Πώς ο Στράτος Παγιουμτζής έσβησε τον Μπιθικώτση

(Περίληψη προηγουμένου) Ο Ζαμπέτας αφηγείται πώς ήρθε ξημερώματα στο σπίτι του ο Στράτος Παγιουμτζής και του εξομολογήθηκε τον καημό του για τον παραγκωνισμό του από τη δισκογραφία.

Το μικρό αυτό επεισόδιο έλαβε χώρα το 1959, τότε που το άστρο του Ζαμπέτα είχε ανατείλει για τα καλά και μεσουρανούσε. Ο λαϊκός σολίστας και συνθέτης αποφάσισε να βοηθήσει τον μεγάλο τραγουδιστή του ρεμπέτικου και τον ετοίμασε ευθύς για δίσκο, αψηφώντας τον διευθυντή της εταιρίας MONTE CARLO, που δεν ήθελε να ακούει για Παγιουμτζή.

Ο Ζαμπέτας διηγείται την ιστορική εκείνη ηχογράφηση, μια επανεκτέλεση του «Χάρου» που ο Στράτος το έλεγε όπως κανείς άλλος στα μαγαζιά. Χρειάστηκε η στιχουργική του Μπάμπη Βασιλειάδη ή Τσάντα προκειμένου να φύγουν οι χασικλίδικοι στίχοι και να περάσει το τραγούδι από την λογοκρισία. Στη συνέχεια στα στούντιο της Columbia ο Στράτος το τραγούδησε μια κι έξω, στακάτα και ρυθμικά. Όταν βγήκε ο δίσκος έγινε, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ζαμπέτα «ανάρπαστος, δώσε κι εμένα μπάρμπα».

Την ίδια εποχή ο Μπιθικώτσης που τότε λανσάριζε ρεμπέτικα σε δεύτερη εκτέλεση, ετοίμαζε τον δικό του «Χάρο». Τον ερμήνευσε όμως α πιατσέρε, σύμφωνα με τον Ζαμπέτα, και προφανώς δεν φτούρησε μπροστά στην ερμηνεία του Στράτου.

Ο Τάκης Λαμπρόπουλος, ο διευθυντής της Columbia, που ήξερε από πρώτο χέρι τι σημαίνει Στράτος Παγιουμτζής φώναξε τον Μπιθικώτση και του είπε: «Από την ώρα που τον "Χάρο" τον είπε κι ο Στράτος, αποσύρεται ο δικός σου, Γρηγόρη, γιατί θα ξεφτιλιστούμε».

Ο Γρηγόρης δεν αντέδρασε. Ήξερε κι ο ίδιος πως με τον Παγιουμτζή δεν τα έβαζε κανείς.

Κι ο Ζαμπέτας συμπληρώνει: «Κι έτσι από τους δύο Χάρους μείναμε με ένα. Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα».

(Βίος και πολιτεία Γιώργου Ζαμπέτα)