Ρατσισμός: Όταν ένας λευκός αστυνομικός χτύπησε αναίτια τον Μάιλς Ντέιβις στη Νέα Υόρκη
Ο ρατσισμός στην Αμερική έχει αναρίθμητες μαύρες ημερομηνίες, μια από αυτή ήταν η 29η Αυγούστου 1959
29 Αυγούστου 1959. Μια ζεστή αυγουστιάτικη βραδιά στη Νέα Υόρκη γεμάτη υγρασία. Στο Birdland jazz bar, στη νεοϋορκέζικη Συνοικία των Θεάτρων, εμφανίζεται το μυθικό κουιντέτο του Μάιλς Ντέιβις. Λίγους μήνες νωρίτερα οι μουσικοί αυτοί έχουν ηχογραφήσει το Kind of Blue και ο εμπνευστής τους, ο Ντέιβις βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Βρίσκεται στο απόγειο της δόξας του και απολαμβάνει μια τεράστια δημοφιλία. Αλλά στην ρατσιστική Αμερική του '50 ήταν άλλο πράγμα η επιτυχία και η αναγνώριση και άλλο η βαρβαρότητα των φυλετικών διακρίσεων
Σε κάποιο διάλειμμα ο Μάιλς βγήκε στο δρόμο συνοδεύοντας ένα νεαρό όμορφο λευκό κορίτσι, την Τζούντι, για να της βρει ταξί. Με την ευκαιρία στάθηκε στην πόρτα του κλαμπ και έκανε ένα τσιγάρο. Τον πλησίασε ένας λευκός αστυνομικός και του είπε να φύγει. «Γιατί;. Δουλεύω εδώ κάτω και βγήκα να καπνίσω. Διάβασε Μ-Α-Ι-Λ-Σ αυτός είμαι. Εσύ ποιος είσαι;»
«Δεν με νοιάζει πως σε λένε; Να φύγεις αμέσως».
«Δεν πάω πουθενά», του απάντησε ο Μάιλς και τον κοίταζε κατάματα με άγριο ύφος. Ύστερα ο αστυνομικός έτρεξε πίσω του και τον χτύπησε στο κεφάλι με το γκλομπ. Καταματωμένος ο Ντέιβις σύρθηκε στο τμήμα για «αντίσταση κατά της αρχής».
Το επεισόδιο αυτό στιγμάτισε για πάντα τον Ντέιβις. Τον έκανε πιο κυνικό και μνησίκακο από ποτέ. Ο ίδιος έλεγε: «Κάτι τέτοιες μαλακίες γίνονταν στο Ανατολικό Σεν Λιούις αλλά δεν τις περίμενα κι εδώ στη Νέα Υόρκη, την πιο μοντέρνα και φινετσάτη πόλη του κόσμου».
Η φυλετική βαρβαρότητα δεν έχει σύνορα, βασίζεται στην ηλιθιότητα των ανθρώπων, που νομοθέτες εξίσου ηλίθιοι την υποστηρίζουν με άνομους νόμους. Το όνομα του αστυνομικού ήταν Τζέραλντ Κίλνταφ. Κανείς δεν τον θυμάται. Δικαιοσύνη!
