Η ίδρυση της Ολυμπιακής

Στις 6 Απριλίου του 1957 ιδρύθηκε η Ολυμπιακή. Ο εθνικός αερομεταφορέας της Ελλάδας για πάνω από μισό αιώνα (1957-2009) ακολούθησε μια διαδρομή με υψηλές πτήσεις και διεθνή καταξίωση στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της επί Ωνάση. Η σταδιακή της απαξίωση ιδιαίτερα από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, οπότε και κρατικοποιήθηκε, οδήγησε στην παρακμή και τελικά στο κλείσιμό της.

Η ιστορία της Ολυμπιακής άρχισε να γράφεται στις αρχές του 1956, όταν ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε τους μεγαλοεφοπλιστές Αριστοτέλη Ωνάση και Σταύρο Νιάρχο να επενδύσουν στους τομείς των ναυπηγείων και των αεροπορικών συγκοινωνιών. Ο Ωνάσης προτίμησε να επενδύσει στις αεροπορικές συγκοινωνίες εξαγοράζοντας τη χρεοκοπημένη ΤΑΕ, που είχε περιέλθει υπό κρατικό έλεγχο. Τις διαπραγματεύσεις με τον Ωνάση ανέλαβε ο τότε υπουργός Συγκοινωνιών Γεώργιος Ράλλης. Οι δύο πλευρές ήρθαν γρήγορα σε συμφωνία και στις 30 Ιουλίου υπογράφηκε η σχετική σύμβαση για την αποκλειστική εκμετάλλευση των αεροπορικών συγκοινωνιών της χώρας.

Ένα από τα προβλήματα που επιζητούσαν λύση ήταν η χρήση των πέντε ολυμπιακών κύκλων στα φτερά των αεροπλάνων της νέας εταιρείας, που αποτελούσαν κατοχυρωμένο σήμα από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Ο Ωνάσης το παρέκαμψε με χαρακτηριστική ευκολία. «Δεν υπάρχει θέμα» είπε, «θα προσθέσουμε έναν έκτο κύκλο». Η πρώτη πτήση της Ολυμπιακής έγινε το πρωί της 6ης Απριλίου 1957 από το αεροδρόμιο του Ελληνικού με προορισμό τη Θεσσαλονίκη.

Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 ο έρωτάς του για την Ολυμπιακή άρχισε να ξεθωριάζει. Ο τραγικός θάνατος του γιου του, Αλέξανδρου, και η δραματική αύξηση του κόστους λειτουργίας της εταιρείας εξαιτίας της πετρελαϊκής κρίσης ήταν δύο από τους λόγους που θα τον κάνουν να χάσει κάθε ενδιαφέρον για το δημιούργημά του. Στις αρχές του 1975 η εταιρεία θα περάσει στον έλεγχο του κράτους. Το 2009 η ιστορία της έλαβε τέλος…

Με μια ματιά...

1520: Πέθανε ο Ραφαήλ, Ιταλός ζωγράφος και αρχιτέκτονας, από τους κορυφαίους εικαστικούς καλλιτέχνες της Ώριμης Αναγέννησης.

1773: Γεννήθηκε ο Τζέιμς Μιλ, Σκωτσέζος ιστορικός, οικονομολόγος και φιλόσοφος. Μαζί με τον Ντέιβιντ Ρικάρντο θεωρείται ο θεμελιωτής της κλασικής οικονομίας.

1833: Πέθανε ο Αδαμάντιος Κοραής, Έλληνας γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του Νεοελληνικού Διαφωτισμού.

1914: Γεννήθηκε η Δομνίτσα Λανίτου-Καβουνίδου, Κύπρια αθλήτρια του στίβου, η οποία το 1936 έγινε η πρώτη Ελληνίδα που έλαβε μέρος στον στίβο σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

1928: Γεννήθηκε ο Τζέιμς Γουότσον, Αμερικανός βιολόγος, ο οποίος μαζί με τον Βρετανό Φράνσις Κρικ ανακάλυψε το DNA τον Απρίλιο του 1953.

1941: Η ναζιστική Γερμανία επιτίθεται στην Ελλάδα και ακολουθεί η μάχη των Οχυρών του Ρούπελ. Την ίδια μέρα η Λουφτβάφε βομβαρδίζει το λιμάνι του Πειραιά, με αποτέλεσμα να βυθιστούν 73 πλοία και 25 αλιευτικά.

1960: Πραγματική σύρραξη σημειώνεται στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της συζήτησης της πρότασης δυσπιστίας της ΕΔΑ κατά της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Κυβερνητικοί βουλευτές της ΕΡΕ αποκαλούν τους συναδέλφους τους της κομμουνιστογενούς ΕΔΑ «Βούλγαρους» και αυτοί ανταποδίδουν αποκαλώντας τους «ταγματασφαλίτες». Οι πιο θερμόαιμοι από τους βουλευτές των δύο παρατάξεων συμπλέκονται και χρειάζεται η συνδρομή της Χωροφυλακής για να επιβληθεί η τάξη.

1974: Διεξάγεται ο 19ος Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision στη Μ. Βρετανία. Νικητής αναδεικνύεται για λογαριασμό της Σουηδίας το συγκρότημα των ΑBBA με τη σύνθεση «Waterloo». Στον διαγωνισμό συμμετέχει για πρώτη φορά και η χώρα μας με το τραγούδι των Γιώργου Κατσαρού / Πυθαγόρα «Κρασί, θάλασσα και τ’ αγόρι μου», το οποίο με ερμηνεύτρια τη Μαρινέλλα καταλαμβάνει την 11η θέση.

1980: Κυκλοφορεί για πρώτη φορά ένα κομμάτι από αυτοκόλλητο κίτρινο χαρτί, το Post-It.

1992: Ξεκίνησε ο αιματηρός πόλεμος στη Βοσνία, ο οποίος είχε διάρκεια έως το 1995. Ήταν η τρίτη κατά διαδοχική σειρά πολεμική σύρραξη στο πλαίσιο του γιουγκοσλαβικού εμφυλίου και ήταν άμεσα συνδεδεμένη με τον Πόλεμο της Κροατίας, ο οποίος είχε αρχίσει έναν χρόνο νωρίτερα.

1994: Αρχίζει η γενοκτονία στη Ρουάντα από την κυριαρχούσα φυλή Χούτου εναντίον της μειονοτικής φυλής Τούτσι που ελέγχει τη χώρα. Τελικός απολογισμός 937.000 νεκροί.