Κουταλιανός: Κι αν μασάει σίδερα και κάνει το λιοντάρι...

Σαν σήμερα πριν από 21 χρόνια, έφυγε από τη ζωή ο φημισμένος Έλληνας παλαιστής Δημήτρης Κουταλιανός, κατά κόσμον Δημήτρης Μακρής (1915-1999).

Κουταλιανός: Κι αν μασάει σίδερα και κάνει το λιοντάρι...

Γεννήθηκε στην Κούταλη της Προποντίδας το 1915, όπου σε μικρή ηλικία ανακάλυψε τη μυική ικανότητά του. Ήταν απόγονος του Παναγή Κουταλιανού. Στα νεανικά του χρόνια υπήρξε παλαιστής και αθλητής άρσης βαρών. Αργότερα ξεκίνησε τις παραστάσεις επίδειξης δύναμης σε πολλές χώρες του κόσμου και έγινε ευρύτερα γνωστός. Αργότερα στις παραστάσεις μυήθηκε και ο γιος του Γεώργιος Μακρής Κουταλιανός.

Χαρακτηριστικά του αγωνίσματα ήταν τα εξής:

Το κανόνι: Σε αυτό το αγώνισμα ο Κουταλιανός κρατώντας στα χέρια του ένα κανόνι μεγάλου βάρους το πυροδοτούσε και κατάφερνε να μείνει ατράνταχτος στη θέση του.
Τα αυτοκίνητα: Κρατώντας στο κάθε χέρι έναν ιμάντα κατόρθωνε να συγκρατεί αυτοκίνητα (Πολλές φορές πάνω από ένα στο κάθε χέρι) ανεξαρτήτως κυβισμού τα οποία πάσχιζαν να ξεφύγουν. Λέγεται πως πρόσφερε μεγάλη αμοιβή σε όποιον κατάφερνε να ξεφύγει με το αυτοκίνητό του από τα χέρια του κάτι που όμως δεν κατάφερε ποτέ κανείς.
Η λάμα: Με τη μυική του δύναμη λύγιζε μία παχιά μεταλλική λάμα σε σχήμα σπιράλ.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ζούσε με την οικογένειά του στην Αθήνα, ενώ συνήθιζε όμως να ταξιδεύει συχνά. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια του στη Ρόδο, πέθανε ξαφνικά στις 3 Σεπτεμβρίου 1999.

Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, λίγο πριν φύγει από τον τόπο του, έσκισε στα δυο έναν Τούρκο, ο οποίος του έκλεψε τα ρούχα, όταν έκανε μπάνιο στο ποτάμι. Κυνηγημένος, γύρισε σε αρκετές χώρες και κέρδισε τον επιούσιο, επιδεικνύοντας την δύναμή του. Η περιπλάνησή, τον οδήγησε στο μακρινό Μοντεβιδέο της Λατινικής Αμερικής. Εκεί, έγινε παλαιστής και άρχισε να χτίζει τη φήμη του. Μετά τις πρώτες νίκες, το όνομά του έγινε συνώνυμο της δύναμης. «Μου φαίνεται πως κανένα όνομα δεν έδεσε τους Έλληνες μεταξύ τους ύστερα από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, όσο ο Κουταλιανός. Γιατί είχε μεγάλη σημασία, για μια φυλή ρημαγμένη, φτωχιά, σκόρπια σε κάθε μέρος του κόσμου, βασανισμένη και πολλές φορές στερημένη και πεινασμένη να βγάλει τον πιο χειροδύναμο άνθρωπο της οικουμένης, που έβαζε κάτω όλους τους παλληκαράδες που βγήκανε από έθνη πλούσια, δυνατά και καλοπερασμένα». Φ. Κόντογλου, στη στήλη του Κυριακάτικα θέματα, 1951.

Ο Κουταλιανός ήταν σκληρό καρύδι και το αποδείκνυε σε κάθε εμφάνισή του, καθώς έκανε επιδείξεις σε όλη τη χώρα. Είχε όμως και ένα ευαίσθητο σημείο. Τη γυναίκα του. Μία δυναμική γυναίκα, με ισχυρή προσωπικότητα, που τον στήριξε σε όλη του τη ζωή. Της είχε αδυναμία και αυτό έγινε γνωστό από τους στίχους του τραγουδιού ο «Κουταλιανός», σε μουσική Μάνου Λοΐζου και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. «Τρέμει σαν το ψάρι, στην κυρά του μπρος, αχ πώς τη φοβάται, ο φτωχός Κουταλιανός», έλεγε το τραγούδι, που αρχικά τον εκνεύρισε, αλλά αργότερα το συνήθισε και έμοιαζε να το διασκεδάζει.

Με πληροφορίες από: wikipedia, mixanitouxronou.gr