Εθνική Γυναικών: Μια φοβερή προσπάθεια που πρέπει να έχει συνέχεια

«Όνειρο ήταν και πάει...», «πήγαμε για την υπέρβαση», «ιστορική εμφάνιση παρά το αποτέλεσμα». Η αλήθεια είναι ότι οι κλισέ ατάκες βοηθούν ορισμένες φορές στην καλύτερη κατανόηση, στην απλοποίηση ενός αθλητικού γεγονότος. Βέβαια, άλλες φορές απλά αποπροσανατολίζουν το κοινό, δείχνοντας μια ουτοπία κι όχι μια πραγματικότητα.

Στην περίπτωση της Εθνικής βόλεϊ Γυναικών, που είδε το ταξίδι της στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ταϊλάνδη να σταματάει στη Γαλλία της θαυμάσιας Έλενας Καζότ, η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν τόσα πολλά που χρειάζεται να ειπωθούν. Τι εννοούμε:

Η Ελλάδα μπήκε σχεδόν από σπόντα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, λόγω της αλλαγής του τρόπου πρόκρισης βάση της παγκόσμιας κατάταξης. Γνωρίζαμε ότι σε όμιλο με Βραζιλία και Γαλλία δεν είχαμε πολλές πιθανότητες να προκριθούμε στην επόμενη φάση, αλλά ήταν δεδομένο ότι - επιτέλους - θα παίζαμε με πραγματικά μεγαθήρια του αθλήματος.

Παράλληλα, το βόλεϊ Γυναικών έχει κάνει άλματα προόδου τα τελευταία 2-3 χρόνια, κάτι που φαινόταν από τις επιδόσεις των παικτριών μας στο εξωτερικό. Όπως η Ανθούλη, η Κωνσταντινίδου, η Τοντάι, η Στράντζαλη. Υπήρχε μια αισιοδοξία ότι δεν πηγαίνουμε στο λάκκο με τα λιοντάρια, όπως μπορεί να φάνηκε από αρκετά Μέσα, ή ακόμη κι από την ίδια την ομοσπονδία, που χρησιμοποιούσε συνεχώς τον όρο «ιστορία».

Η Ελλάδα - όπως ήταν λογικό - δεν μπόρεσε να κοντράρει στα ίσια την Βραζιλία. Κατάφερε να κερδίσει το Πουέρτο Ρίκο, μια ομάδα στα μέτρα της, και να κυνηγήσει ό,τι μπορούσε κόντρα στη Γαλλία. Κι ήταν εξαιρετική μέχρι τα τέλη του τρίτου σετ. Από κει και πέρα, πείτε το απειρία, λάθη, κούραση, δεν καταφέραμε να τις συγκρατήσουμε.

Και στο τέταρτο σετ, που ήμασταν κοντά, φαινόταν ότι είχαμε φτάσει ρεζέρβα, δε μπορούσαμε να δώσουμε κάτι άλλο.

Σε τελική ανάλυση, όμως, δεν πειράζει. Αν αυτή τη στιγμή, στο πρώτο πολύ σπουδαίο τουρνουά που πηγαίνει η Εθνική, μπορεί να κυριαρχεί σε ομάδες όπως το Πουέρτο Ρίκο, να αντιμετωπίζει ως ίση την ένατη χώρα στο VNL και να νιώθει απογοήτευση γιατί ίσως να μπορούσε να κάνει το κάτι παραπάνω, τότε ξεκινάμε από μια νέα βάση.

Μια βάση όπου θα σταθεροποιήσουμε την παρουσία μας στα μεγάλα τουρνουά, όπως στο Ευρωβόλεϊ το επόμενο καλοκαίρι. Όπου θα βάζουμε πραγματικούς στόχους, κι όχι να παίζουμε για τη χαρά της συμμετοχής και μια συνεχή υπέρβαση. Μια νέα βάση όπου αυτό το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα θα αποτελεί την απαρχή για μια νέα εποχή στο ελληνικό βόλεϊ, κι όχι να ξαναβγάλουμε ρολόγια κι ημερολόγια, μετρώντας τα χρόνια από την τελευταία μας συμμετοχή.

Μπράβο στα κορίτσια. Μπράβο στον κύριο Οικονόμου για την προετοιμασία και το κοουτσάρισμά του σε αρκετές περιπτώσεις. Μπράβο στην Ε.Ο.ΠΕ. για την επιστροφή στα μεγάλα τουρνουά. Τώρα, όμως, ας ξεκινήσουμε να βάζουμε πραγματικούς στόχους.