Φεύγεις ή δεν φεύγεις, θα μου πεις απόψε

Ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει με πέντε πόντους (25-30). Ο Παναθηναϊκός βρίσκει έξι βολές και περνά μπροστά. Ένα τρίποντο όμως και η ψυχραιμία του ΜακΛιν φέρνουν τους ερυθρόλευκους με +4 μετά από 20 λεπτά. Και μετά; Μετά η ομάδα φεύγει. Και γυρνά. Και τέλος.

Αν πραγματικά υπάρχει λόγος για να φύγεις, φεύγεις και αντίο. Έχεις βγάλει ανακοίνωση ότι με το παραμικρό θα αποχωρήσεις. Και αποχωρείς καταγγέλλοντας' πέσιμο στα αποδυτήρια και μπουγέλο με τσίπουρα στον πάγκο. Ε, τότε γιατί γυρνάς μετά από μία διακοπή-λουκούμι για τον ΠΑΟ που ήταν πίσω στο σκορ;

Δεν παίζουμε την κολοκυθιά. Έχουν δει τόσα και τόσα τα ματάκια μας εκεί. Φύγε λοιπόν αφού υπάρχει λόγος. Φύγε και ας μην δικαιωθείς και ας χάσεις το πρωτάθλημα στα χαρτιά και ας τιμωρηθεί η ομάδα με βαριά τιμωρία. Φύγε από τον φάρο αν πιστεύεις ότι υπάρχει λόγος.

"Δες τι θα γίνεις στην τρίτη περίοδο", έστειλα σε φίλο όταν ο Ολυμπιακός ξαναγύρισε. Και είδε, και είδατε και... τέλος το ματς. Έβαλες τον κόσμο στην εξίσωση, έδωσες ανάσες στους πράσινους, αυτοπεποίθηση στους γκρι να σφυρίξουν τις αναπνοές του Μιλουτίνοφ, αντιαθλητικά, καθαρές τάπες του ΜακΛιν. Πάγωσες τη δική σου ομάδα.

Ολική κατάρρευση.

Το έγραψα μετά το 0-1 ότι για μένα οι τελικοί ολοκληρώθηκαν σε εκείνο το ματς για συγκεκριμένους λόγους.

Να προσθέσω τώρα ότι ολοκληρώθηκε και ο κύκλος μιας ομάδας που μας έκανε απίστευτα υπερήφανους την τελευταία 10ετία. Κλάψαμε μαζί της από χαρά. Συναισθήματα που δεν τα αλλάζω με τίποτα και είμαι αιώνια ευγνώμων που τα έζησα.

Αλλά γι' αυτό είναι οι κύκλοι. Για να κλείνουν. Και να ανοίγουν νέοι.

Σίγουρα με ένα νέο προπονητή, με νέο αίμα και στους παίκτες. Και με ένα τύπο στην ομάδα που θα μπορεί να κοιτάζει άγρια στα μάτια τους γκρι και όταν λέει "παίρνω την ομάδα και φεύγω", να φεύγει. Αλλιώς, αν δεν θες να χτυπήσεις έτσι όπως του αξίζει τον φάρο, φύγε από το πρωτάθλημα.

Μαζί σου θα είμαι και σε αυτό, σε ό,τι αποφασίσεις.

Μαζί σου, ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ.