Το κατά ...Μαρκ (Μάρκεθ) Ευαγγέλιον!

To κείμενο θα μπορούσε να τιτλοφορείται και «Μαρκ Μάρκεθ: H Επιστροφή!»

Επιστροφή στην κορυφή της κορωνίδας του μηχανικίνητου αθλητισμού, στις δύο ρόδες. που συνιστά το Μoto GP.

O 32χρονος Καταλανός (με εργοστασιακή Ducatti) κατέκτησε στον 17ο «γύρο», του φετινού Παγκοσμίου Πρωταθλήμαος την «κούπα», αφού άφησε 201 πόντους πίσω του τον αδερφό του Άλεξ Mάρκεθ (με Ducatti Gresini).

Χάντικαπ που στους πέντε αγώνες που απομένουν - βασει μαθηματικών - δεν καλύπτεται.

Ωστόσο ο «περίπατος» του πρεσβύτερου των Καταλανών αναβατών ήταν μόνο κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν, γιατί προηγήθηκε πολύ... ανηφόρα.

Από τον τραυματισμό του, μετά τον αμέσως προηγούμενο τίτλο του (έξι χρόνια πριν), που τον άφησε εκτός για ένα χρόνο, μέχρι το να ξαναβρεθεί στα γνώριμα - υψηλά - οδηγικά του στάνταρ.

Ο Ίβηρας έφτασε να τερματίζει στην σεζόν 7ος, 13ος και ...14ος.

Ποιος;

O κάτοχος έξι παγκόσμιων τίτλων.

Eκείνος που από το 2013 έως το 2019 είχε χάσει μόνο μία κούπα (2015)!

Πέρσι έδειξε να ανακάμπτει με την τρίτη του θέση, την οποία ...εξαργύρωσε με την μεταγραφή του στην Ducatti (από την Gresini).

Καβαλώντας την μηχανή της ιταλικής φίρμας, όχι μόνο εξασφάλισε ...νωρίτερα από κάθε άλλον πρωταθλητή την κατάκτηση του τίτλου (ποτέ ξανά με πέντε γκραν πρι εναπομείναντα), αλλά η έβδομη κούπα του συνιστά ισοφάριση της επίδοση του άσπονδου αντιπάλου του Βαλεντίνο Ρόσι!

Ο Iταλός, παλαίμαχος πια, είχε κατακτήσει την πρώτη δεκαετία της τρέχουσας χιλιετίας τα παγκόσμια πρωταθλήματα του έχοντας πέντε συνεχόμενα (2001 έως 2005) και τη διετία 2008-09, αλλά μετά το νέο ...μοντέλο, από την Ιβηρική, του πήρε τα ηνία.

Όχι πάντως χωρίς αντίδραση του «γιατρού», που συνέχισε μέχρι το 2021 (στα 42 του!) να ψάχνει το 8ο «πετράδι του στέμματος» του, ώστε να ισοφαρίσει τον απόλυτο πρώτο και ρέκορντμαν τίτλων, συμπατριώτη του, Tζιάκομο Αγκοστίνι (θρύλος των δεκαετιών 60 και 70)!

Κάτι που θα έχει την ευκαιρία να πετύχει πλέον το αποκαλούμενο «μυρμήγκι της Σερβέρα (σ.σ. η γενέτειρα του)».

Ένα ...μυρμήγκι αρκούντως εργατικό, ταλαντούχο και φιλόδοξο.

O Καταλανός κατέλαβε εξ απίνης, τον κόσμο των Μoto GP, αφού ως ντεμπιτάντ στην κατηγορία πήρε τον πρώτο του τίτλο - κάτι που είχε να συμβεί από το 1978 και τον (μεγάλο) Κένι Ρόμπερτς - ενώ ήταν και ο νεότερος που τα κατάφερε (σε ηλικία 20 ετών και 266 ημερών)!

Μάλιστα έγινε και ο γηραιότερος που κατέκτησε παγκόσμιο τίτλο δείχνοντας τη διαχρονικότητα του, αλλά και ότι δεν ξεχνιέται η ...ρημάδα η οδήγηση!

Για όλα αυτά, το οδηγικό του θράσος στα όρια της ...αποκοτιάς (εξ ου και η κόντρα με τον Ρόσι) έχει ήδη εξασφαλίσει μιας θέση στο πάνθεοn της κίνησης στους δύο τροχούς!

Του που ακριβώς θα το μάθουμε όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου να ρίξει αυλαία στην χρυσοποίκιλτη καριέρα του.

Οι φίλοι των μηχανών ελπίζουν σε πολλά - πολλά χρόνια, από σήμερα, αφού η παραγωγή θεάματος από μέρους του είναι απαράμιλλη...