Το ξεκλήρισμα της μεγάλης Τορίνο (vids)
Η 4η Μαΐου έχει συνδεθεί με το ξεκλήρισμα της μεγάλης Τορίνο, που κυριαρχούσε στο ιταλικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του ’40 και ήταν μία από τις κορυφαίες της Ευρώπης. Ήταν η πρώτη αεροπορική τραγωδία με θύματα αθλητές ποδοσφαιρικής ομάδας. Πρόκειται για την ομάδα
Η «γκρανάτα» βάδιζε ακάθεκτη για το πέμπτο της πρωτάθλημα μέσα στη δεκαετία, καθώς τέσσερις αγωνιστικές πριν από το τέλος είχε τέσσερις βαθμούς περισσότερους από την Ίντερ και έξι από τη Μίλαν.
Στις 3 Μαΐου του 1949 αντιμετώπισε στη Λισαβόνα την Μπενφίκα, σε ένα φιλικό παιχνίδι προς τιμήν του άσου των «αετών» Φρανσίσκο Φερνάντες, που αποχωρούσε από την ενεργό δράση. Κατά την επιστροφή της αποστολής στο Τορίνο το αεροπλάνο, τύπου Fiat G-212, της εταιρείας Avio Linee Italiane (θυγατρική της FIAT), έπεσε σε ομίχλη λίγο προτού προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Τορίνο και προσέκρουσε στον λόφο Σουπέργκα που υψώνεται στα νότια της πόλης και συνετρίβη. Από τους 31 επιβαίνοντες (4 μέλη του πληρώματος, 3 δημοσιογράφοι, 18 ποδοσφαιριστές, 6 παράγοντες και μέλη του τεχνικού επιτελείου) δεν επέζησε κανείς. Ανάμεσα στους νεκρούς συμπεριλαμβάνονταν σπουδαία ονόματα του ιταλικού ποδοσφαίρου της εποχής εκείνης, όπως οι διεθνείς Βαλέριο Μπατσικαλούπο, Βαλεντίνο Ματσόλα (πατέρας του μετέπειτα σπουδαίου μέσου της Ίντερ, Σάντρο Ματσόλα), Άλντο Μπαλαρίν και Ρούμπενς Φαντίνι.
Υπήρξαν και οι τυχεροί, που δεν ταξίδεψαν στη Λισαβόνα: ο Σάουρο Τομά, που ήταν τραυματίας, ο Λουίτζι Τζουλιάνο (προπονητής του Αιγάλεω την περίοδο 1966-67), που δεν πρόλαβε να βγάλει διαβατήριο, ενώ ο μεγάλος Λάζλο Κουμπάλα δεν ακολούθησε την αποστολή και έμεινε δίπλα στον άρρωστο γιο του στο Τορίνο.
Επίσης, σκοτώθηκε και ο Ιταλός πιλότος Πιερλουίτζι Μερόνι της πολεμικής αεροπορίας που είχε διασωθεί δύο φορές στον πόλεμο από πτώση.
Οι αρχές απέδωσαν το δυστύχημα στον συνδυασμό της περιορισμένης ορατότητας, του προβληματικού σήματος επικοινωνίας με το αεροδρόμιο του Τορίνο και λανθασμένου χειρισμού του πιλότου.
Η Ίντερ και η Μίλαν, που διεκδικούσαν τον τίτλο, ζήτησαν το πρωτάθλημα να κατακυρωθεί στην Τορίνο. Η ομοσπονδία διαφώνησε και στους τέσσερις εναπομείναντες αγώνες η αποδεκατισμένη Τορίνο χρησιμοποίησε υποχρεωτικά την ομάδα των νέων. Το ίδιο έκαναν και οι αντίπαλοί της σε ένδειξη σεβασμού. Οι Τορινέζοι μπορεί να κέρδισαν και τους τέσσερις αγώνες και να ανακηρύχθηκαν πανηγυρικά πρωταθλητές Ιταλίας, αλλά δεν ξανάγιναν ποτέ η μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του ’40.
