Καζαντζίδης-Γαβαλάς κονταροχτυπήθηκαν σε μεγάλα τραγούδια. Ποιος νίκησε;

Υπήρξαν οι δυο σημαντικότεροι ερμηνευτές του καθαρόαιμου λαϊκού μας τραγουδιού. Καζαντζίδης και Γαβαλάς βάδισαν παράλληλα στη μεγάλη λεωφόρο της δόξας και κάποιες φορές συναντήθηκαν σε αξεπέραστες ερμηνείες τους ίδιου τραγουδιού. Με την ασφάλεια της απόστασης του χρόνου θα μπορούσαμε σήμερα να κρίνουμε τις επιδόσεις τους.

Από τα διάφορα τραγούδια που μοιράστηκαν υπάρχει η πρώτη εκείνη περίοδος στη δεκαετία του '50 που τόσο ο Στέλιος όσο και ο Γαβαλάς πάσχιζαν με τη φωνή τους να δώσουν ένα σχήμα στη λαϊκή μουσική. Αν για παράδειγμα ακούσει κανείς τις δύο εκτελέσεις από το «Πέφτουν τα φύλλα απ' τα κλαριά» θα διαπιστώσει ότι οι δύο τραγουδιστές βρίσκονται ακόμα κοντά ο ένας στον άλλο. Η διαφορά αρχίζει να φαίνεται σε τραγούδια, όπως το «Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά», του Απόστολου Καλδάρα, όπου από τη μια έχουμε μια elegant ερμηνεία του Γαβαλά και από την άλλη την έκρηξη του Καζαντζίδη κι ο καθένας κρατά ό,τι θέλει από τα δύο αυτά στοιχεία.

Η προσπάθεια του Γαβαλά να πει σε δεύτερη εκτέλεση τραγούδια του Χατζιδάκι μετά τον Καζαντζίδη δεν φαίνεται να τον δικαιώνει ή τουλάχιστον τον δικαιώνει λιγότερο από όσο τον Καζαντζίδη όταν εκείνος τραγουδά σε δεύτερη εκτέλεση το τραγούδι του Κατσαρού «Ο δρόμος δίχως σύνορα». Λίγο νωρίτερα ο Καζαντζίδης αποπειράται να ξαναπεί το «Φύγε κι άσε με» αλλά δεν καταφέρνει τη ζυγισμένη ερμηνεία του Γαβαλά, όπως άλλωστε και στο τραγούδι «Μείνε αγάπη μου κοντά μου» που το τραγουδά στην Αυστραλία στο πλαίσιο μιας περιοδείας του στη μακρινή ήπειρο.