Βαμβακάρης: Ο άπιστος Μάρκος και το νταραβέρι με τη «δούλα» την Ρίτα

Το "δράμα" αυτό τοποθετείται στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, όταν ο Μάρκος είναι ήδη παντρεμένος με την Βαγγελιώ, έγκυο στον Δομήνικο, έχει κάποιο μπλέξιμο με μια γυναίκα ονόματι Γεωργία αλλά συναντά και την εικοσάχρονη Ρίτα "με μακριά μαλλιά και λίγη γνώση". Η Ρίτα είναι "δούλα" στο Κολωνάκι κι όταν ο Μάρκος σχολάει από τις Τζιτζιφιές πηγαίνει και μπαίνει στο ξένο σπίτι από ένα παραθυράκι. Στο μεταξύ εμφανίζεται και στους δικούς της παριστάνοντας τον ελεύθερο, στην ίδια λέει ότι θα χωρίσει για να την παντρευτεί και ούτω καθεξής.

Το παράνομο ειδύλλιο έχει και τον καρπό του, ένα κοριτσάκι που ο Μάρκος θέλει να αναγνωρίσει δίνοντάς του το όνομα της μητέρας του αλλά το παιδί αυτό πεθαίνει δεκατεσσάρων μηνών. Η κατάσταση στην Αθήνα γίνεται εκρηκτική, έχει στο μεταξύ αρχίσει να χάνει το κύρος του στη νύχτα, και φεύγει με τη Ρίτα για τα νησιά σε αναζήτηση ενός καλύτερου μεροκάματου.

Η Οδύσσεια του έρωτα και του πάλκου συνεχίζεται στην Ικαρία, στην Πάτμο, όπου ένας αστυνόμος διεκδικεί τη Ρίτα που τραγουδά μαζί με το Μάρκο στα μαγαζιά, στη Λέρο, όπου παζαρεύει ένα καλό μεροκάματο, στην Κάλυμνο, όπου έχει ντράβαλα με τον μαγαζάτορα, στην Κω, με έναν καινούργιο αντίζηλο για τη Ρίτα, για να καταλήξει στη Ρόδο. Επιστρέφοντας κάποτε από τα Δωδεκάνησα αποφασίζει να χωρίσει από τη Ρίτα: "Στα τελευταία ήρθε και μού είπε ότι ήρθε κάποιος άνθρωπος και θέλει να με πάρει. Υπογράφεις; Με αρώτησε πρώτα... Αυτός ήταν από τον Πειραιά. Είχε καλή σειρά. Ήταν εδωδιμοπώλης αλλά σε χοντρικής πωλήσεως...".

Ο επίλογος γράφτηκε από το χέρι του Μάρκου ως εξής: "Ήρθε στο σπίτι κει κάτω και ζήτησε συγνώμη από τη γυναίκα μου... Εγώ δεν την είδα ξανά ποτές. Και δεν ήθελα για να την δω...Παντρεμένη αυτή, παντρεμένος εγώ... Δεν δούλεψε ξανά στο πάλκο. Παντρεύτηκε... Ήταν ωραία γυναίκα" (Αυτοβιογραφία, Μάρκος Βαμβακάρης, Αγγελική Βέλλου, Καϊλ, εκδόσεις Παπαζήση)