Αυτό ήταν το τραγούδι με τις μεγαλύτερες πωλήσεις στην Columbia

Όταν μιλάμε για λαϊκό σουξέ στα χρόνια του ’50 έχουμε στο μυαλό μας την «Μαντουμπάλα», ωστόσο το απόλυτο σουξέ ήταν άλλο: Ένα τραγούδι που με τις τεράστιες πωλήσεις του αποτελούσε αξεπέραστο «φράγμα». Στην Columbia το χρησιμοποιούσαν ως μέτρο για να υπολογίζουν την επιτυχία κάθε δίσκου.

Το επιβεβαιώνει ο Γιώργος Ζαμπέτας στην αυτοβιογραφία του. Λέει συγκεκριμένα ο μεγάλος λαϊκός σολίστας: «Την εποχή εκείνη είχανε ένα τραγούδι στην Columbia που το χρησιμοποιούσαν για να μετράνε τις πωλήσεις, αυτό ήταν το μάξιμουμ. Στη δισκογραφία σε μετράγανε με το τι πουλάς κι έπρεπε οπωσδήποτε να καβαλήσεις 3.000 δίσκοι για να έχεις μούτρα να μπεις μέσα ξανά. Αν τύχαινε και κατέβαινες κάτω από τους 1.500 δεν ξαναπάταγες εκεί, ούτε απόξω. Το ζενίθ των πωλήσεων το είχε κάνει ένα τραγούδι:

Καημένε Αθανασόπουλε, τι σου ‘μελε να πάθεις

Από κακούργα πεθερά τα νιάτα σου να χάσεις

Στου Χαροκόπου τα στενά μια μικροπαντρεμένη

Εσκότωσε τον άντρα της, βρε τη δαιμονισμένη

Η Φούλα και η Κάστου, κόρη και πεθερά. Είχε γίνει ένα έγκλημα στου Χαροκόπου, είχαν σκοτώσει έναν Αθανασόπουλο, τον είχανε κάνει κομματάκια και τον είχανε πετάξει μέσα στον Κηφισό. Ανακαλύφθηκε το έγκλημα και τις πιάσανε αυτές και το βγάλανε μετά τραγούδι. Το έγραψε ένας Μικρασιάτης. Το ζενίθ των πωλήσεων ήταν αυτό το τραγούδι. Κι έλεγε ο Μηλιόπουλος [παραγωγός της Columbia] ακόμα κανένας σας δεν έσπασε το φράγμα!»

Να θυμίσουμε μόνο ότι την εποχή εκείνη δυο ήταν οι μεγάλες εταιρίες που συναγωνίζονταν. Η Columbia που διεύθυναν οι αδερφοί Λαμπρόπουλοι και η Odeon του Μίνωα Μάτσα. Η Columbia βέβαια ήταν ο γίγαντας της δισκογραφίας και κατείχε τη μερίδα του λέοντος στην αγορά. Οι πωλήσεις των δίσκων ήταν βασική παράμετρος στην πορεία ενός καλλιτέχνη. Μην ξεχνάμε πως ο Καζαντζίδης παρ’ ολίγο να χαθεί ύστερα από την παταγώδη αποτυχία του πρώτου του δίσκου.