Τα «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά» γράφτηκαν σε τσιγαρόχαρτο
Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, η Βέμπο μπήκε στην πρώτη γραμμή, δώρισε 2.000 λίρες στα δημόσια ταμεία. Μετά, έγινε η «τραγουδίστρια της Νίκης», ερμηνεύοντας τραγούδια όπως τα «Παιδιά της Ελλάδος παιδιά», «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του», «Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου».
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Εμπρός, από το φύλλο της 28ης Οκτωβρίου 1967, τα τραγούδια ακούστηκαν για πρώτη φορά στην επιθεώρηση «Μπέλα Γκρέτσια», που ανέβηκε στο θέατρο Μοντιάλ (επί της Πανεπιστημίου, μεταπολεμικά έγινε κινηματογραφική αίθουσα κι έπειτα, μέσα στη δεκαετία του '60, κατεδαφίστηκε).
Μέσα στο Μοντιάλ γράφτηκε και το «Παιδιά της Ελλάδος Παιδιά». Ο παρακάτω διάλογος θρυλείται πως διαμηνύθηκε μεταξύ της Βέμπο και του Μίμη Τραϊφόρου στα παρασκήνια του θεάτρου.
«Έμαθα πως γράφεις ωραίους στίχους. Θέλω να μου γράψεις ένα πολεμικό τραγούδι».
-«Πρώτη φορά βλέπω θεούς να ζητάνε χάρη από κοινούς θνητούς…»
-«Αστ’ αυτά. Απ’ αυτά ξέρεις πολλά! Τραγούδια μπορείς να μου γράψεις;».
-«Θα προσπαθήσω».
-«Αν μπορείς, γράψ' το απάνω στη Ζεχρά του Σουγιούλ. Μου αρέσει πολύ η μουσική της».
Τότε ο Μίμης Τραϊφόρος πήγε στο καμαρίνι του. Έψαξε για χαρτί, βρήκε ένα τσιγαρόχαρτο και άρχισε να γράφει. «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά /που σκληρά πολεμάτε, πάνω στα βουνά./ Παιδιά, στη γλυκιά Παναγιά, προσευχόμαστε όλοι/ Να ‘ρθετε ξανά».
Η Βέμπο, με το που διάβασε τους στίχους, βούρκωσε.
Τραγουδάει το τραγούδι το ίδιο κιόλας βράδυ κλαίγοντας. Το θέατρο είναι γεμάτο με νεοσύλλεκτους φαντάρους και τους πρώτους τραυματίες που έχουν επιστρέψει από το μέτωπο, με κρυοπαγήματα. Πριν τελειώσει το τραγούδι, ένα παλικάρι με κομμένα και τα δυο του πόδια φωνάζει: «Τραγούδα, Σοφία, τραγούδα, όταν τραγουδάς, δεν νιώθουμε πόνους στα πόδια μας!».
