Τα τραγούδια έχουν Ιστορία: Η παταγώδης αποτυχία του Στέλιου Καζαντζίδη
Το τραγούδι που λίγο έλειψε να γίνει ταφόπλακα στα όνειρα του "εθνικού τραγουδιστή" είναι το "Για μπάνιο πάω", γραμμένο από τον Απόστολο Καλδάρα το καλοκαίρι του 1952.
Η πρωτεύουσα βασανίζεται από έναν άνευ προηγουμένου καύσωνα και ο Τρικαλινός συνθέτης σχολιάζει έτσι το μαρτύριο των Αθηναίων. Ο παραγωγός της Κολούμπια Νίκανδρος Μηλιόπουλος συμφωνεί να το τραγουδήσει ο νεαρός τότε Στέλιος Καζαντζίδης αλλά το αποτέλεσμα δεν ικανοποιεί κανένα.
Ο Στέλιος δεν μπορεί ακόμα να απαγκιστρωθεί από το είδωλό του, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη, και η ερμηνεία του θυμίζει πολύ τον ρεμπέτη τραγουδιστή. Η αποτυχία είναι παταγώδης και ο μαινόμενος Μηλιόπουλος κατηγορεί τον πρωτόπειρο Καζαντζίδη ότι δεν είναι ικανός ούτε να βελάξει.
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Το φιάσκο της εκτέλεσης αυτή θα έπρεπε φυσιολογικά να κλείσει δια παντός τις πόρτες στον Στέλιο. Κάποιοι κατηγορούν τον Καλδάρα ότι δεν τον προστάτευσε και δεν τον καθοδήγησε σωστά. Ο Στέλιος Καλφόπουλος , συνθέτης και μουσικός, που ήταν μέσα στα πράγματα την εποχή εκείνη, καταθέτει μια εντελώς διαφορετική άποψη. Η εταιρεία κρατούσε τις ντάνες με τούς δίσκους στα υπόγειά της αντί να τούς μοιράσει στα δισκάδικα..
Το κοινό δεν είχε ενημερωθεί και η αποτυχία του ήταν δεδομένη. Δισκογραφικά τεχνάσματα με τα οποία οι εταιρίες "τελείωναν" τους τραγουδιστές με συνοπτικές διαδικασίες. Ευτυχώς ο Καζαντζίδης είχε άγιο που δεν ήταν άλλος από τον Γιάννη Παπαϊωάννου. Ο μπάρμπα Γιάννης του έδωσε τις θρυλικές "βαλίτσες" και μαζί ένα εισιτήριο για την αθανασία...
