Formula 1: Αναμέτρηση με το θάνατο (vid)

Οι συγκρούσεις και τα ατυχήματα είναι σύνηθες φαινόμενο όλα αυτά τα χρόνια στον κόσμο της Formula 1. Οι υψηλές ταχύτητες που πιάνουν τα μονοθέσια κρύβουν πολλούς κινδύνους καθώς μια στραβοτιμονιά μπορεί να αποδειχθεί μοιραία για τη ζωή των οδηγών. Τελευταίο παράδειγμα το τρομακτικό ατύχημα του Ρομέν Γκροζάν στο Grand Prix του Μπαχρέιν. Ο Γάλλος οδηγός στην προσπάθειά του να κερδίσει θέσεις άλλαξε πορεία κατεύθυνσης αλλά δεν είδε τον Ντάνιελ Κβίατ, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του μονοθεσίου του και να καρφωθεί με σφοδρή ταχύτητα πάνω στις μπαριέρες.

Η σύγκρουση είχε αποτέλεσμα να κοπεί στα δύο το μονοθέσιο της Χας και να τυλιχθεί στις φλόγες, με τον ίδιο να βγαίνει ζωντανός χάρη στην πυρίμαχη φόρμα των πιλότων που φορούσε και την άμεση παρέμβαση των αγωνοδικών της πίστας. Το ατύχημα του Γάλλου κέντρισε το ενδιαφέρον των φίλων της κορωνίδας των μηχανοκίνητων σπορ αφού τα τελευταία χρόνια είχαν σχεδόν εξαλειφθεί τα σοβαρά ατυχήματα. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό έπαιξε, μεταξύ άλλων, και η FIA καθώς η διεθνής ομοσπονδία αυτοκινήτου έριξε μεγάλο βάρος στην προστασία των πιλότων της Φόρμουλα 1. Μάλιστα, η απόφασή της να εγκαταστήσει το halo πριν από δύο χρόνια αποδείχθηκε σωτήρια στην περίπτωση του Γκροζάν, παρά το γεγονός πως ο Γάλλος είχε δηλώσει αρνητικός ως προς την εφαρμογή του.

Το ειδικό κάγκελο που υπάρχει πάνω από τη θέση του οδηγού κράτησε ασφαλές το κεφάλι του Γάλλου κατά τη διάρκεια της σύγκρουσής του με τις μπαριέρες, διαφορετικά θα είχε υποστεί αλλεπάλληλα χτυπήματα που πιθανότατα θα του κόστιζαν την ίδια του τη ζωή. Ωστόσο, η μοίρα αυτήν τη φορά χαμογέλασε στον οδηγό της Formula 1, κάτι που στο παρελθόν δεν έχει κάνει σε παρόμοιες καταστάσεις. Δυστυχώς κάποιοι οδηγοί δεν είχαν την τύχη του Γκροζάν, με αποτέλεσμα είτε να τραυματιστούν σοβαρά είτε να κοπεί το νήμα της ζωής τους.

Νίκι Λάουντα (1976, Γερμανία)

Η περιπέτεια του Νίκι Λάουντα τον Αύγουστο του 1976 είναι μία από τις πιο τραγικές που έχουν σημειωθεί σε έναν αγώνα μηχανοκίνητου αθλητισμού. Ο τότε οδηγός της Φεράρι σε μία στροφή της Νίρμπουργκρινγκ έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του και συγκρούστηκε με 193 χλμ./ώρα. Αμέσως τυλίχθηκε στις φλόγες η Ferrari του, ενώ ο ίδιος παρέμεινε εγκλωβισμένος για περίπου 55 δευτερόλεπτα. Το αποτέλεσμα ήταν να υποστεί σοβαρά εγκαύματα στο κεφάλι, τους καρπούς, κατάγματα στα πλευρά, στην κλείδα και στα ζυγωματικά, με ένα μέρος του αυτιού του να έχει αποκολληθεί. Οι εκτιμήσεις των γιατρών δεν ήταν ενθαρρυντικές εξαιτίας της εισπνοής των τοξικών αερίων από τα καύσιμα που είχαν χυθεί στην πίστα και από τον αφρό του πυροσβεστήρα κατά τη διάρκεια κατάσβεσης της φωτιάς. Ο Λάουντα, όμως, δεν το έβαλε κάτω και κατάφερε όχι μόνο να κρατηθεί στη ζωή αλλά και να επιστρέψει στη δράση, κατακτώντας μάλιστα την επόμενη χρονιά το πρωτάθλημα.

Ρόνι Πέτερσον (1978, Ιταλία)

Με τις μνήμες να είναι ακόμα νωπές από το ατύχημα του Λάουντα, ένα τραγικό συμβάν ήρθε να διαδεχθεί εκείνο του Αυστριακού. Τραγικός πρωταγωνιστής ήταν ο Ρόνι Πέτερσον στην πίστα της Ιταλίας στη Μόντσα. Μετά την εκκίνηση ο Ρικάρντο Πατρέζε προσέκρουσε στον Τζέιμς Χαντ όπου με τη σειρά του χτύπησε τον Πέτερσον, αναγκάζοντάς τον από το αριστερό μέρος της πίστας να βρεθεί τελείως δεξιά και να προσκρούσει στις μπαριέρες. Στο νοσοκομείο οδηγήθηκε αμέσως έχοντας 27 κατάγματα σε πόδια και δάχτυλα, όμως φαινόταν ότι είχε διαφύγει τον κίνδυνο. Το ίδιο βράδυ η κατάστασή του επιδεινώθηκε, αφήνοντας έτσι τα ξημερώματα την τελευταία του πνοή σε ηλικία μόλις 34 ετών.

