που έχουν αγωνιστεί ποτέ στην ιστορία της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού. Ο «σέντερ τσέπης», που όρθωσε με περίσσιο θράσος το ανάστημά του απέναντι στους Γολιάθ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, κατατροπώνοντας τους αντιπάλους του, πρωταγωνίστησε στην κατάκτηση των δύο σερί πρωταθλημάτων Ευρώπης (2012, 2013) με την ερυθρόλευκη φανέλα. Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε στο «ΦΩΣ», με τον τρόπο που μιλούσε μας έκανε να τα ζήσουμε και πάλι.

-Κάιλ, όταν ξεκίνησε το ταξίδι αυτής της ομάδας, στη σεζόν 2011-2012, αν έλεγε κάποιος πως εκείνος ο Ολυμπιακός, με το μικρό μπάτζετ, θα κατακτούσε την Ευρωλίγκα για δύο σερί σεζόν θα τον αποκαλούσαν... τρελό. Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας σας;

«Το μυστικό της επιτυχίας μας ήταν πως όσο ο καιρός περνούσε τόσο μεγαλώναμε ως ομάδα. Βελτιωνόμασταν, γινόμασταν καλύτεροι. Βρήκαμε εκπληκτική χημεία μεταξύ μας, είχαμε ξεκάθαρους ρόλους και από τον Φεβρουάριο και μετά εκτοξευτήκαμε. Ξέραμε πως στην αρχή αρκετοί δεν μας πίστευαν, μας αμφισβητούσαν. Ήρθαμε κοντά ως ομάδα, αναπτύξαμε έναν ξεχωριστό δεσμό, ήμασταν ενωμένοι σαν μία γροθιά, λειτουργούσαμε με ομαδικότητα και παίζαμε ο ένας για τον άλλον. Όλοι για έναν και ένας για όλους, όπως έλεγε και το μότο στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Πιστεύαμε ο ένας στον άλλον.

Ξέρεις, επειδή το άκουγα και τότε, είναι λάθος να στεκόμαστε στο χαμηλό μπάτζετ που είχε εκείνη τη σεζόν ο Ολυμπιακός. Δες το ρόστερ που είχαμε, κοίτα τους παίκτες που πρωταγωνίστησαν, όχι μόνο στο τι προσέφεραν στην ομάδα εκείνη τη διετία, αλλά τι έκαναν και στη συνέχεια στην καριέρα τους. Είχαμε παικταράδες! Είχαμε έναν μεγάλο ηγέτη, έναν παίκτη-θρύλο της Ευρωλίγκας, τον Σπανούλη που έσπασε τα ρεκόρ. Τo ταλέντο του Παπανικολάου που έκανε τρομερό τελικό το 2012, φτάνοντας στο σημείο να παίξει ακόμη και στο ΝΒΑ. Είχαμε τον Πρίντεζη, που εξελίχθηκε στο κορυφαίο «4άρι» της Ευρωλίγκας, ενώ ήταν πολύτιμος και ο Άντιτς, που αγωνίστηκε και εκείνος μετά στο ΝΒΑ. Έκανε σπουδαία και σημαντικά πράγματα ο Λο και η προσφορά του ίσως έχει υποτιμηθεί.

Μας βοήθησε πολύ ο ερχομός του Ντόρσεϊ, ειδικά στην άμυνα, που και εκείνος έπαιξε μετά στο ΝΒΑ. Είχαμε τον Μάντζαρη στα καλύτερά του, τα ξεσπάσματα του Σλούκα που μας έδινε ώθηση, ο οποίος πλέον είναι ένας από τους κορυφαίους γκαρντ στην Ευρωλίγκα. Είχαμε και εμένα που έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου σε εκείνη την ομάδα. Είχαμε πείρα, αλλά και νιάτα, παίκτες με τεράστιο κίνητρο και «δίψα» για διάκριση. Ήταν το πεπρωμένο μας να βρεθούμε όλοι μαζί και να γράψουμε ιστορία».

-Πώς σας προετοίμασε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς στο φάιναλ φορ του 2012; Είχατε άγχος ή αντιθέτως αυτοπεποίθηση, επειδή ήσασταν το αουτσάιντερ;

«Ήταν το πρώτο φάιναλ φορ της καριέρας μου και για να είμαι ειλικρινής, ήμουν απλά πάρα πολύ χαρούμενος που θα λάμβανα μέρος σε αυτό. Μεγάλη στιγμή για εμένα. Μην ξεχνάς πως στην προηγούμενη σεζόν αγωνιζόμουν σε μία μικρή γερμανική ομάδα και ξαφνικά ήμουν με τον Ολυμπιακό στην τελική φάση της Ευρωλίγκας. Δεν είχαμε κανένα άγχος και καμία πίεση σε εκείνο το τουρνουά. Όλοι ήμασταν ευτυχείς που είχαμε φτάσει έως εκεί και το απολαμβάναμε. Θυμάμαι είχαμε κάνει και ένα μικρό ταξίδι μέσα σε ένα πλοίο μαζί με την ομάδα.

