Γίνε σαν τον Λεονάρντο

Πάει και αυτός. Καταστράφηκε. Δανεικός στον Εργοτέλη. Καραμέλα χρόνια τώρα για κάθε Έλληνα που έρχεται στον Ολυμπιακό. Καραμέλα που ακούστηκε και για τον Κούτρη. Ο Λεονάρντο φρόντισε να την λιώσει με εμφατικό τρόπο. Και συνεχίζει να το κάνει.

Το πρώτο καλοκαίρι πάλεψε και κέρδισε τη θέση στου στην ομάδα. Στη συνέχεια πάλεψε και κέρδισε τη θέση του βασικού, ξεχωρίζοντας σε μια πολύ δύσκολη σεζόν γεμάτη ανορθογραφίες. Και στο τέλος της, ήρθε η αναποδιά. Ο τραυματισμός.

Το δεύτερο καλοκαίρι χάθηκε, η επάνοδος άργησε. Αλλά ήταν αποφασισμένος. Πάλεψε και κέρδισε με την επιστροφή του μία θέση στην ιστορία του Ολυμπιακού. Τα δάκρυά του μετά τον αγώνα με τη Μίλαν, δεν θα ξεχαστούν ποτέ!

Φέτος ο Τσιμίκας πάτησε το τούρμπο. Και παρόλο που η εκτίμηση του Μαρτίνς για τον Κούτρη είναι τεράστια και δεδομένη, δεν γινόταν να πάρει όλο τον κόσμο στο Τσου Λου. Τα έβαλε κάτω, τα υπολόγισε και δεν έβαλε τον Κούτρη στους 21.

Και ποιος δεν θα ξενέρωνε; Και ποιος δεν θα απογοητευόταν; Και ποιος δεν θα γκρίνιαζε; Και ποιος ίσως στο τέλος και να τα παράταγε; Σίγουρα όσοι δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος αυτής της φανέλας.

Αυτή η φανέλα όμως απαιτεί τόνους σεβασμού. Το ίδιο και ο κόσμος της. Και ο Λεονάρντο απέδειξε για άλλη μία φορά ότι το γνωρίζει. Εξέφρασε τη φυσιολογική του απογοήτευση για το "κόψιμο", με ξεχωριστές δηλώσεις. Και ακολούθησαν οι πράξεις.

Ο Κούτρης θέλει να κάνει τον κόουτς... "μετανιωμένο", δηλαδή ευτυχισμένο! Η τρομερή του διάθεση στον αγώνα με τον Βόλο, έστειλε το πρώτο μήνυμα. Τα απανωτά ντέρμπι ανάμεσα στην Ευρώπη, χρειάζονται τον Κούτρη. Ολόκληρη η σεζόν τον χρειάζεται.

Γίνε λοιπόν σαν τον Λεονάρντο. Πάλεψε σαν τον Κούτρη, σήκωσε αυτή τη φανέλα. Και δείξε σεβασμό στον κόσμο είτε παίζεις με τον Βόλο, είτε (δεν) παίζεις με την Τότεναμ. Και χθες το βράδυ, ολόκληρη η ομάδα έδειξε σεβασμό, πατώντας το γκάζι μετά το 2-0, αντί να "παρατήσει" το ματς ενόψει Τετάρτης.

Ναι, ήταν άλλη μία απολαυστική νύχτα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης.