Η μάχη στο Εσκί Σεχίρ

Το Εσκί Σεχίρ, γνωστό και ως Δορύλαιον στη βυζαντινή εποχή, ήταν ένας σπουδαίος στρατηγικός και συγκοινωνιακός κόμβος στο κέντρο της Ανατολίας. Η πόλη αυτή βρισκόταν στη διαδρομή της σιδηροδρομικής γραμμής που ένωνε την Κωνσταντινούπολη με τη Βαγδάτη και επιπλέον αποτελούσε σημαντική βάση ανεφοδιασμού για τον κεμαλικό στρατό.

Ο ελληνικός στρατός, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς να καταλάβει το Εσκί Σεχίρ δύο φορές στο παρελθόν, τον Δεκέμβριο του 1920 και τον Μάρτιο του 1921. Τον Ιούλιο του 1921, μετά τη μάχη του Αφιόν Καραχισάρ, ο ελληνικός στρατός επιτέθηκε ξανά και κατάφερε να καταλάβει την πόλη Κιουτάχεια για λίγες ημέρες. Ωστόσο, ο τουρκικός στρατός αντέδρασε με μια αναστροφή και γενική αντεπίθεση εναντίον των ελληνικών θέσεων ανατολικά του Εσκί Σεχίρ.

Η μάχη του Εσκί Σεχίρ ξεκίνησε στις 8 Ιουλίου 1921. Ο ελληνικός στρατός αιφνιδιάστηκε από την αναστροφή και την επίθεση των Τούρκων και διάφορες μονάδες κλονίστηκαν και υποχώρησαν. Ωστόσο, οι Έλληνες μεράρχες ανέλαβαν υποδειγματικά την πρωτοβουλία και ανέστρεψαν την κατάσταση. Η μάχη διήρκεσε όλη την ημέρα και ο ελληνικός στρατός αντεπιτέθηκε καταλαμβάνοντας την επόμενη μέρα, στις 9 Ιουλίου, την πόλη Εσκί Σεχίρ. Ο τουρκικός στρατός συνέχισε την υποχώρησή του πέραν της γραμμής Εσκί Σεχίρ-Αφιόν Καραχισάρ.

Παρ’ όλα αυτά, οι Έλληνες δεν καταδίωξαν συστηματικά τις τουρκικές δυνάμεις και περιορίστηκαν στην κατάληψη του Εσκί Σεχίρ και ορισμένων περιοχών νοτιότερα του Αφιόν Καραχισάρ. Αυτή η αδράνεια και η μη συστηματική καταδίωξη του τουρκικού στρατού αποδίδονται στον διοικητή του Β' Σώματος Στρατού, Αριστοτέλη Βλαχόπουλο, ο οποίος θεωρήθηκε υπεύθυνος και αντικαταστάθηκε από τον πρίγκιπα Ανδρέα. Οι απώλειες των Ελλήνων κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων Ιουνίου-Ιουλίου έφτασαν τους 1.491 νεκρούς, 6.472 τραυματίες και 110 αγνοούμενους, ενώ οι τουρκικές απώλειες ήταν ακόμα μεγαλύτερες, αφού έχασαν και 4.000 αιχμαλώτους.

Παρά τη νίκη στο Εσκί Σεχίρ, ο ελληνικός στρατός αδράνησε και δεν κατάφερε να καταδιώξει αποτελεσματικά τις τουρκικές δυνάμεις. Αυτό άνοιξε τον δρόμο για τη μελλοντική εκστρατεία Σαγγαρίου-Αγκύρας και τη μάχη του Σαγγαρίου τον επόμενο μήνα, όπου οι Έλληνες αντιμετώπισαν σημαντικές αποτυχίες και δεν κατάφεραν να καταλάβουν την πρωτεύουσα των κεμαλιστών, την Άγκυρα.

Το Εσκί Σεχίρ παρέμεινε υπό τον έλεγχο του ελληνικού στρατού μέχρι τον Αύγουστο του 1922, όταν ο τουρκικός στρατός ανακατέλαβε την πόλη.

Με μια ματιά…

1912: Ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας κατακτά το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης με επίδοση 3,37 μ. (η ημερομηνία είναι βάσει του Γρηγοριανού Ημερολογίου, ενώ στην Ελλάδα ισχύει ακόμη το Ιουλιανό και καταγράφεται σαν να έγινε στις 25 Ιουνίου).

1963: Οι ΗΠΑ επιβάλλουν εμπάργκο στην Κούβα του Φιντέλ Kάστρο.

1965: Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος αποστέλλει επιστολή στον λαοπρόβλητο πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, με την οποία τον κατηγορεί ότι «ενισχύει και υποθάλπει […] συνωμοσία μοναδικόν σκοπόν έχουσα την ανατροπήν του Συντάγματος και την επιβολήν δικατορίας ελεεινής μορφής...». Αρχή της ρήξης του Γεωργίου Παπανδρέου με τα Ανάκτορα (Ιουλιανά και Αποστασία).

1979: Η Κίνα γίνεται η δεύτερη σοσιαλιστική χώρα, μετά τη Γιουγκοσλαβία, που επιτρέπει σε ξένους να κάνουν επενδύσεις.

1997: Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης και ο Τούρκος Πρόεδρος Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ υπογράφουν στη Μαδρίτη, στο περιθώριο της συνόδου του ΝΑΤΟ, συμφωνία έξι σημείων, με σκοπό τη μείωση της έντασης στο Αιγαίο και την απομάκρυνση του κινδύνου σύρραξης ανάμεσα στις δύο χώρες. Η Συμφωνία της Μαδρίτης προκαλεί αντιδράσεις των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, ακόμη και των μελών του κυβερνώντος κόμματος, που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι νομιμοποιεί έτσι τις τουρκικές αξιώσεις.