Φραπέ: Η ελληνική ανακάλυψη του 20ου αιώνα
Το 1957, η εταιρεία Νεστλέ παρουσιάζει στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης ένα παιδικό σοκολατούχο ρόφημα. Η στιγμιαία παρασκευή του είναι ένα στοιχείο ιδιαιτέρως ελκυστικό.
Λίγη σκόνη σοκολάτα, γάλα, χτύπημα στο σέικερ... έτοιμο! Ο Γιάννης Δρίτσας επαναλαμβάνει πολλές φορές την ίδια διαδικασία μπροστά στα εκστατικά μάτια παιδιών και γονέων.
Σε ένα διάλειμμα, κάποιος από τους συνεργάτες του, ο Δημήτρης Βακόνδιος θέλησε να πιει τον καφέ του, που δεν ήταν άλλος από τον στιγμιαίο καφέ της Νεστλέ. Τον παρασκεύαζε προσθέτοντας ζεστό νερό και ζάχαρη. Ελλείψει όμως ζεστού νερού είχε την ιδέα να ακολουθήσει τη «συνταγή» Δρίτσα.
Χρησιμοποίησε κρύο νερό και ζάχαρη στο ίδιο σέικερ και άθελά του έκανε την ανακάλυψη του... αιώνα. «Μου λέρωσε το κοστούμι, αλλά έτσι γεννήθηκε ο φραπές!» δήλωσε ο Βακόνδιος σε μια συνέντευξή του.
Αρχικά ο κόσμος το είδε σαν αναψυκτικό, σύντομα όμως ο φραπές (frappé=χτυπημένος) έγινε το σύμβολο της νέας ελληνικής ανεμελιάς. Για χρόνια μονοπωλούσε την προτίμηση μικρών και μεγάλων. Σημειωτέο δε ότι δεν παρασκευάζεται σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου. Το γεγονός μάλιστα ότι καμιά φορά σου σερβίρουν στο εξωτερικό κάτι ατυχή νεροπλύματα αποδεικνύει περίτρανα την... υπεροχή της Ελληνικής φυλής.
Τις τελευταίες δεκαετίες βέβαια ο περίφημος φραπές βρήκε τον μάστορή του στη χώρα μας. Το ελληνικό δαιμόνιο μετέτρεψε τον βασιλιά του παγκόσμιου καφέ, τον εσπρέσο, σε ένα είδος «φραπεδιάς». Ο φρέντο ήρθε και εκτόπισε τον πρώτο διδάξαντα. Ωστόσο υπάρχουν ακόμα και σήμερα λάτρεις του παλιού κλασικού φραπόγαλου.
