Ο Μπιθικώτσης έπαιξε στην έδρα του τον Καζαντζίδη και τον κέρδισε!

1963 - Σ΄ένα πορνείο της Τρούμπας ένας ξερακιανός άντρας με μπουζούκι συνοδεία του υπερσολίστα της εποχής Γιώργου Ζαμπέτα τραγουδά: «Άπονη ζωή μας πέταξες στου δρόμου την άκρη, μας αδίκησες…».

Ο Μπιθικώτσης έπαιξε στην έδρα του τον Καζαντζίδη και τον κέρδισε!

Μπροστά του χορεύει ο Γιώργος Φούντας ως Μιχαήλος, φοβερός και τρομερός αγαπητικός, ενώ δίπλα του ξεδίνει η μαντόνα του πορνείου Μαντάμ Παρί.

Το τραγούδι αυτό των Ξαρχάκου-Παπαδόπουλου, που αποτέλεσε εμβληματικό σάουντρακ μιας ολόκληρης εποχής, ακούστηκε βέβαια για πρώτη φορά στα «Κόκκινα Φανάρια» αλλά έκανε πάταγο και ξέφυγε από τα σύνορα της μεγάλης οθόνης ακολουθώντας μια λαμπρή μοναχική πορεία. Λίγοι το θυμούνται πια ως μουσικό στιγμιότυπο μιας ταινίας για την Τρούμπα. Οι περισσότεροι ακούν με συγκίνηση την στεγνή, ασκητική ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση στην επίσημη ηχογράφηση που έγινε αμέσως μετά την κινηματογραφική. Ο Γρηγόρης ηχογράφησε επίσης και το …δίδυμο άσμα «Φτωχολογιά». Η «Άπονη ζωή» κυκλοφόρησε και σε δισκάκι προκειμένου να διανεμηθεί με το απορρυπαντικό “Rol” −καινά δαιμόνια− σε μια εποχή διαφημιστικά παρθένα.

Η εμπορική τύχη του τραγουδιού έκανε τον αναδυόμενο ανταγωνιστή της Κολούμπια την τότε Odeon του νεαρού Μάκη Μάτσα να «αντιγράψει» την επιτυχία. Ο Μάτσας έπεισε τον Καζαντζίδη να κάνει κάτι σπάνιο: να μπει στο στούντιο και να τραγουδήσει κάτι σε δεύτερη εκτέλεση. θα σκέφτηκαν και οι δύο πως η φωνή του «βασιλιά» θα απογείωνε ακόμα περισσότερο τα δύο τραγούδια. Η αλήθεια είναι ότι εκφράσεις του τύπου Άπονη ζωή και Φτωχολογιά ταιριάζουν γάντι στην Καζαντζιδική μυθολογία.

Ο Στέλιος που υπερείχε αναμφισβήτητα σε μέταλλο και ποικίλματα, προσπάθησε με τα μεγάλα φωνήεντα και την άπλα της φωνής του να κάνει δικά του τα δύο τραγούδια. Πλην όμως και παρά την εμπορική επιτυχία τους, οι ερμηνείες του υπολείπονται. Φαίνεται πως ο Μπιθικώτσης αυτός ο παράξενος βάρδος με την ξύλινη φωνή, είχε βρει ένα τρόπο δικό του να «κλειδώνει» τα τραγούδια και να μην μπορεί πια κανείς να τα διεκδικήσει. Για να είμαστε δίκαιοι πάντως η ενορχήστρωση στις δεύτερες εκτελέσεις πάσχει σοβαρά: Τα δύο τραγούδια είναι ελαφρώς κακοπαιγμένα και με μια τουριστική αισθητική που δεν εμπνέει τον τραγουδιστή. Σε κάθε περίπτωση πάντως ο Μπιθικώτσης, έστω και για μια φορά, έπαιξε στην έδρα του τον Καζαντζίδη και τον κέρδισε!