Και μόνο που είχαμε φτάσει μέχρι εκεί ήμασταν ήδη πετυχημένοι, είχαμε κάνει την πρώτη υπέρβαση. Απολαμβάναμε τη γιορτή, το φάιναλ φορ, αλλά πιστεύαμε πως μπορούσαμε το κάτι παραπάνω και ας ήμασταν το αουτσάιντερ. Τόσο στον ημιτελικό όσο και στον τελικό παίξαμε χωρίς πίεση.

Ναι, είχαμε αυτοπεποίθηση, αλλά αυτή την είχαμε χτίσει ως ομάδα καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Έπαιξε σημαντικό ρόλο και ο κόουτς Ίβκοβιτς, γιατί μας τόνωσε την ψυχολογία. Πίστευε σε όλους μας και μας έδινε αυτοπεποίθηση, μας τόνωνε το ηθικό. Η αλήθεια είναι πως μέσα στη σεζόν είχαμε αρκετά σκαμπανεβάσματα και τραυματισμούς, αλλά στο φάιναλ φορ ήμασταν απόλυτα έτοιμοι, τόσο αγωνιστικά όσο και πνευματικά. Στον ημιτελικό κόντρα στη Μπαρτσελόνα, που ήταν αρκετό καιρό αήττητη, τους νικήσαμε κάνοντας εξαιρετικό ματς και στον τελικό κόντρα στη ΤΣΣΚΑ το παλέψαμε μέχρι το τέλος και επιβραβευτήκαμε».

-Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ, στον τελικό, κάνατε μία συγκλονιστική ανατροπή. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γυρίσετε ένα ματς που έδειχνε χαμένο; Θα μοιραστείς μαζί μας κάποια ξεχωριστή ιστορία από το παιχνίδι;

«Ήταν απίστευτο, σαν όνειρο! Πιστεύω πως όχι μόνο ο τελικός, αλλά ολόκληρη εκείνη η σεζόν (2011-12) για τον Ολυμπιακό θα έπρεπε να γίνει ταινία ή έστω βιβλίο! Στο ξεκίνημα της χρονιάς δεν μας πίστευε κανείς. Θυμάμαι μας χαρακτήριζαν «κολεγιακή ομάδα». Και ξαφνικά αυτή η ομάδα κατέκτησε στο τέλος την Ευρώπη με παραμυθένιο τρόπο. Βρεθήκαμε στο -19 στο 28’, αλλά να είσαι σίγουρος πως δεν σκεφτήκαμε ποτέ πως... τελείωσε το ματς.

Είχαμε τεράστια πίστη στις δυνατότητες της ομάδας και πιστεύαμε πως μπορούμε να γυρίσουμε το παιχνίδι. Αν προσέξεις τη σεζόν, υπήρχαν και σε προηγούμενα ματς στιγμές όπου βρεθήκαμε πίσω στο σκορ και μετά κάναμε ανατροπές. Είχε περάσει αυτή η αυταπάρνηση στο DNA μας, στη νοοτροπία μας. Πάντα αντιδρούσαμε σαν ομάδα όταν βρισκόμασταν με την πλάτη στον τοίχο, λες και μας εξίταρε.

Θες ιστορία από εκείνο το ματς; Κατ’ αρχάς, έκανα ένα από τα χειρότερα παιχνίδια μου με τον Ολυμπιακό (γέλια). Νομίζω πως όλοι οι ξένοι βρεθήκαμε σε κακή μέρα και το... κουπί το τράβηξαν οι Έλληνες. Στην αρχή του τελικού ένιωθα πως η ΤΣΣΚΑ παίζει με... 6-7 παίκτες στο παρκέ. Λειτουργούσαν τόσο καλά που σου έδιναν την εντύπωση πως είναι περισσότεροι στο γήπεδο. Είχαν και παικταράδες: Κιριλένκο, Τεόντοσιτς, Σβεντ, Χριάπα, Κρίστιτς, Καούν... Τρομερό ρόστερ και παίκτες με μέγεθος που κάλυπταν όλο το γήπεδο. Δεν μπορούσαμε να βρούμε ρυθμό. Όταν είδα πάλι τον τελικό, διαπίστωσα πως ήμασταν κάπως... άθλιοι στα τρία πρώτα δεκάλεπτα και αρκετά διστακτικοί.

