Λέβιθα: Το νησί με τους τρεις κατοίκους μόνο!

Τα Λέβιθα είναι ένα ξεχωριστό νησί του Αιγαίου στα Δωδεκάνησα!

Βρίσκονται στον θαλάσσιο χώρο μεταξύ Δωδεκανήσων και Κυκλάδων. Απέχουν 8 ναυτικά μίλια από την Αμοργό και 6 ναυτικά μίλια από την Κίναρο. Η επιφάνεια του νησιού είναι 9,121 τετραγωνικά χιλιόμετρα και έχει μήκος ακτών 34 χιλιόμετρα. Ο πληθυσμός της ήταν 8 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ενώ σε αυτή του 2011 το νησί εμφανίζεται ακατοίκητο. Το νησί κατοικείται πλέον από μία μόνο οικογένεια (οικογένεια Καμπόσου, πατμιακής καταγωγής) που συντηρεί τους οικισμούς του, εκτρέφει ζώα και λειτουργεί ταβέρνα για τα θαλάσσια σκάφη που προσαράζουν στους όρμους του νησιού. Διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Λέρου αν και για αιώνες ανήκε στο περιουσιολόγιο της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου της Πάτμου. Έχει έντονα δαντελωτές ακτές στις οποίες σχηματίζονται βαθείς κόλποι, που μοιάζουν με μικρά φιορδ. Οι κολπίσκοι του νησιού παρέχουν ασφαλές αγκυροβόλιο σε διερχόμενα πλοιάρια.

Η νησίδα Λέβιθα διαθέτει έναν μικρό οικισμό που βρίσκεται σχεδόν στο κέντρο του νησιού. Οι λιγοστοί κάτοικοί της συντηρούν κάποιους χώρους διαμονής και εστίασης καθώς το νησί δέχεται ολιγομελείς ομάδες τουριστών κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Είναι ενταγμένη στο Δίκτυο Natura 2000 μαζί με την βόρεια Αμοργό και την νησίδα Κίναρο. Είναι επίσης μία από τις σημαντικές περιοχές για την προστασία των πουλιών και έχει ενταχθεί στις δράσεις για την προστασία του Μαυροπετρίτη και του Αιγαιόγλαρου.

Μετά τον 15ο αιώνα, η Λέβιθα αναδείχθηκε σε προσκυνηματικό τόπο των θρησκειών του αιγαιακού χώρου. Καθολικοί και ορθόδοξοι τιμούσαν εκεί τον Άγιο Γεώργιο, ενώ οι μουσουλμάνοι τον Koc Baba, άγιο που, σύμφωνα με την παράδοση, είχε φονεύσει μυθικά τέρατα, όπως και ο Άγιος Γεώργιος.

Τον Οκτώβριο του 1943 έγινε μάχη μεταξύ Νεοζηλανδών καταδρομέων των βρετανικών στρατευμάτων της Λέρου με τους Γερμανούς του φυλακίου της Λέβιθας.