O Red Duckling (στο ΦΩΣ) στα χρόνια της εξυγίανσης

Είμαι ο Red Duckling και μόλις άρχισα. Στο ΦΩΣ.

Μία σύντομη αναδρομή για τους νέους της παρέας. Έτσι απλά μου την έδωσε ένα απόγευμα στα μέσα Μαρτίου του 2009 και «γέννησα» τον Red Duckling.

Χωρίς να με ξέρει κανείς. Χωρίς να το ξέρει κανείς. Χωρίς να έχω στο μυαλό μου που θέλω να με βγάλει. Έτσι απλά για να λέω ό,τι μου κατέβει από τη δικιά μου γωνιά στο διαδίκτυο.

Έχοντας από το πρώτο δευτερόλεπτο μία συγκεκριμένη φιλοσοφία την οποία και κατέγραψα στην περιγραφή μου: «O Red Duckling είναι ένας blogger ερυθρόλευκων αισθημάτων. Δεν βρίζει, δεν συκοφαντεί, δεν εκβιάζει! Λατρεύει τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο καθώς τα θεωρεί τα ωραιότερα ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ πράγματα στη ζωή.

Ωστόσο έχει ένα «κουσούρι»: Βλέπει τα πράγματα με χιούμορ! Γι’ αυτό μίζεροι, γκρινιάρηδες, φανατισμένοι, κομπλεξικοί και λοιποί συγγενείς ας κλικάρουν αλλού».

Αυτό το «κουσούρι» όμως άρχισε σιγά σιγά να αρέσει. Και με τη βοήθεια των social media, το Παπί μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Βήμα, βήμα. Σιγά, σιγά. Ώσπου ήρθε ένα mail τον Αύγουστο του 2009 που ξεκινούσε κάπως έτσι: «Tα παιδιά του Red Planet ήθελαν να επικοινωνήσουν μαζί σου…». Και επικοινώνησαν. Και τα βρήκαμε σε χρόνο ρεκόρ.

Και κάπως έτσι βρέθηκα στον Κόκκινο Πλανήτη να εκφράζομαι πρώτα, πρώτα χιουμοριστικά, όπως φυσικά αντιλαμβάνομαι εγώ το χιούμορ. Και έστω και ένας αν γελούσε για λίγο με μία ατάκα ή με μία δημιουργία, ήμουν ευτυχισμένος.

«Σε εποχές που το κεφάλι μας είναι γεμάτο βάσανα, είναι μαγικό να ξέρω ότι κάνω έστω και έναν να χαμογελάει. Η’ ότι κάποιοι άνθρωποι έχουν γίνει μια παρέα χάρη σε μένα και συζητάνε καθημερινά στα σχόλια των αναρτήσεων μου», σχολίαζα τον Οκτώβριο του 2011.

Και μαζί με τα όποια «αστεία» μου, έγραφα που και που και την άποψη μου, τα βιώματά μου για τον Ολυμπιακό και όχι μόνο. Χωρίς ΠΟΤΕ να έχω ΚΑΜΙΑ παρέμβαση, ούτε σε μία λέξη. Αυτό που ένιωθα, το έγραφα.

Και η παρέα μεγάλωνε… Μαζί όμως μεγάλωναν και οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Συνέχιζα να γράφω ό,τι μου κατέβαινε σε facebook και twitter, αλλά ήταν αδύνατο να έχω καθημερινή παρουσία στον Red Planet. Κάπως έτσι αποχώρησα… σιωπηλά, συνεχίζοντας την παρουσία μου στα social media.

Ακολούθησε μία ρετρό διάθεση και επέστρεψα για λίγο στο πρώτο μου σπίτι. Όταν όμως ο Κόκκινος Πλανήτης θέλησε να μπει σε μία νέα αποχή και ζήτησε τη συνδρομή μου, δέχθηκα με κλειστά τα μάτια. Επέστρεψα στην οικογένεια μέσα από την οποία οι περισσότεροι με γνωρίσατε, ωστόσο το νέο εγχείρημα του Red Planet δεν στέφθηκε με επιτυχία.

Ήταν όμως τιμή μου η παρουσία σε αυτό το χώρο και τις δύο φορές και ευχαριστώ όλους όσοι με εμπιστεύτηκαν και δεν άλλαξαν ούτε κόμμα από αυτά που έγραφα.

Και γύρισα ξανά στα social. Και πήρα και πολύ ζεστά το instagram. Και ξαφνικά, άλλο ένα τηλεφώνημα. Μία νέα προσπάθεια από το ΦΩΣ, την κορυφαία αθλητική εφημερίδα, που θέλει να βάλει τη σφραγίδα της και στο διαδίκτυο. "Με ξέρεις ότι γράφω ό,τι θέλω", ήταν το μόνο που είπα στον Στέφανο.

Μου απάντησε "καλώς ήρθες" και να' μαι εδώ με την ΙΔΙΑ φιλοσοφία από την πρώτη μέρα. Ναι, μέσα στην πορεία μπορεί να έχω γράψει ένα στάτους παραπάνω ή να έχω κάνει μια χοντροκομμένη ανάρτηση. Έχω ζητήσει συγνώμη εάν πρόσβαλα κάποιον. Και ξαναζητώ.

Να είστε σίγουροι ότι για κάθε λάθος μου, έχω πάρει 100 διαφορετικά μαθήματα. Και τα εφαρμόζω στα social media. Και από σήμερα σε μία νέα γωνιά.

Εδώ είμαι πάλι λοιπόν, γιατί ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι ένας, είτε βλέπει ποδόσφαιρο είτε μπάσκετ, είτε διαβάζει Red Planet είτε ΦΩΣ.

Εδώ είμαι πάλι χάρη σε εσάς που έχετε αγκαλιάσει τον Red Duckling. Και το ευχαριστώ δεν είναι άλλο από την υπόσχεση ότι αυτό το αλλήθωρο πλάσμα που έχετε αγαπήσει, δεν πρόκειται να αλλάξει. Ποτέ!

Καλώς σας βρήκα και εδώ :)