Θυμάμαι στο τάιμ άουτ, στο τέλος της τρίτης περιόδου, ο κόουτς Ίβκοβιτς προσπάθησε να μας αποφορτίσει και μας είπε «μπείτε να απολαύσετε τον τελικό και κάντε επιτέλους το παιχνίδι σας». Αρχίσαμε, λοιπόν, να γινόμαστε περισσότερο αποφασιστικοί. Τρέξαμε περισσότερο, σκληρύναμε ως ομάδα, παίξαμε καλή άμυνα, πήραμε πρωτοβουλίες, αποκτήσαμε θράσος στην επίθεση, βρήκαμε αυτοπεποίθηση και βάλαμε μεγάλα σουτ. Νομίζω πως αυτά έκαναν τη διαφορά».

Ο Ολυμπιακός Πρωταθλητής Ευρώπης το 2012 στην Πόλη: Το θαύμα των θαυμάτων!

-Φάουλ στον Σισκάουσκας, άστοχες βολές, ριμπάουντ ο Παπανικολάου, η μπάλα στον Σπανούλη, ασίστ στον Πρίντεζη, βάζει το καλάθι και εσύ στο τέλος να διώχνεις τη μπάλα, προλαβαίνοντας τον Κιριλένκο και τέλος αγώνα. Πώς έζησες αυτά τα τελευταία δραματικά δευτερόλεπτα;

«Να σου πω κατ’ αρχάς πως σε παρόμοια κατάσταση, με το ματς να κρίνεται στα τελευταία δευτερόλεπτα, είχαμε βρεθεί και άλλες δύο-τρεις φορές μέσα στη σεζόν και δεν είχαμε νικήσει. Θυμάμαι το εκτός έδρας με την Καντού. Έχασαν τη βολή, πήρα εγώ το ριμπάουντ, έτρεξα στον αιφνιδιασμό και αστόχησα... Έγινε το ίδιο και στο δεύτερο ματς στη Σιένα, όπου ο Πρίντεζης έτρεξε στον αιφνιδιασμό, αλλά έκανε λάθος.

Αν δεις το βίντεο του τελικού, πρόσεξε τη στιγμή που πήγα και μίλησα στον Σπανούλη στο φάουλ του Σισκάκουσας. Του είπα: «Ό,τι και αν γίνει, πάρε εσύ την μπάλα! Θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε με την απόφασή σου. Θα πεθάνω στο πλευρό σου!».

Και είμαστε τυχεροί γιατί ο «Μπίλι» πήρε τη σωστή απόφαση. Έδωσε την μπάλα στο αγαπημένο σημείο του Πρίντεζη, εκεί που ξέρει να τελειώνει τις φάσεις. Ένα κάπως περίεργο σουτ, αλλά το ’χει! Δεν ξέρω για εσάς, αλλά ήμουν 100% σίγουρος πως ο Πρίντεζης θα ευστοχήσει! Και αυτό γιατί δούλεψα μαζί του, τον έβλεπα κάθε μέρα στην προπόνηση να κάνει αυτό το σουτ και ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στο σωστό σημείο! Ήταν και έξοχη η ασίστ του Σπανούλη.

Θυμάμαι πως αρχίσαμε να πανηγυρίζουμε, αλλά γρήγορα αντιληφθήκαμε πως το ματς δεν είχε τελειώσει! Έτρεξα, λοιπόν, μετά με όλη μου τη δύναμη απλά για να διώξω την μπάλα και... τέλος. Ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης!».

Το σπριντ του Αγγελόπουλου στο καλάθι του Πρίντεζη και το σοκ Αμερικανών δημοσιογράφων! (vid)

-Πώς αντιμετωπίσατε το φάιναλ φορ του 2013; Νιώθατε πως πρέπει να αποδείξετε πως ό,τι έγινε τον προηγούμενο χρόνο δεν έγινε τυχαία;

«Ναι, αναμφίβολα! Όταν επιστρέψαμε στο φάιναλ φορ, θέλαμε να αποδείξουμε πως παραμένουμε η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης και πως ό,τι έγινε δεν συνέβη τυχαία! Στην αρχή δεν παίζαμε καλά, καθώς προσπαθούσαμε να προσαρμοστούμε στα «θέλω» του νέου προπονητή, του κόουτς Μπαρτζώκα, αλλά στην πορεία βρήκαμε ρυθμό και παίξαμε σπουδαίο μπάσκετ.

