Ο ματωμένος τελικός του «Χέιζελ»

Σήμερα συμπληρώνονται 37 χρόνια από την τραγωδία του «Χέιζελ», όπου 39 άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο όταν πήγαν απλώς να παρακολουθήσουν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι.

Ο ματωμένος τελικός του «Χέιζελ»

Ήταν 29 Μαΐου του 1985 όταν Λίβερπουλ και Γιουβέντους θα διασταύρωναν τα ξίφη τους στο «Χέιζελ» των Βρυξελλών στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο «Χέιζελ» δεν ήρθαν σαν κεραυνός εν αιθρία. Την προηγούμενη χρονιά η Λίβερπουλ είχε ταξιδέψει στη Ρώμη για τον τελικό με τη Ρόμα και οι Άγγλοι φίλαθλοι δέχτηκαν επίθεση από τους Ρωμαίους. Όταν λοιπόν βρέθηκαν εκ νέου αντίπαλοι με Ιταλούς, αποζήτησαν να πάρουν εκδίκηση. Το -τότε- 55 ετών στάδιο «Χέιζελ» δεν προσφερόταν για να φιλοξενήσει έναν τελικό με τον κίνδυνο σοβαρών επεισοδίων. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο από 60 χιλιάδες οπαδούς, 25 χιλιάδες από κάθε ομάδα και 10 χιλιάδες ουδέτερους. Στις θύρες των Άγγλων μπήκαν αρκετοί χωρίς εισιτήριο, δημιουργώντας αποπνικτική κατάσταση.

Περίπου μία ώρα πριν από την σέντρα του αγώνα οι Άγγλοι οπαδοί παραβιάζουν το κιγκλίδωμα που τους χώριζε με τους αντίστοιχους Ιταλούς, οι οποίοι οπισθοχώρησαν προς την ουδέτερη ζώνη. Όσοι βρίσκονταν κοντά στον τοίχο συνεθλίβησαν από την πίεση χιλιάδων ανθρώπων. Ο τοίχος τελικά κατέρρευσε με αποτέλεσμα πολλοί να χάσουν τη ζωή τους ή να τραυματιστούν σοβαρά. Συνολικά σκοτώθηκαν 39 άνθρωποι, 32 Ιταλοί, τέσσερις Βέλγοι, δύο Γάλλοι και ένας Ιρλανδός, ενώ εκατοντάδες ήταν οι τραυματίες.

Οι φίλαθλοι της Γιουβέντους θέλησαν να πάρουν εκδίκηση, η αστυνομία δεν κατάφερε να τους συγκρατήσει και έτσι στον αγωνιστικό χώρο όπου κείτονταν πολλά ανθρώπινα σώματα ξέσπασαν μάχες σώμα με σώμα, οι οποίες προβλήθηκαν από τις τηλεοπτικές κάμερες. Οι αρχηγοί της Λίβερπουλ και της Γιουβέντους, οι οποίοι δεν είχαν ενημερωθεί για την ύπαρξη νεκρών, κάλεσαν τα πλήθη να ηρεμήσουν, ενώ η εντολή από τους αρμόδιους ήταν το ματς να διεξαχθεί κανονικά.

Ο αγώνας ξεκίνησε, με τις συμπλοκές των οπαδών της Γιουβένους με την αστυνομία να συνεχίζονται. Ο Ελβετός διαιτητής Ντάινα καταλόγισε σκανδαλώδεις αποφάσεις υπέρ της «γηραιάς κυρίας». Το πέναλτι από το οποίο σκόραρε ο Πλατινί δεν υπήρχε, καθότι ο Μπόνιεκ ανετράπη εκτός περιοχής, ενώ ο Ντάινα έκλεισε τα μάτια σε προφανή ανατροπή του Γουίλαν εντός της μεγάλης περιοχής. Για την ιστορία, το τρόπαιο κατέληξε στα χέρια των Ιταλών, όμως το ποδόσφαιρο είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα.

Χρόνια μετά την τραγωδία καταδικάστηκε για εγκληματική αμέλεια ο Γιόχαν Μαχί, αξιωματικός, υπεύθυνος για την ασφάλεια της ουδέτερης ζώνης. Ο επικεφαλής της βελγικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου Άλμπερτ Ρούσενς τιμωρήθηκε με ποινή φυλάκισης έξι μηνών με αναστολή καθότι ήταν εκείνος που επέτρεψε στους οπαδούς της Γιουβέντους να πάρουν εισιτήρια σε ζώνες όπου έπρεπε να βρίσκονται μόνο οπαδοί της Λίβερπουλ. Ως απόρροια της τραγωδίας, ήρθε και ο αποκλεισμός των αγγλικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Το 1989, 14 οπαδοί της Λίβερπουλ καταδικάστηκαν σε τρία χρόνια φυλάκιση για ανθρωποκτονία από αμέλεια, αλλά ουδείς εξέτισε ποινή κάθειρξης. Το «Χέιζελ» συνέχισε να λειτουργεί για περίπου δέκα χρόνια, δίχως να γίνονται ποδοσφαιρικά ματς, και το 1995 γκρεμίστηκε, για να φτιαχτεί στη θέση του το «Κινγκ Μποντουέν».

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ…

1453: Η Κωνσταντινούπολη πέφτει στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων. «Η Πόλις εάλω» έπειτα από πολιορκία ενός χρόνου.

1824: Ισχυρός αιγυπτιακός στόλος, υπό τον Χουσεΐν, έπειτα από πολιορκία δύο ημερών της Κάσου, αποβιβάζει 4.000 Αλβανούς στον Αντιπέρατο και προσβάλλει από τα νώτα τους υπερασπιστές. Σφαγές, λεηλασίες και αιχμαλωσίες καταστρέφουν το ηρωικό νησί.

1924: Ανήμερα της επετείου της Άλωσης της Πόλης, γίνεται η ιδρυτική συνέλευση της Αθλητικής Ενώσεως Κωνσταντινούπολης (ΑΕΚ).

1953: Εκκίνηση του πρώτου Ράλι Ακρόπολις με 26 πληρώματα, εκ των οποίων 7 διεθνή. Το 1956 θα συμπεριληφθεί στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το 1973 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι.