Χούλιο Βελάσκο: Έξαλλος για την ανάδειξη του βόλεϊ ως του πιο επικίνδυνου αθλήματος!

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο του Τορίνο πριν λίγες μέρες, το βόλεϊ είναι το πιο επικίνδυνο άθλημα για την μετάδοση του κορονοϊού. Άξιο απορίας είναι το γεγονός ότι στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο εργάζεται ο πρώην ομοσπονδιακός προπονητής της Ιταλίας, αλλά και του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού Μάουρο Μπερούτο, που εγκατέλειψε βέβαια το άθλημα από το 2015!

Κορονοϊός: Τα πιο επικίνδυνα και τα πιο ασφαλή αθλήματα

Για την παραπάνω έρευνα πήρε θέση ο Χούλιο Βελάσκο, ο οποίος έδωσε την δική του απάντηση στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο σχετικά με το ότι το βόλεϊ αποτελεί τον νούμερο 1... κίνδυνο από τα αθλήματα για την μετάδοση του ιού.

Συγκεκριμένα, ο Βελάσκο που αποτελεί έναν από τους επιτυχημένους προπονητές βόλεϊ όλων των εποχών μιλώντας στην «Gazzetta dello Sport» δήλωσε:

«Όταν το πρωί, όπως κάθε μέρα, ξεφύλλισα την Gazzetta dello Sport, αναπήδησα έξαλλος από τον καναπέ διαβάζοντας τη μελέτη του Πολυτεχνείου του Τορίνου. Είμαι πραγματικά έκπληκτος για το πόσο σοβαρά μπορεί να έχει ασχοληθεί ένα πανεπιστήμιο με μια τέτοια ανάλυση. Ορίζοντας το βόλεϊ ως το πιο επικίνδυνο άθλημα μεταξύ όλων εκείνων που θεωρούνται, όσον αφορά τη μετάδοση του Covid-19, ακόμη περισσότερο και από αυτά που έχουν επαφή ή ακόμη και τα αθλητικά μάχης. Με άφησε κυριολεκτικά έκπληκτο από αθλητική άποψη.

Πράγματι, ο πιο κατάλληλος όρος είναι ότι είμαι κυριολεκτικά αγανακτισμένος. Αναρωτιέμαι αν όποιος έγραψε την εν λόγω έκθεση έχει δει ποτέ έναν αγώνα ράγκμπι, έναν αγώνα ποδοσφαίρου, έναν αγώνα μπάσκετ, έναν αγώνα πυγμαχίας ή πιο απλά εάν έχει παρακολουθήσει ποτέ μια Ολυμπιάδα. Η αγανάκτησή μου σχετίζεται επίσης με το πως μια τέτοια ανάλυση δεν προκάλεσε καμία αντίδραση στο αθλητικό περιβάλλον μετά τη δημοσίευσή της.

Περίμενα αντιδράσεις από άλλους τομείς του ιταλικού αθλητισμού. Από την Ιταλική Εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή, αλλά και τους αθλητικούς σχολιαστές, γιατί ειλικρινά δεν μπορώ να μοιραστώ τις βάσεις στις οποίες έχει πραγματοποιηθεί αυτό το έργο. Πιστεύω ότι έχω κάποια εμπειρογνωμοσύνη στον τομέα της πανεπιστημιακής έρευνας και πιστεύω ότι το πρώτο πράγμα (τουλάχιστον αυτή είναι η γνώση μου) για να μπορώ να βασίσω σε μια έρευνα είναι να είμαι σε θέση να βασίζομαι σε ομοιογενή δεδομένα. Εάν οι αριθμοί που συλλέγονται δεν είναι, νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να φτάσουμε σε ένα έγκυρο αποτέλεσμα.

Ας είμαστε πολύ σαφείς. Δεν τα λέω αυτά για να ανοίξουμε πρώτα γυμναστήρια βόλεϊ. Πιστεύω ότι η κυβέρνηση έχει σήμερα άλλες προτεραιότητες για να αφιερωθεί, αλλά πραγματικά ελπίζω ότι αυτό το έργο - με γελοίες και επαίσχυντες συγκρίσεις - για τη λήψη αποφάσεων αυτού του τύπου δεν θα ληφθεί υπόψη. Αναφέρομαι στις αποφάσεις που θα ληφθούν από την κυβέρνηση και θα επιστρέψω στο γυμναστήριο μόνο όταν μου λένε ότι θα είναι δυνατό.

Δεν θέλω εύνοιες ή εκπτώσεις. Αλλά δεν μπορώ ούτε να δεχτώ ορισμένες εκτιμήσεις. Ίσως είμαστε τόσο εθισμένοι στα νέα για τον ιό που δεν εκπλησσόμαστε καθόλου. Είμαστε τόσο βομβαρδισμένοι που λέμε ότι όλα είναι καλά όταν υπάρχουν "μόνο" 380 θάνατοι σε μια μέρα. Αλλά για κάποιον που εργάζεται στον αθλητισμό εδώ και χρόνια και που αντιμετωπίζει συχνά άλλους κλάδους, πιστεύω ότι δεν μπορεί να δεχτεί αυτόν τον τύπο ανάλυσης, ακόμη και αν τα δεδομένα αξιολόγησης έχουν ληφθεί από τις μεμονωμένες ομοσπονδίες».

Ο Χούλιο Βελάσκο γεννήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1952 στο Λα Πλάτα της Αργεντινής, έβαλε την υπογραφή του κάτω από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ιταλικού βόλεϊ που απογειώθηκε με την κατάκτηση των παγκοσμίων πρωταθλημάτων του 1990 και του 1994 στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας όπου η Ιταλία νίκησε 3-1 την Ολλανδία στον τελικό του Κοσμοβόλεϊ.

Επίσης κατέκτησε 3 πρωταθλήματα Ευρώπης με την Εθνική Ιταλίας το 1989, το 1993 και το 1995 επίσης στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Σάρωσε με την Ιταλία 5 τίτλους στο παγκόσμιο Λιγκ (1990, 1991, 1992, 1994, 1995), το παγκόσμιο κύπελλο του 1995 και το FIVB World Grand Champions Cup 1993. Επίσης πήρε World Top Four FIVB: 1994 και το World Super Six FIVB: 1996 με την Εθνικής Ιταλίας.

Πήρε χρυσό μετάλλιο στους Μεσσογειακούς Αγώνες με την Εθνική γυναικών της Ιταλίας το 1997.

Με την Εθνική ανδρών της Ισπανίας κατέκτησε δύο Ευρωπαϊκά Λιγκ το 2009 και το 2010, ενώ με την Εθνική Αργεντινής κατέκτησε το Παναμερικανικό πρωτάθλημα και μπήκε στην 12αδα του παγκοσμίου πρωταθλήματος 2018.

Σε συλλογικό επίπεδο κατέκτησε 4 πρωταθλήματα Ιταλίας με τη Μόντενα (1979, 1980, 1981, 1982), 4 πρωταθλήματα στην Super Lega: 1986, 1987, 1988, 1989, 3 κύπελλα Ιταλίας 1986, 1988, 1989, το κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης το 1986 και το Σούπερ Καπ Ιταλίας 2018.