Μπορώ να σου πω πως αρκετοί από την ομάδα ήμασταν εκνευρισμένοι στο Λονδίνο, γιατί ακούγαμε σχόλια πως «αυτό που έγινε το 2012 έγινε από τύχη, πως δεν θα μπορέσουμε να το επαναλάβουμε, πως η ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό θα πάρει εκδίκηση» και ορισμένες φορές εισπράτταμε μία έλλειψη σεβασμού. Μα τι έλεγαν; Ήμασταν οι εν ενεργεία πρωταθλητές Ευρώπης, ήμασταν ξανά στο φάιναλ φορ και είχαμε έρθει να υπερασπιστούμε τον τίτλο μας. «Σεβαστείτε μας και αναγνωρίστε την προσπάθειά μας!». Μπήκαμε, λοιπόν, «αγριεμένοι» στον ημιτελικό, θέλοντας να αποδείξουμε σε όλους πως τίποτα την προηγούμενη χρονιά δεν έγινε στην τύχη, πως αξίζουμε, πως έχουμε εξαιρετικούς παίκτες, πως έχουμε την καλύτερη ομάδα και το κάναμε πράξη! Γράψαμε ιστορία με το δεύτερο σερί Ευρωπαϊκό και αυτή ήταν η απάντησή μας.

Στον ημιτελικό κόντρα στην ΤΣΣΚΑ κυριαρχήσαμε από την αρχή έως το τέλος, φτάνοντας σχετικά εύκολα στην πρόκριση. Στον τελικό κόντρα στη Ρεάλ βρεθήκαμε στο -17, αλλά κάναμε νέα μεγάλη ανατροπή, κατακτώντας το τρόπαιο σημειώνοντας 100 πόντους! Κάναμε καταπληκτικό τουρνουά στο Λονδίνο. Επίδειξη δύναμης και ανωτερότητας.

Στο πρώτο φάιναλ φορ, με εξαίρεση τους Σπανούλη - Πρίντεζη, οι άλλοι δεν είχαμε εμπειρία από το τουρνουά, αλλά στο δεύτερο όλοι ήμασταν πανέτοιμοι και υποψιασμένοι. Με το δεύτερο Ευρωπαϊκό, φίλοι και εχθροί αναγνώρισαν την αξία, αλλά και το μεγαλείο εκείνης της ομάδας, αναγνωρίζοντας πως τίποτα δεν συνέβη τυχαία το 2012».

-Στον τελικό κόντρα στη Ρεάλ βρεθήκατε στο -17, αλλά σημειώσατε νέα εντυπωσιακή ανατροπή. Πετύχατε 90 πόντους σε τρία δεκάλεπτα, με τον Σπανούλη να παίρνει... φωτιά. Τι άλλαξε;

«Η Ρεάλ ξεκίνησε εντυπωσιακά το ματς. Ήταν εξαιρετική, έβαζε μεγάλα καλάθια, δεν έχανε σουτ και πήρε διαφορά. Θυμάμαι σαν... χθες τον Ρούντι, να σκοράρει, να γυρνά προς το κοινό και να πανηγυρίζει στο πρώτο ημίχρονο. Θυμάμαι πως μετά μίλησα στους συμπαίκτες μου και τους είπα: «Παιδιά, παίζουν το καλύτερό τους μπάσκετ, αλλά εμείς ακόμη δεν έχουμε παίξει το καλύτερο που μπορούμε να παρουσιάσουμε στο γήπεδο». Kαι όλοι είδατε μετά την αντίδρασή μας. Αν και δεν ήμασταν η ομάδα που φημιζόταν για την επίθεσή της, πετύχαμε 90 πόντους σε 30 λεπτά σε τελικό. Εκπληκτικό! Ο Βασίλης (Σπανούλης) ήταν τρομερός στο δεύτερο ημίχρονο.

Θα σου αποκαλύψω και μία συζήτηση που είχαμε με τον Βασίλη (Σπανούλη) στο ημίχρονο, προσπαθώντας να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Η Ρεάλ έπαιζε μία άμυνα που σταματούσε τα «πικ εν ρολ» μας και δεν έδινε χώρους στον Σπανούλη. Του είπα λοιπόν: «Μπίλη, δεν θα σου κάνω τα σκριν χαμηλά, αλλά ψηλά, προς την περιφέρεια, γιατί ο σέντερ τους μένει μέσα και έτσι θα έχεις αρκετό χώρο για να επιτεθείς και να σουτάρεις». Στο πρώτο ημίχρονο όλα τα σκριν μας ήταν μέσα στη ρακέτα. Όταν τα αλλάξαμε, ο Σπανούλης βρήκε ανοιχτά σουτ και πήρε... φωτιά. Νομίζω έβαλε τρία-τέσσερα συνεχόμενα τρίποντα, γυρίσαμε το ματς και εκεί είπαμε: «Το τρόπαιο είναι και φέτος δικό μας». Σε εκείνο το σημείο ήμασταν σίγουροι πως θα νικήσουμε».

