Ο λαϊκός τραγουδιστής που θαύμαζαν οι Iron Maiden

Οι Iron Maiden δεν ήρθαν στην Ελλάδα μόνο για να παίξουν μουσική αλλά και για να ακούσουν...

Ο λαϊκός τραγουδιστής που θαύμαζαν οι Iron Maiden

Όσοι θεωρούν σήμερα ότι η επίσκεψή τους σε λαϊκό κέντρο ύστερα από την περίφημη συναυλία τους στο «Νίκος Γκούμας» το 1988 είχε εθιμοτυπικό χαρακτήρα, απλώς δεν είναι καλά πληροφορημένοι.

Η μουσική δεν γνωρίζει στρατόπεδα και οι θρύλοι του metal σκηνής ήταν εκ των προτέρων μυημένοι στη ελληνική λαϊκή μουσική και στους μεγάλους βάρδους της. Γνώριζαν λοιπόν ότι την εποχή εκείνη τραγουδούσε ακόμα ο «Τελευταίος των Μοϊκανών», ένας από τα μεγάλα θηρία του λαϊκού μας τραγουδιού που από την δεκαετία του '50 και του '60 κονταροχτυπιόταν με τον Στέλιο Καζαντζίδη.

Τα μέλη του συγκροτήματος είχαν ασφαλώς ακούσει τον συγκεκριμένο τραγουδιστή που δεν ήταν άλλος από τον θρυλικό Μανώλη Αγγελόπουλο. Στα τέλη της δεκαετίας του '80 ο Αγγελόπουλος ήταν μια cult μορφή. Είχαν προηγηθεί οι εντυπωσιακές συναυλίες του στον Λυκαβηττό που απλά επισφράγισαν το κύρος και την αποδοχή που απολάμβανε.

Φωνή με σπάνιες χαμηλές νότες, πλουτισμένη με τα ποικίλματα της Ανατολής, με ιδιοφυή περάσματα και ερμηνευτικό εκτόπισμα ο Αγγελόπουλος συνέχιζε το μακρύ ταξίδι του στην Ελληνική δισκογραφία. Συγκαταλεγόταν ήδη στους κορυφαίους τραγουδιστές της Ανατολικής Μεσογείου και το όνομά του ήταν γνωστό σε όσους ήξεραν από μουσική.

Η συναυλία των Iron Maiden εκστασίασε χιλιάδες Έλληνες στις 13 Σεπτεμβρίου 1988 και μέχρι σήμερα θεωρείται το σημαντικότερο μουσικό επεισόδιο της heavy metal στην χώρας μας. Οι ίδιοι όμως θέλησαν να «προσκυνήσουν» ένα εξίσου σημαντικό καλλιτέχνη από την άλλη όχθη της μουσικής.

Η εμφάνιση του Αγγελόπουλου στο νυκτερινό κέντρο ΟΝΕΙΡΟ της Εθνικής Οδού συνόψιζε δεκαετίες ξέφρενης νύχτας στην ελληνική πρωτεύουσα αλλά και μια κουλτούρα του λαϊκού τραγουδιστή που την εποχή εκείνη συντηρούσε ο ίδιος και ο Στράτος Διονυσίου.

Ο Άντριαν Σμιθ και ο Μπρους Ντίκινσον που εικονίζονται στη φωτογραφία με τον Αγγελόπουλο δήλωσαν εντυπωσιασμένοι από τη λιτή κινησιολογία του τραγουδιστή και από τον όγκο και την αρρενωπότητα της φωνής του. Εκείνο το βράδυ η ροκ μουσική υποκλίθηκε στο λαϊκό τραγούδι.