Ζιλ Βιλνέβ (1982, Βέλγιο)

Ένα από τα πιο αγαπητά παιδιά της Formula 1 και συγκεκριμένα των ανθρώπων της Ferrari ήταν ο Ζιλ Βιλνέβ. Ο Καναδός είχε όλα τα φόντα να κατακτήσει ένα παγκόσμιο πρωτάθλημα, αλλά ο θάνατος τού στέρησε το συναίσθημα του πρωταθλητή. Συγκεκριμένα, στις κατατακτήριες δοκιμές του Βελγίου τον Μάιο του 1982 ο πιλότος της ιταλικής ομάδας έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να βελτιώσει τους χρόνους του ενόψει του αγώνα. Ο Γιόχεν Μας που βρισκόταν μπροστά του θέλοντας να του κάνει χώρο έστριψε προς τα δεξιά, την ίδια στιγμή όμως ο Βιλνέβ έπραξε το ίδιο, με αποτέλεσμα τα δύο μονοθέσια να συγκρουστούν. Η Ferrari του Καναδού εκτοξεύτηκε στον αέρα κι έπεσε κατακόρυφα στην άσφαλτο με δύναμη. Ο τότε εκφωνητής είχε περιγράψει χαρακτηριστικά: «Ο μπροστινός τροχός του μονοθεσίου με τον αριθμό 27 χτύπησε τον πίσω τροχό του μονοθεσίου με το νούμερο 17. Το μονοθέσιο με τον αριθμό 27 βρέθηκε στον αέρα και το σώμα του οδηγού πετάχτηκε στο συρματόπλεγμα στην άκρη της πίστας. Ο οδηγός έχει τραυματιστεί σοβαρά». Το αποτέλεσμα ήταν να φύγει από τη ζωή έπειτα από μερικές ημέρες καταστολής στο νοσοκομείο.

Άιρτον Σένα (1994, Ιταλία)

Τα λόγια είναι περιττά για τον Άιρτον Σένα και για το πώς κόπηκε ξαφνικά στην Ίμολα το νήμα της ζωής του. Ο θρύλος της ταχύτητας την Πρωτομαγιά του 1994 και ενώ οδηγούσε την κούρσα έχασε τον έλεγχο στη στροφή Ταμπουρέλο και με 300 περίπου χλμ./ώρα έπεσε πάνω σε τοίχο. Αμέσως το ιατρικό επιτελείο της πίστας έσπευσε να τον βγάλει από το μονοθέσιο της Williams, την ίδια ώρα που όλοι κοιτούσαν με κομμένη την ανάσα. Ο Βραζιλιάνος εισήχθη στο νοσοκομείο, αλλά λίγες ώρες μετά ανακοινώθηκε ο θάνατός του. Η απώλεια τού για πολλούς κορυφαίου οδηγού στην Ιστορία της Formula 1 αποτέλεσε το έναυσμα για την περαιτέρω ασφάλεια των πιλότων, κάτι που εντέλει επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό.

Μίκαελ Σουμάχερ (1999, Μεγάλη Βρετανία)

Τι κι αν κατέκτησε επτά παγκόσμια πρωταθλήματα, ο Μίκαελ Σουμάχερ έφτασε κοντά το 1999 στο να αφήσει την τελευταία του πνοή. Στην πίστα του Σίλβερστοουν ο Γερμανός πρωταθλητής αντιμετώπισε ένα τεχνικό πρόβλημα με τη Ferrari του, με αποτέλεσμα να χαλάσουν τα φρένα του και να καρφωθεί στις προστατευτικές μπάρες με ταχύτητα 193 χλμ./ώρα. Ο «Σούμι» ήταν τυχερός στην ατυχία του αφού τη γλίτωσε με ένα κάταγμα στο πόδι, το οποίο του στέρησε ουσιαστικά τις όποιες ελπίδες κατάκτησης του τίτλου.

Ρόμπερτ Κούμπιτσα (2007, Καναδάς)

Μέχρι και σήμερα παραμένει μεγάλο ερωτηματικό το πώς κατάφερε και βγήκε ζωντανός από το ανατριχιαστικό του ατύχημα στον Καναδά πριν από 13 χρόνια ο Ρόμπερτ Κούμπιτσα. Έχοντας χάσει από σύγκρουση την εμπρός αεροτομή, ο Πολωνός οδηγός καρφώθηκε με 230 χλμ./ώρα σε τοίχο δεχόμενος δύναμη όσο 75 φορές το βάρος του. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να επιβιώσει και να υποστεί μόνο διάστρεμμα στον αριστερό του αστράγαλο και ελαφρά διάσειση.

Ζιλ Μπιανκί (2014, Ιαπωνία)

Έπρεπε να περάσουν 21 χρόνια για να έρθει ο πρώτος θάνατος οδηγού, έπειτα από εκείνον του Άιρτον Σένα, στον κόσμο της Formula 1. Θύμα ο Ζιλ Μπιανκί που άφησε την τελευταία του πνοή πριν από πέντε χρόνια, μερικούς μήνες μετά το ατύχημα στην πίστα της Ιαπωνίας. Ο Γάλλος οδηγός έχασε τον έλεγχο του μονοθεσίου του και με 212 χλμ./ώρα έπεσε πάνω στον γερανό που νωρίτερα είχε κληθεί να μαζέψει τα συντρίμμια από το ατύχημα του Αντριάν Σούτιλ. Ο μόλις 26 ετών πιλότος διακομίστηκε στο νοσοκομείο με σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ύστερα από εννέα μήνες μεγάλης μάχης για να κρατηθεί στη ζωή, εξέπνευσε τον Ιούλιο του 2015.