-Για αρκετούς φίλους του Ολυμπιακού, η φάση που κάνεις μπλοκ στον αιφνιδιασμό στον Μίροτιτς, με τον Λο ακολούθως να τελειώνει τη φάση στο ανοιχτό γήπεδο, είναι η στιγμή που συμβολίζει το μπάσκετ του Ολυμπιακού εκείνης της περιόδου. Πώς την έζησες εκείνη τη στιγμή;

«Έχω πάρα πολλές όμορφες και καλές στιγμές από τη διετία μου στον Ολυμπιακό, αλλά μπορώ να σου πω πως εκείνη η φάση ίσως και να είναι η κορυφαία μου. Ένα στιγμιότυπο που με ακολουθεί ακόμη στην καριέρα μου, μία φάση για την οποία ίσως και να είμαι περισσότερο γνωστός. Αισθάνομαι περήφανος γι’ αυτή. Ήταν ένα ξεχωριστό στιγμιότυπο, δείγμα της αυταπάρνησης και της μαχητικότητας που είχαμε. Νομίζω πως όντως είναι από τα κορυφαία στιγμιότυπα εκείνης της ομάδας.

Πώς τη θυμάμαι τη φάση; Νωρίτερα είχα κάνει λάθος και μου έφυγε η μπάλα από τα χέρια. Είχαμε ανακτήσει το προβάδισμα και δεν ήθελα με τίποτα να χάσουμε το μομέντουμ εξαιτίας μου. Έτρεξα με όλη μου τη δύναμη και πήδηξα όσο πιο ψηλά μπορούσα για να κόψω τον Μίροτιτς και ευτυχώς τον πρόλαβα.

Θυμάμαι όμως με χαμόγελο και το λίγο μετά. Να είμαι πεσμένος στο παρκέ και να βλέπω τον Λο να τελειώνει τη φάση στον αιφνιδιασμό. Ακολούθησε τάιμ άουτ και όλοι μαζί πανηγυρίζαμε στον πάγκο. Παίκτες, προπονητές, αλλά και οι φίλαθλοί μας στις εξέδρες. Ανατρίχιασα! Όλοι ενωμένοι, σαν οικογένεια, δεν γινόταν να χάσουμε. Μία από τις ωραιότερες αναμνήσεις που έχω από τα χρόνια μου στον Ολυμπιακό».

-Έγραψες ένα συγκινητικό μήνυμα για τα χρόνια σου στον Ολυμπιακό, το οποίο άγγιξε φιλάθλους και συμπαίκτες. Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στον κόσμο, αλλά και στους Σπανούλη, Πρίντεζη και Παπανικολάου, που συνεχίζουν στην ομάδα;

«Όλοι ξέρουν πόσο αγάπησα τον Ολυμπιακό, τον σεβασμό που έχω στον οργανισμό, στους φιλάθλους της ομάδας, στη χώρα σας και στους Έλληνες. Είμαι ευγνώμων για τα όσα έζησα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το γεγονός πως μου έδωσαν την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσω στο υψηλότερο επίπεδο. Ο Ολυμπιακός πίστεψε σε εμένα και με ανέδειξε. Με έκανε μέλος της οικογένειάς του και χαίρομαι που βοήθησα να επανέλθει στην κορυφή σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Ο Σπανούλης, ο Πρίντεζης και ο Παπανικολάου είναι... αδέλφια μου! Τους λατρεύω, τους αγαπώ και έτσι τους βλέπω, σαν αδέλφια μου. Ζήσαμε μαζί ονειρεμένες στιγμές, αναμνήσεις που θα μας συντροφεύουν και θα μας συνδέουν για πάντα! Έχω φύγει από τον Ολυμπιακό επτά χρόνια, αλλά κάθε φορά που τους βλέπω χαίρομαι. Ευχαριστώ τον κόσμο του Ολυμπιακού για την αγάπη και τον σεβασμό που μου δείχνει πάντα, κάθε φορά που έρχομαι στο ΣΕΦ. Να είναι σίγουροι πως και εγώ τους αγαπώ, τους έχω μέσα στην καρδιά μου».