Για ποιον συνθέτη είπε ο Μπιθικώτσης: «Φρέσκα κουλούρια, Στέλιο μου».
Αρχές δεκαετίας του '60, νέα κόλπα στην πιάτσα του λαϊκού τραγουδιού.
Η ελληνική μουσική πέρασε από σαράντα κύματα. Από τον Μάρκο Βαμβακάρη μέχρι τον Μάνο Λοΐζο παρέλασαν φουρνιές και φουρνιές συνθετών και τα τραγούδια τους πέρασαν στα χείλη των πιο μεγάλων τραγουδιστών αυτού του τόπου.
Κάποιοι μπήκαν αμέσως στην αγορά και έκαναν εντύπωση με το καλημέρα. Άλλοι αντιμετώπισαν τη δυσπιστία του σιναφιού που δεν δεχόταν εύκολα νεωτερισμούς και πειράματα.
Ο νεαρός τότε συνθέτης που ήρθε από το Παρίσι με φρέσκα μυαλά είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον των δισκογραφικών αλλά οι λαϊκοί τον έβλεπαν με επιφύλαξη. Εκείνος επέλεξε αρχικά τον Χιώτη και τον Μπιθικώτση για να παρουσιάσουν α λα λαϊκά τα μελοποιημένα ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου από τον «Επιτάφιο». Εκείνοι στην αρχή είπαν να φύγουν από την πρόβα γιατί θα γίνονταν ρεζίλι των σκυλιών. Έμειναν και δοξάστηκαν.
Λίγο καιρό αργότερα μπήκε στο στούντιο κι ο Στέλιος Καζαντζίδης. Χωρίς να είναι πολύ σίγουρος για το βήμα που πήγαινε να κάνει ρώτησε ευθέως τον Μπιθικώτση: «Τι είναι τούτος δω ρε;»
«Φρέσκα κουλούρια, Στέλιο μου. Τραγούδα και μη σε νοιάζει». Ο λόγος για τον Μίκη Θεοδωράκη.
