Αυτή η νύχτα μένει: Ο Καζαντζίδης το δανείστηκε από το ινδικό "Ulfat ka saaz chhedo"

Τα μιούζικαλ "Barsaat" ή ο "Awaara" (Ο αλήτης της Βομβάης) και η "Mother India" (Γη ποτισμένη με ιδρώτα) και καλλιτέχνες όπως η Lata Mangeshkar, ο Ρατζ Καπούρ και η Ναργκίς λατρεύτηκα από τους Έλληνες.

Εκατό και πλέον ταινίες προβλήθηκαν στην Ελλάδα, με θέματα κοινωνικά, ερωτικά, ιστορικά ή μυθολογικά. Τα τραγούδια στις ινδικές ταινίες δεν ερμηνευόταν από τους ίδιους τους ηθοποιούς, αλλά από διάσημους playback τραγουδιστές. Κορυφαίες ανάμεσα στις γυναίκες τραγουδίστριες υπήρξαν η Lata και η Shamshad Διασημότερος μεταξύ των ανδρών ήταν ο Mukesh. Οι συνθέτες που μονοπώλησαν τη μουσική επένδυση των ινδικών ταινιών ήταν ο Naushad και οι Shankar - Jaikishan.

Εκείνο που άρεσε στους Έλληνες θεατές περισσότερο στις ινδικές ταινίες, ήταν τα τραγούδια τους. Αυτό κέντρισε το επιχειρηματικό δαιμόνιο ορισμένων συνθετών που διασκεύασαν ή αντέγραψαν ινδικά τραγούδια, και με ελληνικούς στίχους τα παρουσίασαν ως δικά τους δημιουργήματα (επισήμως έχουν καταγραφεί 108 τραγούδια).

Με αυτόν τον τρόπο η εισβολή της Ινδίας και στην ελληνική μουσική ήταν αναπόφευκτη. Παραδόξως εκείνα τα τραγούδια που στο σύνολο της ελληνικής δισκογραφίας των δεκαετιών 1950-1960 αποτελούν μικρό ποσοστό, έμειναν παρ' όλα αυτά διαχρονικά, θα λέγαμε ίσως και κλασσικά. Αποτελούν πλέον αντιπροσωπευτικά «ελληνικά» λαϊκά τραγούδια εκείνης της περιόδου. Γνωστότερα παραδείγματα: «Αυτή η νύχτα μένει» (ινδικό).

Το 1959 ο Στέλιος Καζαντζίδης δεν διασκεύασε ακριβώς αλλά «δανείστηκε» την μουσική από ένα ινδικό τραγούδι και κυκλοφόρησε το «Αυτή η νύχτα μένει».

Ένα τραγούδι το οποίο είχε κυκλοφορήσει το 1953 για την Ινδική ταινία Aurat.