Ολυμπιακός: Η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται

Ο Ολυμπιακός μαζί με τη Ρεάλ αποτελούν τις δύο κορυφαίες ομάδες της EuroLeague για τη δεκαετία που μας πέρασε. Οι πιο πετυχημένες. Οι Πειραιώτες έγραψαν τη δική τους ένδοξη ιστορία. Δύο σερί κατακτήσεις (2012, 2013), τέσσερις συμμετοχές σε τελικό (συν αυτές του 2015 και του 2017), με τη θέση στα προημιτελικά να θεωρείται δεδομένη. Οι «ερυθρόλευκοι» κέρδισαν τον θαυμασμό από φίλους και εχθρούς.

Στην πορεία όμως τα δεδομένα άλλαξαν. Όπως όλα στη ζωή, έτσι και στον αθλητισμό, μετά την κορύφωση, έρχεται και η κάμψη. Ήταν δύσκολο να βλέπεις την ομάδα από το 2018 και μετά να χωλαίνει. Ακολούθησαν τρεις σερί χρονιές (2019, 2020, 2021) μένοντας εκτός προημιτελικών, με τους «ερυθρόλευκους» παράλληλα να δίνουν στην Ελλάδα τον δικό τους πόλεμο. Χρειάστηκαν μεγάλες θυσίες, απαιτήθηκε υπομονή, το προφίλ της ομάδας πληγώθηκε, αλλά ο Ολυμπιακός φέτος έχει αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες του. Όπως είχε σχολιάσει 10 χρόνια πριν ο Γιώργος Αγγελόπουλος: «το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν την χαραυγή».

Υπήρχαν δείγματα πως κάτι καλό θα γινόταν φέτος

Η σεζόν για τον Ολυμπιακό κυλάει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου και τις τρεις σερί νίκες απέναντι στον Παναθηναϊκό, κάνοντας επίδειξη δύναμης, αλλά και ανωτερότητας, οι Πειραιώτες όχι μόνο «σφράγισαν» την πρόκριση στα playoffs, αλλά και το πλεονέκτημα έδρας! Πρόκειται για τεράστια επιτυχία, αλλά και για υπέρβαση, καθώς ο Ολυμπιακός παλεύει ακόμη και για την 3η θέση στην κατάταξη. Και είναι σημαντικό πως η ομάδα πορευόταν στην πρώτη τετράδα ακόμη και όταν οι ρωσικές ήταν ενεργές. Ούτε ο πιο αισιόδοξος φίλαθλος δεν θα περίμενε τέτοια πορεία, αν και υπήρχαν δείγματα πως κάτι καλό θα γινόταν φέτος.

Μπορεί η περσινή ομάδα του Ολυμπιακού να μην πέρασε στα προημιτελικά, αλλά το ρόστερ ήταν αξιόλογο. Χρειαζόντουσαν λίγες και εύστοχες κινήσεις. Χημεία, ομοιογένεια, υπήρχε. Αυτό που χρειαζόταν ήταν το κάτι παραπάνω, αλλά και να καλυφθούν τα κενά όπου υπήρχε ανάγκη. Η έλευση του Μουσταφά Φαλ εξελίχτηκε σε μεταγραφή... χρυσάφι. Οι Πειραιώτες βρήκαν το μεγάλο κορμί που χρειαζόντουσαν και απέκτησαν μέγεθος μέσα στη ρακέτα. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, αλλά και ο κορυφαίος σουτέρ της από την περιφέρεια και αποδεικνύει το γιατί ο Ολυμπιακός επέμενε το καλοκαίρι «μέχρι τέλους» για να τον πείσει να φορέσει τα ερυθρόλευκα.

Ο Τόμας Ουόκαπ είναι ένας συνεπής πλέι-μέικερ, με αμυντικές αρετές, ο οποίος φέρνει ισορροπία στην περιφερειακή γραμμή. Τρία κατάλληλα υλικά χρειάστηκαν και η ομάδα προχώρησε σε... εκτόξευση. Ένα καλοκαίρι νωρίτερα βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και τη μεταγραφική υπέρβαση με την επιστροφή του Κώστα Σλούκα στην ομάδα. Οι Αγγελόπουλοι έχουν δώσει τα... ρέστα τους τα τελευταία χρόνια.

