Δραματικοί ηθοποιοί που έγιναν κωμικοί και διέπρεψαν στον ελληνικό κινηματογράφο

Η κωμωδία είναι το είδος εκείνο για το οποίο θα μνημονεύουμε τον ελληνικό κινηματογράφο. Η δυσπιστία, ωστόσο, στην τέχνη του γέλιου έκανε πολλούς ηθοποιούς να την απαρνηθούν, τουλάχιστον στην αρχή της καριέρας τους.

Πρώτος και καλύτερος ο Βασίλης Λογοθετίδης που δεν ήθελε με τίποτε να περνιέται για κωμικός ηθοποιός. Στην πραγματικότητα όμως η κωμωδία ήταν το λαχείο που τράβηξε και αυτό ουσιαστικά τον καθιέρωσε στη μεγάλη οθόνη. Ο Λογοθετίδης είναι αναμφίβολα ο μεγαλύτερος κωμικός του ελληνικού κινηματογράφου, ίσως γιατί σε όλες τους τις ταινίες έπαιζε πάντα με μια δραματική έμφαση.

Ακολουθεί ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, που όταν γύρισε από το Παρίσι, λάνσαρε τον τύπο του γόη σε δραματικές αισθηματικές ταινίες. Η αποκάλυψη έγινε κυρίως με το «Υπάρχει και φιλότιμο», καθώς ο παλιός συμμαθητής του Αλέκος Σακελλάριος ανακάλυψε την αστείρευτη κωμική του φλέβα.

Ο Αλέκος Αλεξανδράκης δεν πέρασε στην όχθη της κωμωδίας αλλά πρωταγωνίστησε σε αρκετές κωμωδίες δίνοντας το στίγμα ενός θεατρίνου που ήξερε να αναμειγνύει κωμικά και δραματικά στοιχεία με μεγάλη επιτυχία.

Ο Ορέστης Μακρής με την «Κυρά μας τη Μαμή» και τη «Θεία απ' το Σικάγο» αλλά και η Μαίρη Αρώνη στο «Μια τρελή τρελή οικογένεια απέδειξαν πως ένας ηθοποιός που δεν τα είχε καλά με την κωμωδία μπορούσε να κάνει επιτυχία με ρόλους που έβγαζαν γέλιο.