«Aιγυπτιακόν»: Το πρώτο σουβλατζίδικο στην Ελλάδα, από τον Μερακλίδη στη Νίκαια

Μικρασιάτης που είχε φύγει πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή, πήγε στην Αίγυπτο και στη συνέχεια ήρθε ως Αιγύπτιος στη Νίκαια και άνοιξε το πρώτο σουβλατζίδικο, το Αιγυπτιακόν. Ο μπαρμπα-Ισαάκ ήταν Αρμένης από τα Άδανα και άλλαξε το όνομά του από Μισάκ Ανισπικιάν σε Ισαάκ Μερακλίδης.

Μετά τη Νίκαια άνοιξε ακόμα ένα Αιγυπτιακόν στην Αθήνα, στην οδό Βραχείας 9 (τη σημερινή Μητροπόλεως), στη γωνία με την πλατεία Μοναστηρακίου. (Το μαγαζί αυτό σήμερα ανήκει στον Σπύρο Μπαϊρακτάρη).

Ο Μισάκ άνοιξε κατάστημα με την ίδια επωνυμία στη Φρεαττύδα και αργότερα στην Άνοιξη. Kανένα από τα παραπάνω καταστήματα δεν λειτουργεί πλέον.

Την ιστορία του σουβλατζίδικου Αιγυπτιακόν διηγήθηκε ο σύζυγος της εγγονής του μπαρμπα-Ισαάκ, της Αζνίβ: «Το μαγαζί το άνοιξε ο μπαρμπα-Ισαάκ το 1924. Ήταν Μικρασιάτης που είχε φύγει πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ήρθε στην Ελλάδα, αλλά έφυγε αμέσως για την Αίγυπτο με σκοπό να ασχοληθεί με το εμπόριο. Αντί γι' αυτό, πήρε την ιδέα του κεμπάπ και γύρισε εδώ. Ήταν ο πρώτος που το έφερε στην Ελλάδα. Το τροποποίησε, βέβαια, λίγο. Την αραβική πίτα την αντικατέστησε με τη γνωστή πίτα του, που τρώμε σήμερα με το σουβλάκι. Υπάρχει περίπτωση αυτή η πίτα που ξέρουμε να βασίζεται σε ιδέα του παππού. Βρήκε κάποιον φούρναρη, του εξήγησε τι ζητούσε και κάπως έτσι τη δημιούργησαν μαζί. Επειδή ήταν κάτι καινούριο και διαφορετικό, έκανε επιτυχία από την αρχή». Ηλικιωμένοι άνθρωποι που θυμούνται τα πρώτα χρόνια του μαγαζιού λένε: «Περνάγαμε απέξω και η μυρωδιά του ψητού κρέατος μας τρέλαινε, αλλά δεν είχαμε μια δραχμή να δώσουμε. Έτσι, μας κέρναγε ο πεθερός σου». Το αρχικό μαγαζί ήταν στον απέναντι δρόμο, αλλά μεταφερθήκαμε εδώ γιατί παραγέρασε, ενενήντα χρονών κτίριο, και υπήρχε κίνδυνος για την ασφάλεια του κόσμου. Ο πεθερός μου ανέλαβε το μαγαζί από δεκα-τεσσάρων χρονών, γιατί ο παππούς πήγε και άνοιξε άλλο ένα στην Αθήνα, στο Μοναστηράκι. Όλη η πιάτσα στο Μοναστηράκι, Θανάσης κτλ. είναι μαθητές του. Μετά, στην εποχή του πολέμου και την Κατοχή, το κτίριο απέναντι έγινε αρχηγείο των Ες Ες. Το μαγαζί το είχαν επιτάξει οι Γερμανοί. Είδε ο διοικητής τον πεθερό μου, παιδάκι δεκατεσσάρων χρονών που έπρεπε να θρέψει και μάνα και αδέρφια – γιατί στο μεταξύ είχε χωρίσει ο παππούς από τη γιαγιά – και τον λυπήθηκε. Γι’ αυτό και του αφήσανε ένα πολύ μικρό κομμάτι του μαγαζιού, ουσιαστικά μόνο τις ψησταριές μπροστά, να παίρνεις το σουβλάκι και να φεύγεις. Βέβαια, μέσα στην Κατοχή τι δουλειά να είχε; Τίποτα. Απλά το κρατούσε ανοιχτό. Πέρασε δύσκολες εποχές.

Ο Ισαάκ Μερακλίδης έξω από το μαγαζί του στο Μοναστηράκι στην οδό Βραχείας 9

Το Αιγυπτιακόν ανέβηκε πολύ μετακατοχικά. Έχουμε σερβίρει όλους τους καλλιτέχνες της εποχής. Δεν τους βγάζαμε όμως φωτογραφίες. Λάθος αυτό, θα είχαμε τόσα πράγματα να δείξουμε. Αλλά δεν μπορούσαμε να διακόψουμε την προσωπική στιγμή του άλλου. Ο Αλέκος Σακελλάριος είχε ένα συγκεκριμένο τραπέζι. Ερχόταν κάθε Τετάρτη, σταθερά. Ερχότανε ο Καζαντζίδης, η Μαρίκα Νίνου, ο Τσιτσάνης, ο Διονυσίου…».

Δίπλα του δούλεψαν οι πιο πετυχημένοι σουβλατζήδες της Αθήνας, ο Θανάσης, ο Μπαϊρακτάρης κι ο Σάββας, που ξεκίνησαν από το μηδέν και σήμερα διατηρούν τα πιο σημαντικά σουβλατζίδικα της Αθήνας.

Με πληροφορίες από το www.gastronomos.gr