Η πόρτα της μνήμης

Παναγιώτης Τουμανίδης (14 ετών)
Κώστας Σκλαβούνης (16 ετών)
Ηλίας Παναγούλης (17 ετών)
Γεράσιμος Αμίτσης (18 ετών-οπαδός της ΑΕΚ)
Σπύρος Λεωνιδάκης (18 ετών)
Γιάννης Κανελλόπουλος (18 ετών)
Γιάννης Σπηλιόπουλος (19 ετών)
Νίκος Φίλος (19 ετών)
Γιάννης Διαλυνάς (20 ετών)
Βασίλης Μάχας (20 ετών)
Ευστράτιος Πούπος (20 ετών)
Μιχάλης Κωστόπουλος (21 ετών)
Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου (23 ετών)
Σπύρος Ανδριώτης (24 ετών)
Κώστας Καρανικόλας (26 ετών)
Μιχάλης Μάρκου (27 ετών)
Κώστας Μπίλας (28 ετών)
Αναστάσιος Πιτσόλης (30 ετών)
Αντώνης Κουρουπάκης (34 ετών)
Χρήστος Χατζηγεωργίου (34 ετών)
Δημήτριος Αδαμόπουλος (40 ετών)

Κρατώντας στη μνήμη ονόματα. Και ηλικίες. Που μετράνε για εκείνους που έφυγαν τα χρόνια που ποτέ δεν ήρθαν και για εκείνους που έμειναν τον πόνο που ποτέ δεν περνάει.

Χθες το ετήσιο βραδινό μνημόσυνο από τους οργανωμένους οπαδούς του Ολυμπιακού. Αύριο, το καθιερωμένο μνημόσυνο από την ΠΑΕ. Τα ονόματα, όπως πάντα, διαβάζονται, ακούγονται και εισακούονται σαν προσευχές. Από αυτές που σιγοψιθυρίζει κανείς μπρος στο εικονοστάσι της ψυχής. Μπλέκοντας τες με στίχους σαν κι αυτούς:

«Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά.
Και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο
που ο πόνος κάτω απ΄ τα πλευρά μας,
δεν είναι πια απ΄ τη στέρηση, μα από την αύξηση.
Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια
κραυγή στον ύπνο τους,
είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι».

Αύριο, όπως πάντα, γίνεται και αιμοδοσία.

Για το αίμα που τόσο άδικα χύθηκε στα σκαλιά και σε μια κλειστή – ή κατ’ άλλους μισάνοιχτη – πόρτα.

Την πόρτα της μνήμης να κρατάμε πάντα ανοιχτή.