Επόμενος στόχος το Βελιγράδι

Προφανώς βέβαια τα εύσημα δεν ανήκουν μόνο στους παίκτες και στη διοίκηση, αλλά και στον προπονητή. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έκανε έξοχη στελέχωση στο ρόστερ, σχεδόν όλες οι μεταγραφές του βγήκαν, ενώ του πιστώνεται και η τεράστια εξέλιξη που έχει παρουσιάσει στο παιχνίδι του ο Σάσα Βεζένκοφ. Έχει παρουσιάσει μία ομάδα που σε μεγάλο βαθμό παίζει όμορφο και θελκτικό μπάσκετ, συνδυάζοντας το θέαμα με το αποτέλεσμα. «Ο Ολυμπιακός κυκλοφορεί τη μπάλα σαν θεατρικό έργο», δήλωσε με θαυμασμό ο προπονητής της Βιλερμπάν, με τους Πειραιώτες να σκοράρουν 94 πόντους με 25 ασίστ. Μαζί του οι Πειραιώτες έχουν βρει και πάλι το χαμένο τους dna, τη νοοτροπία νικητή, την περίφημη ερυθρόλευκη αυταπάρνηση που δεν έπαψε ποτέ να συναρπάζει το κοινό. Ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να κερδίζει σε κάθε αγωνιστική, αλλά η ουσία πως φέτος έχει επιστρέψει και με τη βούλα στην ελίτ της EuroLeague. Tα καλύτερα έρχονται, η αυτοκρατορία αντεπιτίθεται και επόμενος στόχος είναι το Βελιγράδι.

Εκτός απροόπτου ο Ολυμπιακός θα τερματίσει στην 4η θέση της κατάταξης και πιθανότατα θα αντιμετωπίσει την Αναντολού Εφές με πλεονέκτημα έδρας. Στο ΣΕΦ η ομάδα του Πειραιά δεν έχει χάσει ποτέ. Όχι, δεν ξεχνάμε την ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα, αλλά σας θυμίζουμε πως τότε η προσέλευση στις κερκίδες ήταν στο 10%, με την ομάδα παράλληλα να έχει ταλαιπωρηθεί με συνεχόμενα κρούσματα. Με τις κερκίδες στο φαληρικό στάδιο στο 100%, το ρόστερ να σφύζει από υγεία και τις μνήμες των Τούρκων ακόμη νωπές από το buzzer-beater τρίποντο του Κώστα Σλούκα στον Πειραιά, η ομάδα του Εργκίν Αταμάν θα πρέπει να στραβοκαταπίνει. Της Εφές, πάντως, της έχει πάρει τον αέρα στα playoffs. Την απέκλεισε με πλεονέκτημα το 2013, την ξέκανε το 2017 απαντώντας με break στο break μέσα στην Πόλη.

Η «αφύπνιση» του Σλούκα

Ο Ολυμπιακός νίκησε τη Βιλερμπάν με +14 (80-94), αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα ζορίστηκε. Και αυτό καθώς ναι μεν έπαιζε αρκετά καλά στην επίθεση, αλλά στην άμυνα λειτουργούσε λες και πρόκειται για φιλικό παιχνίδι. Μόλις ανέβασε την ένταση στο τελευταίο δεκάλεπτο, πήρε τη διαφορά στο σκορ και με το που πήγε στο +10 το ματς ουσιαστικά τέλειωσε.

Χρειάστηκε όμως να έρθει και η αγωνιστική «αφύπνιση» του Κώστα Σλούκα. Ήταν εκτός ρυθμού στο Μονακό, δεν πάταγε καλά ούτε στο πρώτο ημίχρονο απέναντι στη Βιλερμπάν και όταν αυτό συμβαίνει, συνήθως επηρεάζεται και η εικόνα της ομάδας. Μόλις όμως άρχισε να κυκλοφορεί καλύτερα τη μπάλα, να βάζει σουτ και να παίρνει σωστές αποφάσεις, η αγωνιστική εικόνα του Ολυμπιακού αναβαθμίστηκε. Είναι παίκτης-κλειδί για τους «ερυθρόλευκους» και θα τον χρειαστούν στα καλύτερά του στα ματς των playoffs. Εκεί που οι ηγέτες, οι παίκτες-πρωταγωνιστές, θα χρειαστεί να κάνουν το βήμα μπροστά όταν η κάθε κατοχή θα «καίει». Και αυτό ξέρει να το κάνει όσο λίγοι στην Ευρώπη.