Τα τραγούδια έχουν Ιστορία: Όσοι γενούν Πρωθυπουργοί, όλοι τους θα πεθάνουν (vid)
Το 1935, λίγο πριν επιβληθεί η Μεταξική λογοκρισία, ο Μάρκος Βαμβακάρης γραμμοφωνεί ένα πολιτικο-σατιρικό τραγούδι με τίτλο: «Ο Μάρκος υπουργός»
Τα δύο δίστιχα αποτυπώνουν με τη μεγαλύτερη ακρίβεια τους μικροπολιτικούς υπολογισμούς των εκάστοτε ηγετών του έθνους, και αποτελούν σημείο αναφοράς για τα καμώματα των κάθε λογής πολιτικάντηδων:
Όσοι γενούν πρωθυπουργοί όλοι τους θα πεθάνουν
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
τους κυνηγάει ο λαός για τα καλά που κάνουν
Βάζω υποψηφιότητα πρωθυπουργός να γίνω,
να κάθουμαι τεμπέλικα, να τρώω και να πίνω.
Στις ζωντανές εμφανίσεις του είναι γνωστό ότι ο Μάρκος εμπλούτιζε το τραγούδι ως εξής:
Πάει ο Κονδύλης μας πάει κι ο Βενιζέλος
την πούλεψε κι ο Δεμερτζής που θα 'φερνε το τέλος
Kαι για προσέξετε καλά Γιαννάλη και Σοφούλη
μη ξεμπουκάρει ο Σκλάβαινας και σας μασήσοι ούλοι
Ο Σοφούλης ήταν ο αρχηγός των Φιλελευθέρων και ως Γιαννάλης αναφέρεται μάλλον ο Ιωάννης Μεταξάς. Όσο για τονΣκλάβαινα πρόκειται για τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωποτου Παλλαϊκού Μετώπου, που ανήκε στην Αριστερά, και είχε 15 βουλευτές στη Βουλή των Ελλήνων.
Το σχόλιο του Μάρκου για το τραγούδι αυτό είναι όλα τα λεφτά!
«Τότες λίγο πριν αρχίσει η λογοκρισία έγραψα τους πρωθυπουργούς.Το΄χω τραγουδήσει εγώ σε δίσκο πριν ν' αναλάβει ο Μεταξάς πέντε μήνες έξι. Πρόλαβα και το είπα. Αυτό δεν επέρναγε από τη λογοκρισία. Πήγε καλά. Ε τότες πεθάνανε όλοι.Όποιοι ανεβαίνανε και γίνουνταν πρωθυπουργοί πεθαίνανε.Πως έγινε αυτό και πεθάναν τέσσερις πέντε;''
Σημειωτέον ότι η Μεταξική λογοκρισία θεωρείται περισσότερο ίσως και από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ως η ταφόπλακα στο αυθεντικό ρεμπέτικο του μεσοπολέμου. Ρεμπέτες όπως ο Γιοβάν Τσαούς και ο Μπάτης σίγησαν δισκογραφικά μετά το 1936. Με τον Μεταξά το μπουζούκι πέρασε ουσιαστικά στην παρανομία.
