Θέατρο Λυκαβηττού: Άνοιξε για τη νεολαία του Μεταξά...

Το πρώτο θέατρο είχε στηθεί όταν ακόμα λειτουργούσε το νταμάρι. Ήδη από το 1936 η Εθνική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΟΝ) του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, με την παραίνεση της κόρης του Λουκίας Μαντζούφα (ή Λουλού), ύστερα από πρόταση του σκηνοθέτη Τάκη Μουζενίδη, ανέβαζε θεατρικές παραστάσεις με επίκεντρο την αρχαία Ελλάδα για τόνωση του εθνικού φρονήματος. Η κατασκευή ήταν πρόχειρη και τότε ονομαζόταν «Θέατρο της ΕΟΝ». Με αφορμή τις παραστάσεις της ΕΟΝ χαράχτηκε ο σημερινός δρόμος που ανεβαίνουν τα αυτοκίνητα.

Η ιστορία του ξεκινά στα μέσα της δεκαετίας του ’60 στον χώρο ενός παλιού λατομείου πέτρας. Εκμισθώθηκε τον Οκτώβριο του 1964 από την ερμηνεύτρια του αρχαίου δράματος Άννα Συνοδινού για περίπου είκοσι χρόνια, με άδεια κατασκευής θεάτρου αλλά και με την υποχρέωση να επιστρέψει στην κυριότητα του Δημοσίου μετά την πάροδο της περιόδου της μίσθωσης.

Η πρώτη παράσταση δόθηκε τον Ιούνιο του 1965, με την ίδια πρωταγωνίστρια ως «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Μάλιστα, ο τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου, που παρευρέθηκε στην εναρκτήρια παράσταση, έναν μήνα πριν ξεσπάσουν τα Ιουλιανά, δήλωνε: «Η έμπνευση αυτού του θεάτρου οφείλεται στην Άννα Συνοδινού, δόξα του ελληνικού θεάτρου, που συνδυάζει την καλλιτεχνική ευαισθησία με την ανυποχώρητη θέληση».

Το θέατρο κατασκευάστηκε από τον πρωτοπόρο αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο και αποτελούνταν από μεταλλικό σκελετό με ξύλινη επένδυση για τα καθίσματα, ώστε να είναι ορατές οι σκαλωσιές. Επίσης, χτίστηκε σε κοίλο χώρο που είχε προκύψει από λατομικές εργασίες.

Το 1970 το θέατρο υπέστη μεγάλες ζημιές από φωτιά που ξεκίνησε από τα καμαρίνια που βρίσκονταν κάτω από τις κερκίδες, με αποτέλεσμα το 1977 να παραδοθεί ανακαινισμένο με προσθήκες σε κερκίδες για μεγαλύτερη χωρητικότητα και πλαστικά καθίσματα αντί για τους ξύλινους πάγκους.

Από τον Ιούνιο του 2008 παραμένει κλειστό ύστερα από σχετική απόφαση του δήμου Αθηναίων επικαλούμενη λόγους ασφαλείας για την ανάγκη μελέτης ελέγχου της στατικής επάρκειας των κερκίδων. Άλλωστε, πολλά από τα μεταλλικά υποστυλώματα του θεάτρου είχαν διαβρωθεί. Αν και άνοιξε πάλι λίγα χρόνια αργότερα, τελικά σύντομα έκλεισε ξανά. Ουσιαστικά, η τελευταία παρέμβαση συντήρησης έγινε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Στο θέατρο του Λυκαβηττού έχουν γίνει περισσότερες από 1.000 συναυλίες (χωρίς να υπολογίζουμε τις θεατρικές παραστάσεις).

Ο Γιάννης Τσαρούχης είχε πει: «Ο λόφος του Λυκαβηττού είναι φυσικό αριστούργημα γλυπτικής και αρχιτεκτονικής».