Δυο μεγάλα τραγούδια που μας ξεγέλασαν

Δυο μεγάλα τραγούδια της κλασικής εποχής του λαϊκού τραγουδιού που σε πρώτη ανάγνωση παραπέμπουν σε ερωτικά τραγούδια, αναφέρονται στον χαμό δύο παιδιών, που για τους γονείς τους ήταν μια τραγωδία.

Πρόκειται, βέβαια, για το εμβληματικό ζεμπέκικο του Μάνου Χατζιδάκι «Είμαι Αητός χωρίς φτερά» σε στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, που ο Γρηγόρης το κλείδωσε στην κυριολεξία με την ερμηνεία του αλλά και για το «Μην περιμένεις πια» σε μουσική και στίχους του Απόστολου Καλδάρα με τον Μιχάλη Μενιδιάτη.

Και τα δύο τραγούδια παραπέμπουν σε ερωτικά άσματα αλλά η πραγματικότητα είναι άλλη, καθώς τόσο η «γρια» του λαϊκού μας τραγουδιού όσο και ο σπουδαίος Τρικαλινός συνθέτης ολοφύρονται για το χαμό των κοριτσιών τους, γεγονός που σημάδεψε τη ζωή τους. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα το γνωρίζαμε αυτό, αν δεν το είχε διευκρινίσει κάποιος από τους συντελεστές.

Έτσι το είμαι αητός χωρίς φτερά, χωρίς αγάπη και χαρά είναι η θρηνωδία της μητέρας ενώ το Τι θα γίνω μες στη ζωή αν ξυπνήσω ένα πρωί και κοιτάξω την αγκαλιά μου από μέσα να λείπεις εσύ, είναι ο πατρικός σπαραγμός.

Τα τραγούδια έχουν πάντα την δική τους Ιστορία που πολλές φορές είναι πολύ διαφορετική από ό,τι φανταζόμαστε.