Ιταλία - Αγγλία: Δύο διαφορετικοί κόσμοι

Πρωτίστως πρόκειται για μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Αν κάποιος δεν ασχολείται με το ποδόσφαιρο, μάλλον αδιαφορεί και για αυτό που θα συμβεί απόψε στο «Γουέμπλεϊ».

Για εμάς που ασχολούμαστε με το άθλημα είναι κάτι πολύ πιο ωραίο. Το Ιταλία - Αγγλία, ο τελικός του Γιούρο 2020, ίσως είναι κάτι περισσότερο. Είναι η σύγκρουση δύο κόσμων. Είτε ποδοσφαιρικά το δούμε είτε όχι, είναι δύο διαφορετικοί κόσμοι. Ας δούμε ποιοι μας μοιάζουν περισσότερο για να διαλέξουμε ποιον θα υποστηρίξουμε απόψε.

Από τη μια οι Ιταλοί φίλαθλοι που προετοιμάζονται για το ματς με μια μερίδα ζυμαρικά ή κεφτεδάκια και ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Από την άλλη οι Άγγλοι με τσιπς και ένα μεγάλο ποτήρι μπίρα. Ίσως και δύο, τρία, τέσσερα… ποτήρια.

Οι Ιταλοί οπαδοί που ταξιδεύουν εκτός συνόρων συνήθως πειθαρχούν σε όσα τους λένε οι αστυνομικοί, όπως ακριβώς κάνουν οι Άγγλοι στην Αγγλία, οι οποίοι μπορεί να τρελαθούν όταν περάσουν τα σύνορα. Άγγλοι, οι οποίοι κάθονται πειθαρχημένα στα καθίσματά τους όταν πηγαίνουν και βλέπουν αγώνες στην πατρίδα τους, ενώ οι Ιταλοί ίσως τα πετάξουν στον αγωνιστικό χώρο. Οι σεκιούριτι στην Αγγλία είναι με γυρισμένη την πλάτη στον αγωνιστικό χώρο και επιβλέπουν τον κόσμο, στην Ιταλία απλώς παρακολουθούν τον αγώνα.

Στην Ιταλία ένας παίκτης που ξεγελά τον διαιτητή με μια εντυπωσιακή βουτιά, σταματά τον αντίπαλο τραβώντας του τη φανέλα ή ακόμα τον ρίχνει στο χορτάρι με ένα βάναυσο χτύπημα, μπορεί να αποθεωθεί. Στην Αγγλία θα θεωρηθεί ποδοσφαιρικός… απατεώνας και θα αποδοκιμαστεί.

Στην Ιταλία η ποδοσφαιρική άμυνα είναι… υψηλή τέχνη. Στην Αγγλία απλά αντιποδόσφαιρο. Για τους γείτονές μας ένας κακός διαιτητής τα… παίρνει, για τους Άγγλους είναι απλά ανίκανος.

Ακόμα και στις αθλητικές εκπομπές η διαφορά είναι εμφανέστατη. Η… «Αθλητική Κυριακή» της Αγγλίας προσφέρει σε ποσοστό 90% στιγμιότυπα και μόλις 10% ανάλυση από τους δημοσιογράφους. Το αντίθετο συμβαίνει στην Ιταλία. Φυσικά στη δεύτερη μπορεί να έχουμε παρεμβάσεις των προέδρων γιατί διαφωνούν με τις αναλύσεις, οι Άγγλοι δεν ξέρουν καν ποιοι είναι.

Αυτά και φυσικά πολλά άλλα συνιστούν τις ποδοσφαιρικές διαφορές των δύο χωρών. Για τις μη ποδοσφαιρικές θα χρειαστούμε πολλές σελίδες. Ας εστιάσουμε στα προφανή. Για παράδειγμα, αν δώσουμε ραντεβού με έναν Άγγλο θα είναι στην ώρα του, λογικά εμείς δεν θα είμαστε. Αν δώσουμε με έναν Ιταλό, δεν θα είναι στην ώρα του, λογικά ούτε εμείς θα είμαστε. Ένας Ιταλός μπορεί να προσπαθήσει να μπει στο μετρό χωρίς εισιτήριο, ένας Άγγλος δύσκολα.

Ένας Άγγλος περιμένει υπομονετικά σε μια ουρά που έχει σχηματιστεί σε μια δημόσια υπηρεσία ή για να βγάλει εισιτήριο, ο Ιταλός φωνάζει, σπρώχνει και αν μπορεί κλέβει θέσεις. Δύο Ιταλοί μπορεί να αρπαχτούν για την πολιτική, δύο Άγγλοι για τον αγαπημένο παίκτη τους σε ένα ριάλιτι.

Αφού λοιπόν όλα αυτά ισχύουν στον έναν ή τον άλλο βαθμό, απλώς διαλέγεις με ποιον μοιάζεις περισσότερο και επιλέγεις ποιον υποστηρίζεις απόψε. Ανάλογα, βλέπεις το ματς με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί ή με ένα ποτήρι παγωμένη μπίρα.

Άλλωστε τίποτε από όλα αυτά δεν είναι βέβαιο ότι ισχύει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι πρόκειται για ένα μεγάλο ματς, για έναν τελικό που όλοι θέλουμε να απολαύσουμε. Πρόκειται απλώς για μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση.