Όταν θα φας γκολ από τον Τσιμίκα

Ο Red Duckling γράφει τις πρώτες του σκέψεις για τον φετινό Ολυμπιακό.

Όταν θα φας γκολ από τον Τσιμίκα

Ήταν η πρώτη μου επαφή φέτος με την ομάδα. Τα έχουμε ξαναπεί. Φιλικά κομμένα, δεν έχουν κανένα νόημα για εμάς παρά μόνο για τον προπονητή. Θα πήγαινα με την Λεγανιές γιατί αυτό το γήπεδο το αγαπάω και λατρεύω να είμαι εκεί, αλλά βρισκόμουν εκτός Αθηνών. Οπότε η χθεσινή πρεμιέρα ήταν και η πρώτη μου ερυθρόλευκη παράσταση για τη σεζόν.

Και όπως δεν προβληματίστηκα από τα αμέτρητα κύματα social γκρίνιας στα προηγούμενα παιχνίδια για το πού πάμε φέτος που τρώμε τεσσάρες και δεν σκοράρουμε, έτσι και δεν πανηγυρίζω το 45ο μετά την δική μας τεσσάρα.

Μπορώ όμως, μετά από όσα είδα με την Λουκέρνη, να αισιοδοξώ ότι φέτος γίνεται προσπάθεια να φτιαχτεί μία κανονική ομάδα με κανονικό προπονητή και κανονικούς (εξτρέμ) παίκτες που γουστάρουν να παίζουν σε αυτή. Δεν είναι το ευρύ σκορ απέναντι σε έναν κατώτερο αντίπαλο, αλλά η διάθεση για κανονικό ποδόσφαιρο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Η όρεξη να ικανοποιηθεί ο κόσμος που βρέθηκε στις εξέδρες.

Να φύγει χορτάτος από το Καραϊσκάκη. Να φύγω χορτάτος.

Θέλω να πιστεύω ότι η ομάδα κέρδισε χθες από όλους το δικαίωμα για την (αυτονόητη) στήριξη. Μιλάμε για ένα καινούριο σύνολο με μόλις δύο παίκτες στην 11άδα από πέρσι. Και με νέους ενδεκαδάτους να αναμένονται. Προφανώς και υπάρχουν ελλείψεις, τα είδατε, τα έχετε διαβάσει.

Είναι απόλυτα λογικό ένα νέο σύνολο να χρειάζεται χρόνο, υπομονή και στήριξη για να δέσει. Από εμένα την έχει γιατί κουράστηκαν τα μάτια του τα τελευταία δύο χρόνια και θέλω να φεύγω και πάλι χορτάτος από το γήπεδο.

Την έχει την στήριξή μου και ας μην περάσει στους ομίλους του Europa League. Την έχει και όταν θα έρθουν γκέλες στο πρωτάθλημα όπου δεν ξεκινά από την ίδια αφετηρία με τον ΠΑΟΚ. Είναι ποδοσφαιρικά λογικό μία καλή ομάδα που έχει μόνο μία μεταγραφή φέτος στην 11άδα να έχει ένα αυτονόητο προβάδισμα απέναντι σε ένα σύνολο που φτιάχνεται τώρα.

Και όσο για τον τίτλο του κειμένου; Κινείται στην ίδια λογική.

Τρόμαξα ευχάριστα από την εμφάνιση του Τσιμίκα. Μετά τον αγώνα μίλησα με τον φίλο μου Γιώργο Περπερίδη από το Sport24, έναν από τους ελάχιστους ρεπόρτερ που ξέρει μπάλα. «Πού τον είχαμε ρε Πέρπε κρυμμένο;», τον ρώτησα.

«Να σας δω όταν θα φας γκολ από τον Τσιμίκα».

Πόσο δίκιο έχει! Σκέψου η φάση του 48’ όπου κάνει λάθος πάσα, να επαναληφθεί με τον ΠΑΟΚ. Η μπάλα να πάει στον Κάνιας, να σκοράρει και να χάσει ο Ολυμπιακός από αυτό το γκολ. Θα στηριχθεί η ομάδα και ο Τσιμίκας ή θα αρχίσουμε τα «πού πάμε μωρέ για πρωτάθλημα με τους Τσιμίκες»;

Τροφή για σκέψη…

Σας χαιρετώ και επανέρχομαι πριν τη ρεβάνς των playoffs.