Κάθε χρόνο (θα) τον κερδίζει στο ΟΑΚΑ

Σε ένα γήπεδο όπου έχει τον τρόπο να κερδίζει κάθε χρόνο τον «αιώνιο» αντίπαλό του. Σε κανονική διάρκεια πρωταθλήματος, σε πλέι οφ, στο Κύπελλο, στην Ευρώπη και με όλες τις συνθήκες. Ακόμα και στο χαμένο περσινό παιχνίδι στην Ευρωλίγκα όπου πολλοί τον είχαν τελειωμένο, βρήκε τον τρόπο να βάλει στα σχοινιά τον Παναθηναϊκό και το έχασε μόνος του, όταν με τρία λάθη στις τελευταίες κατοχές έστειλε το ματς στην παράταση όπου λύγισε.

Εξαρχής είχαν δημιουργηθεί ειδικές συνθήκες για το παιχνίδι, το οποίο σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήταν το πλέον πρώιμο που έχουμε δει ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Κλειστές εξέδρες, παίκτες απόντες (Τζάκσον, Μποχωρίδης από Παναθηναϊκό, Ζαν-Σαρλ από Ολυμπιακό) και απώλειες κατά τη διάρκεια του αγώνα, με πιο σημαντική αυτή του Κώστα Σλούκα, ο οποίος στο 9ο λεπτό της αναμέτρησης δέχθηκε χτύπημα στον μηρό από τον Ζακ Όγκαστ και είδε από τον πάγκο τις προσπάθειες των συμπαικτών του που στο πρώτο ημίχρονο -με εξαίρεση τα τελευταία δύο λεπτά- ήταν απόλυτοι κυρίαρχοι του αντιπάλου και του μυαλού τους. Σε εκείνο το σημείο ο Παναθηναϊκός με δύο συνεχόμενα τρίποντα, απόρροια της κακής άμυνας των «ερυθρόλευκων», μετέτρεψε το 29-44 σε 35-44, σκορ με το οποίο πήγαν οι δύο ομάδες στα αποδυτήρια.

Η αγωνία συμπαικτών και προπονητή για τον τραυματισμό του Κώστα Σλούκα έγινε ανακούφιση όταν τον είδαν να πατάει καλά στο παρκέ και να ξεκινά στο δεύτερο ημίχρονο και με τρίποντο να ολοκληρώνει ένα επιμέρους 2-10 του Ολυμπιακού και να στέλνει την ομάδα του από το +6 (42-48) στο +14 (44-58).

Κι όμως, σε τέτοια παιχνίδια, σε τέτοιο επίπεδο, ανάμεσα σε τέτοιες ομάδες, μια διψήφια διαφορά πόντων μπορεί να πάει περίπατο από έλλειψη συγκέντρωσης. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι κακές αντιδράσεις των παικτών του Ολυμπιακού σε άμυνα και επίθεση μετά το +14 έδωσαν στον Παναθηναϊκό το δικαίωμα να κάνει ένα επιμέρους 14-4 (58-62) και να προκαλέσει εκνευρισμό στον Γιώργο Μπαρτζώκα, που έβλεπε να χάνεται η διαφορά όσο εύκολα χτιζόταν.

Και επειδή σε τέτοια παιχνίδια, όπως έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη στο παρελθόν και θα το βλέπουμε εσαεί, μετράει το καθαρό μυαλό, ο Ολυμπιακός το είχε στα τελευταία λεπτά. Ξεκινώντας από μια ασίστ του Σπανούλη, που έβγαλε την μπάλα στον Μακ Κίσικ, όπως ο μάγος τον λαγό από το καπέλο, έφτασε τη διαφορά σε διψήφιο αριθμό (60-70) και έγινε το απόλυτο αφεντικό της τύχης του αγώνα. Πήρε μια νίκη ουσίας και ψυχολογίας στο σπίτι του μεγάλου του αντιπάλου. Και αυτό ήταν, είναι και θα είναι το καλύτερο γιατρικό μετά από οποιαδήποτε ήττα. Φυσικά όλα είναι ακόμα στην αρχή, αλλά κάποιες φορές από την αρχή πρέπει να δείχνεις στον αντίπαλό σου ποιος είναι το αφεντικό. Είτε παίζεις στην Ευρώπη είτε στην Ελλάδα είτε εντός είτε εκτός έδρας. Και η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει κάνει το ΟΑΚΑ... δεύτερό του σπίτι. Θα έρθει και η ώρα που θα βάλουμε κάτω και τους αριθμούς και θα το διαπιστώσετε...