Άκης Πάνου: «Αυτό το τραγούδι θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ»
Συνθέτης-μύθος ο Άκης Πάνου έκανε πάντα εντύπωση με τις ανατρεπτικές του δηλώσεις
Ο Άκης Πάνου δεν δίστασε ποτέ να πει τα πράγματα με το όνομά τους. Σε διάφορες συνεντεύξεις του εξέφρασε τη γνώμη πως ο Θεοδωράκης και ο Χατζιδάκις «καπέλωσαν» το ελληνικό τραγούδι για τριάντα χρόνια και θεωρούσε τον εαυτό του τυχερό που «πήδησε το φράχτη τους».
Ταυτόχρονα πήρε θέση και για το ρεμπέτικο από ραδιοφώνου:
«Μ’ αρέσει να είμαι ειλικρινής. Ο Τσιτσάνης είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο κεφάλαιο, δεν θα πω εγώ στον κόσμο τι είναι ο Τσιτσάνης. Νομίζω ότι εμένα προσωπικά δεν με επηρέασε καθόλου. Όταν το 1946 ακούσαμε για πρώτη φορά την «Συννεφιασμένη Κυριακή» μας φάνηκε σαν ένα πράγμα που ήταν εντελώς καινούργιο. Όμως βαθύτερα αν ψάξουμε την «Συννεφιασμένη Κυριακή», είναι το Πολυχρόνιο της εκκλησίας. Είναι Βυζάντιο. Κατά τ’ άλλα ο Τσιτσάνης έφερε το μουσικό αισθητήριο της επαρχίας στην Αθήνα. Επειδή εμένα η μητέρα μου είναι Πειραιώτισσα και ο πατέρας μου Αθηναίος, αυτό το πράγμα δεν με άγγιξε. Αυτός που με επηρέασε πάρα πολύ και ίσως ήταν η αιτία που χώθηκα σε αυτά τα πράγματα, ήταν ο Μάρκος Βαμβακάρης. Είναι καθοριστικός».
Μίλησε βέβαια και για τη διαφορά Τσιτσάνη και Μάρκου σε επίπεδο χαρακτήρων :
«Ο Μάρκος ήταν μη ελισσόμενος. Δεν ήξερε από τέτοια. Ο Τσιτσάνης μπορούσε να πει για κάποιους πέντε πράγματα εις βάρος τους και την άλλη μέρα να πάει να παίξει γι’ αυτούς. Ένας άνθρωπος, όπως όλοι τους σχεδόν, πού ελισσόταν. Δεν ήταν ένας άνθρωπος που υπολόγιζε μόνο την προσωπική του άποψη. Ο Μάρκος είπε αυτά που ήθελε να πει, την αλήθεια της εποχής του».
Κάποια άλλη στιγμή ξεχώρισε το τραγούδι που θα ήθελε να είχε γράψει ο ίδιος:
«Δεν ζηλεύω τις δημιουργίες των άλλων. Ο καθένας έχει το ταλέντο και την αξία του και με αυτά πορεύεται. Ένα τραγούδι όμως θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ. Κι είναι το τραγούδι που κορόιδευε ο Χατζιδάκις, μετονομάζοντάς το σε «Επιμονή». Του έκανε εντύπωση που μια νότα συνεχιζόταν για 11 συνεχόμενες συλλαβές. Εγώ πάλι το βρίσκω αριστούργημα. Είναι η «Φραγκοσυριανή» του Μάρκου. Θα μου πείτε κανταδόρικο, ναι αλλά τι κανταδόρικο! Γεμάτο φούντωση και φλόγα. Όλο ποίηση. Το καλύτερο ελληνικό τραγούδι. Κι έτσι όπως το τραγούδησε ο Μάρκος».
